-
Ostatnio w Warsztacie
-
Konrad Koper 4 472
Kładę maki obok rosnących słoneczników
Śpiewam piosenkę z refrenem
Strumienie ptaki pięknie odpowiadają
Biorę notes z mapą
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 39 odpowiedzi
- 621 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 477 wyświetleń
-
- 26 odpowiedzi
- 358 wyświetleń
-
- 26 odpowiedzi
- 599 wyświetleń
-
- 25 odpowiedzi
- 403 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Migrena · Opublikowano
@Roma wiersz made in Roma :) wiersz ma charakter bardzo osobisty, emocjonalny oraz metaforyczny. mówi o ulotności chwili, intensywności teraz i poczuciu istnienia (bycia) wyłącznie w kontakcie, w spojrzeniu drugiej osoby. to uczucie jest krótkie, przemijające, ale tkliwe (czułe, delikatne). "zzabyciem ci byłam spod powiek żywanym i znikam i mijam zbyt ckliwym doznaniem" - jest to sugestia, że istnienie to było intensywnie przeżywane, "żywane" wewnętrznie "spod powiek" być może nawet obsesyjnie lub tajemnie "zzabyciem ci byłam" - ten archaiczny zwrot interpretuję jako bycie "na śmierć" dla kogoś, albo "zbyt blisko zagłady zapomnienia". W końcu to intensywne, emocjonalne doświadczenie jest powodem zniknięcia i przemijania. wyczytana z wiersza konkluzja to ulotna i intensywna obecnosć w czyimś życiu. skupiona na spojrze niu i uczuciu. emocjonalnej tkliwosci i czułości, która jest silna, ale krótka. przemijaniu i znikaniu pod wpływem zbyt silnego, ckliwego doznania. to jest liryka o doświadczeniu bycia i utraty, osadzona w intymnej relacji z "Tobą" (ci/ci/ci). kiedyś Twoje wiersze wejdą do kanonu literatury !!!! jesteś wspaniałą poetką !!!! -
Przez Berenika97 · Opublikowano
@andrew świat jest... bliżej niż myślimy czasem patrzy naszymi oczami czeka, aż go zauważymy -
Przez Berenika97 · Opublikowano
@P.Mgieł Wiersz poruszający, napisany do własnej młodości z dystansem. Najbardziej podoba mi się wers: "wszystko, co miało znaczenie, umarło zanim nauczyłem się je nazwać". Bo w młodości czujemy wszystko tak intensywnie, ale nie mamy jeszcze słów. A jak już je mamy, to nie ma już czego nazywać. Sam fakt, że to napisałeś, że znalazłeś te słowa teraz – to coś znaczy. -
Przez Berenika97 · Opublikowano
@huzarc To trudny wiersz – taki, który trzeba czytać powoli, bo każda fraza jest ważna. Podoba mi się, jak język tu sam staje się pacjentem i narzędziem tortur jednocześnie. "Leczymy język z niewiedzy" – ale kto powiedział, że niewiedza to choroba? Może to właśnie "leczenie" jest chorobą? I ten "mit sztywnego kręgosłupa" – piękne. Bo cała ta maszyneria – prawo, paragraf, imadło – właśnie o to chodzi: złamać kręgosłup, nadać "kształt", który pasuje do formy. Ta ostatnia linijka to mocny cios - "Przemoc nad prawdą jest cokołem prawa" – i nagle wszystko, co wcześniej, układa się w obraz systemu, który leczy zabijając, nadaje sens przez przemoc, uwalnia przez zaciśnięcie pięści. W kontekście totalitaryzmów lub dyktatur - prawo jest narzędziem do gwałcenia prawdy. Kłamstwo staje się "prawnie usankcjonowane", a prawda - nielegalna. W kontekście powyższej dyskusji - właśnie taki jest mój odbiór Twojego wiersza. -
.thumb.jpeg.b5ae7bcef73c3501c1166879fc389fb7.jpeg)
Przez huzarc · Opublikowano
@Kwiatuszek To wiersz lekki, pogodny, z wdziękiem codzienności, bardzo ludzki, szczery i uroczo intymny.
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się