Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Entliczek pentliczek,
czerwony stoliczek.
Pod nim, ze strzykawką,
ktoś bawi się w życie.

Entliczek pentliczek.
Wystarczy ukłucie,
a kwiatki bławatki
wykwitną na bucie.

Entliczek pentliczek.
Popchnij tylko tłoczek
i będziesz miał skrzydła.
I własny obłoczek.

Entliczek pentliczek
Bunt przeciw mamusi?
Wystarczy się ukłuć.
Wystarczy nadusić.

Marzenia Ci zbladły
w szarości narzucie?
Entliczek pentliczek
Wystarczy ukłucie

Wystarczy ukłucie... i marzeń promile
już mkną przez krwioobieg ku głowie przez szyję
i już jesteś anioł i skrzydła trzepoczą
i krew masz z powietrza a z tęczy osocze
i w oczach masz jasność i idziesz przez tunel
ze światła masz lancę przed tobą postument
a na nim Bóg Syn Duch i święte stworzenie
a Bóg ma strzykawkę i jest dziękczynienie
i są wszyscy święci i w boku jest rana
i Michał Archanioł co zwalcza szatana
i Szymon od słupa i drży twoje ciało
i calor i dolor i się dokonało
i Hiob który szepcze wciąż Hera O Hera
i szatan i Otchłań i anioł
umiera.

Entliczek pentliczek,
czerwony stoliczek.
Nad stoliczkiem sznurek.
Ze sznureczka stryczek.

Na sznureczku zawisł,
kolejny marzyciel.
Rosyjska ruletka...
Entliczek pentliczek.

[IX 2003]

Opublikowano

Ludzie...nie śpijcie. Dlaczego , gapy , od czasu opublikowania, a mineły już ze 4 godziny, nikt tego wiersza jakąś opinią nie okrasił???
Gratuluję i pomysłu i realizacji. Wyśmienity warsztat pisarski aż oniesmiela. Świetne operowanie rytmem wiersza nasuwa wręcz analogie do uznanych mistrzów pióra.
Serdecznie pozdrawiam : Karol

Opublikowano

Mogę powiedzieć tyle, że nieźle się ubawiłem. Zabawa rytmem dobra ( w środkowej części włączyła mi się "Lokomotywa", czyżby celowy zabieg autora?).
"ze światła masz lancę przed tobą postument
a na nim Bóg Syn Duch i święte stworzenie
a Bóg ma strzykawkę i jest dziękczynienie
i są wszyscy święci i w boku jest rana
i Michał Archanioł co zwalcza szatana
i Szymon od słupa i drży twoje ciało
i calor i dolor i się dokonało
i Hiob który szepcze wciąż Hera O Hera
i szatan i Otchłań i anioł
umiera."
To jest rewelacja

Opublikowano

Wiersz dla mnie jest genialny. Bardzo mi się podoba, bo chociaż utrzymany jest w konwencji dziecięcej rymwanki, jednak mówi o prawdzie świata dorosłych. Wspaniałe rymy i niesamowita konstrukcja. Po prostu - mistrzowski tekst.
Mnie dwie ostatnie zwrotki się podobają, chociaż przedostatnia jest według mnie niekonieczna. Ostatnia natomiast jest (moim skromnym zdaniem) niezbędna dla właściwego i wspaniałego zakończenia wiersza. Ostatnia - najlepsza!!!
Pozdrawiam i gratuluję, Entliczek pentliczek (...) bęc :]

Opublikowano

Nie wiem czym niektorzy sie ubawili, ale dla mnie tu sie nie ma z czego smiac..

Wiersz jest poprostu swietny..Niesamowicie polaczyl pan ta powage sytuacji z banalnoscia wierszyka..Cudo..
Opublikowano

to jest cos... kontrast miedzy forma, czyli dziecieca rymowanka, a brutalna trescia, mimo iz wersy maja po 6 sylab, to czasami sie rytm przy czytaniu zacinal u mnie, albo moze po prostu nie potrafie czytac... ogolnie podoba mi sie ten wiersz...

