Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Poezja z pogranicza -
tafli jeziora muskanej wiatrem
chmury i ziemi tuż przed huraganem
Bacha i Chopina
lub wprost z drabiniastego wozu
na żelaznych kołach
muzyką słów
prowokuje i podnieca
koi i nastraja
dla jednych - do poduszki
dla drugich - była i już jej nie ma
Poezja - mistyka
ciemne myśli rozproszone
wielka cisza
czasem tylko echo z głębin duszy
pustka wypełniona światłem -
znak obecności Boga
słowo - wąską ścieżką
do wieczności

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Proszę spróbować przeczytać te wersy (pogrubione) łącznie (co jest chyba uprawnione - brak znaków interpunkcyjnych czy odstępu międzywersowego).
Wychodzi nieciekawie.
Wiem, co Pan chciał powiedzieć - raczej wszyscy to odczytają bez trudu. Nieodkrywczość refleksji idzie w parze z używaniem nieoryginalnych motywów i obrazów. W zasadzie tylko te początkowe obrazy - opisy "pogranicza" (jeziora, chmur, wozu) są jakoś tam "własne" (autorskie). Im dalej w słowa - tym mniej ciekawie, tym mniej własnego (głębiny duszy, pustka wypełniona światłem, ścieżką do wieczności - to tylko niektóre "kalki" z innej literatury). Dla mnie podstawowym problemem, gdybym się znalazł w położeniu autora tego wiersza, byłoby: zapomnieć wszystko, co kiedyś przeczytałem.
Szkoda, że autor decyduje się grać głównie na "znanych nutach".
pzdr. b
Opublikowano

Pomysł dobry, ale rzeczywiście słabe zrealizowanie go. I chyba za mało wyeksponowany fakt, że poezja jest dla każdego czym innym. Może pod tym kątem udałoby się zmienić skojarzenia i słownictwo na mniej konwencjonalne?

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Amber Nie aż tak 100 dolców i masz 3 miesiące mega podkładów. Przegadujesz wszystkie piosenki jeszcze raz i już zaczynasz być wręcz adeptem muzycznym :) A to i tak zupełnie nie koniec możliwości, tylko wersja dla ogółu, bo co tam się z AI dzieje naprawdę to aż lepiej nie wiedzieć :)
    • @Leszczym  No tak, płatne...:// to już może komplikować działalność.:)
    • @Amber To nie jest wcale tak dobrze :// AI coraz lepiej robi podkład muzyczny :)) Aż strach, a są jeszcze lepsze, płatne wersje :)
    • @Leszczym  Świetnie wybrzmiewa, a Koleżanka balansuje i równocześnie pokreśla powagę tematu. Całość super :))
    • Maszyna czasu   Pewien mężczyzna kiedyś się zastanawiał: „Dlaczego przeszłość jest niezmienna? Dlaczego rzeczy, które zrobiliśmy, słowa, które wypowiedzieliśmy, pozostają w przeszłości nietknięte niczym blizny po ranach, widocznie przypominające nam nasze czyny…”   I tak kontynuował: „Gdyby istniała Maszyna Czasu, pozwalająca w mgnieniu oka polecieć w przeszłość i zmienić wszystko na lepsze, nigdy niczego bym nie żałował. Jednak życie jest okrutne i bezlitosne, dając nam tylko jedną szansę przy każdym wyborze. Ten jeden wybór może być bolesny jak rana, która będzie goić się miesiącami, latami — kto wie?”   Mężczyzna podsumował swoje myśli: „Najwyraźniej życie wystawia nas na próby, dając nam egzaminy, a od nas zależy, jak szybko się nauczymy. Niektórzy nigdy się nie uczą, pogrążeni w nieustannych wyrzutach sumienia, marząc o wspaniałej Maszynie Czasu, która nigdy się nie wydarzy.”   Zapytał samego siebie: „A co ze mną? Mam już mnóstwo blizn, które na zawsze utkwiły w moim ciele i nie mogę tego zmienić. Jestem apatycznym, pełnym żalu człowiekiem, który mówił sobie, że nigdy nie będzie żałował, lecz los lubi się powtarzać, pstrykając nas w nos, jakby chciał powiedzieć, że jesteśmy tylko małymi istotami ludzkimi — słabymi i bezsilnymi. A jednak aż do końca mojego istnienia będę wierzył, bo życie, mimo swojej surowości, daje mi nadzieję, czekającą na mnie wraz z nowymi dylematami, jeszcze ukrytymi, lecz wkrótce…”   Tak więc mężczyzna żył swoim życiem, dokonując nowych wyborów i nowych decyzji, które prowadziły go do kolejnych żali, smutku i cierpienia. W ostatnich dniach był cały pokryty bliznami, jednak nigdy nie przestał wierzyć w Maszynę Czasu.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...