Opublikowano

Wiersz i w formie i w treści jest świetny, ale zgodzę się z jednym
z przedmówców, iż ostatnie dwie zwrotki niezbyt mi pasują, (sznurek do igły? , może się nie znam-osobistych doświadczń w tej materii nie mam, "złoty strzał" i rosyjska ruletka owszem)-ale to tylko moje subiektywne odczucia:)
serdecznie pozdrawiam
anka

Opublikowano

Karol: Dzięki za opinię. Ten pomysł, to mnie jakoś tak nagle naszedł i - co najdziwniejsze - przybrał od razu gotową formę. Wystarczyło usiąść i spisać. A co do tego warsztatu - to i dziecko gwoźdia wbiło, gdy pół roku to ćwiczyło... :)

p. Tommy Jantarek: Hmmm... Szczerze mówiąc chciałem przestraszyć, nie zabawić... Owszem, w drugiej części utworu chodziło mi o oddanie pędu - ale miało to ukazać niepokój, a nie jakiś sympatyczny pęd... Jeżeli wiersz miast siać niepokój bawi - to po prostu minąłem się z celem :|
A skojarzenie z "Lokomotywą", niestety, nie jest do końca prawdziwe... W chwili pisania nie kojarzyłem nawet, że "Entliczek pentliczek" to wiersz Tuwima. Rażące braki, przyznaję :)

p. Mirosław Serocki: Zakończenie wiersza na "umiera" wydałoby mi się takie rozpaczliwe jakieś... Może i mocne, ale jakieś takie mało subtelne... No i wiersz byłby, w moim odczuciu, taki niedomknięty. A teraz mam uczucie, że jest w nim wszystko, co być powinno :)

Beata_Silver, Dorma: Po prostu - dziękuję :) Takie komentarze sprawiają, że chce się pisac coś więcej niż wierszyki urodzinowe :)

Indian_Summer: Jeżeli chodzi o rytm - nie dam głowy :) Ja to piszę tak dośc instynktownie - a instynkt nie Pan Bóg, mylić się może :) Mi wydaje się być w porządku - ale do szkoły muzycznej nei chodzę, więc obiecać nie mogę.

Anna Maria: Stryczek nie jest tu symbolem - stryczek to tutaj stryczek. Bo bohater umiera niejako dwa razy - najpierw tak duchowo, w czasie narkotycznej wizji, a potem powtórnie, cieleśnie - przez samobójstwo. Taka przynajmniej jest autorska interpretacja - co nie znaczy, że jest ona najlepszą z możliwych. Wręcz preciwnie - czasem dochodzę do wniosku, że Czytelnicy lepiej radzą sobie z odczytaniem moich myśli, niż ja sobie z tym radzę... Dziwne jestem zwierzę :)

p. Marcin Jagodziński: Głupio prosić - ale poproszę. O argumentację. Cóż tu jest głupiego?

Pozdrawiam wszystkich i wszystkim za komentarze dziękuję :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


To nie Pan się minął z celem, to życie. Już wyjaśniam. Urodziłem się i wychowałem w Zgorzelcu, notabene swego czasu stolicy narkomani na Dolnym Śląsku. Z widokiem narkomanów i strzykawek oswoiłem się już w wieku 6 lat (na klatkach schodowych wchodząc po schodach nie dotykało się poręczy, tak były zakrwawione). Więc proszę wybaczyć, ale takie widoki mnie nie przerażają tylko bawią (na przykład rozpacz 10 lat temu we Wrocławiu wobec rozszerzającej się narkomanii w szkołach, gdy ja ryczałem ze śmiechu że u nich to DOPIERO teraz się obudzili) i nie wzbudzają sensacji, to nie Pana wina.
Z pozdrowieniami i przeprosinami, jeśli to Pana zadowoli
Tommy
Opublikowano

Bo to, panie Marcinie, ani do śmiechu, ani do płaczu... To po prostu ku przestrodze. I tyle.
Może po prostu nie wyszło?
A na mniej poważne tematy piszę mniej poważnie. I wtedy jest kabaret.

Pozdrawiam
[sub]Tekst był edytowany przez UnionJack dnia 09-04-2004 01:00.[/sub]

Opublikowano

Dopiero teraz przeczytałem. Do kliknięcia skłonił mnie twój nick, który zawsze obiecuje solidną robotę i świeżość poezji. Bez względu na tematykę.
Jest to bardzo dobry wiersz, broni się sam. A pan M.J. ma takie dni (bez urazy), kiedy komukolwiek musi "pirdu-pierdu". Nie pierwszy raz i nie ostatni. I tak go lubię.
Świątecznie pozdrawiam obydwu panów.

Opublikowano

Pan widzę wychodzi z założenia, że heroinistę może w ogóle coś wystraszyć. Ja w przestrach amatorów najsilniejszej z używek nie wierzę, więc takich ambicji nie mam.

Wiersz póki co przestraszył kilka osób na fecie. To lepiej, niż się spodziewałem - ale to i tak nie jest argument. Więc dyskusję o ewentualny powierszowych koszmarach proponuję zakończyć. Bo ani Pan, ani ja niczego nie jesteśmy w stanie udowodnić.

Tym niemniej zachęcam do komentowania innych moich rymowanek

Pozdrawiam serdecznie
UnionJack

  • 8 miesięcy temu...
  • 1 miesiąc temu...
Opublikowano

Zatem prawde powiedziawszy pytanie moge sobie przypomnieć teraz tylko jedno:

i calor i dolor i się dokonało

co to ma znaczyć, bo moj zasób słó + umiejętności wyszukiwania w sieci to zbyt niewiele, by tą zagadkę rozwiązać:)? pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Robert Witold Gorzkowski, @Jacek_Suchowicz,@Naram-sin,@Roma   Moja odpowiedź – z szacunkiem i sercem dla poezji (i poetów):   Dziękuję Wam wszystkim za ten głos w dyskusji - czytam z uwagą i sercem, bo każdy z nas przychodzi do poezji z innej strony, ale z tą samą wrażliwością. Nie piszę tego, by kogokolwiek pouczać czy oceniać. Wręcz przeciwnie - to, co mnie cieszy najbardziej, to że w ogóle rozmawiamy o warsztacie, o formie, o treści - bo poezja nie jest przecież tylko "czuciem", ale i "sztuką słowa". A jedno nie wyklucza drugiego. To, że dzielę się wiedzą o rymach, rytmie, akcentach - nie znaczy, że mówię komuś: "piszesz źle". Mówię raczej: "Zobacz - możesz pisać jeszcze lepiej, pełniej, świadomiej. Masz już serce - teraz daj mu język, który uniesie je wyżej." Rozumiem dobrze głos Roberta - czasem czytam tekst, który formalnie jest "nieskładny", a mimo to porusza - i nie chcę mu tego uroku odbierać. Ale to, że coś mnie porusza, nie zawsze oznacza, że jest poezją w sensie literackim - czasem to po prostu emocjonalna wypowiedź, poetycka impresja. I to też jest cenne, tylko... warto mieć świadomość, gdzie kończy się "słowo intuicyjne", a zaczyna "słowo świadome".   Bo świadomość to nie kaganiec. To światło.   Nie każdy musi pisać według reguł - ale warto je znać, choćby po to, by łamać je z premedytacją, a nie przez przypadek. Tak samo jak w muzyce: można zagrać ze słuchu, ale jeśli znasz nuty - grasz odważniej. Dlatego - dziękuję, że mnie słuchacie (tu kładę rękę na sercu i kłaniam się z wdzięcznością).   Ja Was słucham też. I choć jestem trochę taką „ciocią od rymów”, nie chcę być ani strażnikiem poprawności, ani recenzentem dusz. Chcę być tylko osobą, która pomoże słowom chodzić prosto - wtedy, gdy się potykają. Reszta należy do serca - i do poezji. Z serdecznością, Ala
    • @Migrena Rączki nie myj toż to balsam,                      stąpasz drogą, jakaś trwalsza?
    • Mocne uderzenie w jądro systemu*             Poddanie w wątpliwość najbardziej szokującego współczesnego odbiorcę dogmatu dzisiejszej religii imperialnej, jaką jest niewątpliwie holokaustianizm, doprowadziło do wielkiej nadaktywności jego nadwiślańskich wyznawców. Sarkaniom i potępieniom nie było końca. W jednym, zwartym, szeregu stanęli i Jarosław Kaczyński i Donald Tusk i rabin Michael Schudrich i kardynał Grzegorz Ryś i wielu, wielu innych. Chciałoby się przypomnieć w tym kontekście wiersz Cypriana Kamila Norwida „Siła ich”: — Ogromne wojska, bitne generały, Policje tajne, widne i dwupłciowe Przeciwko komuż tak się pojednały? — Przeciwko kilku myślom, co nie nowe!… Jarosław Kaczyński, przy tej okazji, stwierdził wręcz, że to „jest uderzenie w nasze najbardziej elementarne interesy” bo „nie było administracji tak bardzo związanej ze środowiskami żydowskimi, jak ta (obecna – przyp. Red.), chociaż oczywiście sam Trump nie jest Żydem, ale Żydów już w rodzinie ma, a wiadomo, że jest bardzo rodzinny”. Nie wiem czy Kaczyński zdaje sobie sprawę, że wypominając żydowskie wpływy w Białym Domu, wyczerpuje tzw. „roboczą definicję antysemityzmu”, którą starają się rozpropagować po świecie organizacje żydowskiego lobby, na pewno jednak zupełnie świadomie pokazał, że przyjmuje wobec nich postawę służebną, gdyż panicznie się ich boi. To ponure widowisko rasowego serwilizmu, rozgrywające się na naszych oczach skłania do przypomnienia, że nie jest to wcale sytuacja specjalnie nowa. Opisywał ją już dość szczegółowo jeden z Ojców Kościoła, św. Jan Chryzostom, który w swoich „Mowach przeciwko judaizantom i Żydom”, wygłoszonych pod koniec IV w. po Chrystusie w Antiochii, zwracał uwagę na potrzebę zatrzymania judaizacji Kościoła i państwa, która najwyraźniej podówczas zaszła być może nawet dalej niż dzisiaj, przy czym szczególną uwagę przywiązywał do powstrzymania chrześcijan od udziału w judaistycznych świętach i celebracjach. Gdyby św. Jan Chryzostom przyjrzał się dzisiejszej sytuacji, zauważyłby, że jego nauki zostały niemal całkowicie zapomniane, a judaizantów, zarówno w Kościele, jak w i w państwie znów przybyło. Zresztą, po czasach Jana Chryzostoma, podobne sytuacja w różnych zakątkach świata chrześcijańskiego, wielokrotnie się powtarzała. Zawsze udawało się jednak wrócić do korzeni. Słowem nihil novi sub sole. Co nie zwalnia świadomych sytuacji ludzi od działania. - Prośba o wsparcie - Wesprzyj wolne słowo. Postaw kawę nczas.info za: 10 zł20 zł30 zł Społeczeństwo jest przecież homeostatem, czyli ma zdolność do korygowania skrajności. Najnowsza inicjatywa Grzegorza Brauna jest właśnie takim zdrowym odruchem w kierunku przywrócenia równowagi, by zbytni przechył spowodowany przez polskich judaizantów nieco wyrównać. A niejako przy okazji przywrócić wolność słowa, która jest ograniczona sprzeczną z konstytucją ustawą penalizującą „negowanie zbrodni nazistowskich i komunistycznych”. Każdy wolnościowiec chyba się przecież zgodzi, że karanie za poglądy, bez względu na to, jakie by one nie były, to barbarzyński skandal. Więc każdy wolnościowiec musi dziś sine qua non popierać Brauna.   Źródło: Najwyższy Czas!
    • I zdaniem - 58,8% - ankietowanych - kościół katolicki wywiera zbyt duży wpływ na politykę w Polsce, a odpowiedzi przeciwnej udzieliło - 25% - respondentów, natomiast - 16,2%- nie wyraziło na ten temat zdania.   Źródło: Do Rzeczy 
    • @M_arianneFajny. Pozwolę sobie przypomnieć mój z marca 2024, niemal bliźniaczy.   Rogaty kozioł w Pacanowie jawne ciągoty miał do owiec, tryk tego nie przegapił, capowi coś ucapił, już owce capowi nie w głowie. Pozdrawiam.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...