Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

łososia spotyka węgorz
wędrujący do morza
- sargassowego raju
zakosztuję niebawem

łosoś z hakowatą szczęką
- z oceanu umykam
do górskich potoków
mam pewną sztukę od dawna na oku

ten w bermudzkiej ekierce
oddał ducha zrobiwszy swoje
łosoś z łososiową od ikrzenia
się-gają też swego dna

przepławki jazy bystrzyce i morze
tylko jeden szczyt
stare ości dla nowego życia
podwodnego łańcucha




18 maja 2007

anadromiczne ryby - wędrowne, które na tarło wpływają z mórz do rzek np. łosoś
katadromiczne ryby - wędrowne, które na tarło dążą z rzek do morza np. węgorz

Opublikowano

Pan Modliszek w taki razie Nobla i Guiness'a za jednym zamachem powinien dostać ;)))
Wiersz misię podoba (wędkuję nieco), z żartobliwego tonu wynika piękne przesłanie,
acz makabryczne nieco.
Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




makabryczne...no wiesz
a ile razy zdarzyło Ci się powiedzieć:
- taką choć raz przekochać i umrzeć ..??

i to jest makabryczne?
To jest piękne:))))
Dziekuję
pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Stasiu
właśnie
wczoraj dwa razy zmieniałem i jeszcze pogłówkuję
po to ten warsztat:)
Ale chociaż jestem zadowolony z jednego - ze świadomości, że kulawy
Dziekuję Ci stokrotnie
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Przykro mi, ale nie mam porównania z poprzednią wersją, dlatego nie za bardzo wiem, co się zmieniło.
Ale pobawiłem się trochę... :) i napisałem po swojemu. I chociaż starałem się żeby wiersz zbytnio nie odbiegał od pierwowzoru, to co z tego wyszło, zobacz sam. Rymy niestety włażą mi mimo woli, dlatego być może pokręcone to co nieco ;))
serdecznie pozdrawiam

łososia węgorz spotkał płynąc
rzeką do głębin sargassowych
- tak mi zachciało się
coś wiosną
przepięknie bracie zapachniało

łosoś ze szczęką hakowatą
rzekł - ja ocean przemierzyłem
w górskich potokach już od dawna
nieziemską mam na oku małą.

węgorz w bermudzkiej toń ekierki
zapadł i w tarle oddał ducha
łosoś w szczęśliwość chwil we dwoje
spłynął i także padł jak mucha

pokonać morza jaz przepławki
przeżyć jedyne uniesienie
dla życia życie dać i ości
łańcuch podwodnej prokreacji

P.S.
Tak prawdę mówiąc wolałbym to przerobić na całkowitą rymowankę, na pewno lepiej by się czytało
Opublikowano

HAYQ
serdeczne dzięki za trud pomocy.
Nie mówię, że nie skorzystam - kilka ciekawostek tu widzę - ale kolejna "edycja" wymaga czasu.
Jedno u Ciebie nie tak: łosoś nie może paść jak mucha;)) najczęściej pada.
Ale wg nauk wszelkich o ile węgorz stamtąd /Trójkąta Bermudzkiego/ nie wraca
to łosoś przy sprzyjających warunkach /czytaj - niewielkim zmęczeniu pokonywaniem trudu dotarcia do tarliska/ wraca z powrotem do morza, by w następnym sezonie znów poszaleć;)
Ale to taki mały drobiazg.
Dziękuję jeszcze raz
i pozdrawiam

Opublikowano

Wiem, że z tą muchą, to naciągane... i to nie lekko ;))... ale rozumiesz... mucha -> pstrąg -> łosoś... coś tam wspólnego jest - inna sprawa, że trzeba by było dodać, że "podzielił los własnych ofiar" - a to już niepotrzebne w tym wierszu. Wycieńczenie, to rzeczywiście dobre rozwiązanie. Chociaż, jest jeszcze jedna możliwość - łosoś może nie zaznać szczęścia, bo zginie jako niedźwiedzi przysmak:) Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • pamiętasz, A.? jak pachniało tanim winem i deszczem a my myśleliśmy, że jesteśmy poetami tylko dlatego, że baliśmy się życia. twoje włosy kleiły się do policzków jak ciche obietnice, których nie dotrzymuje nikt, a ja paliłem jednego za drugim jakby dym mógł wypalić tę pustkę, która zostaje po miłości. mówiliśmy, że świat nas nie rozumie, ale prawda jest taka, że to my nie mieliśmy nic do powiedzenia. tylko ten kurz w gardle, i noc za długą, by w niej zasnąć. dziś siedzę sam przy oknie, niebo ma ten sam kolor co twoje oczy, kiedy mówiłaś „zostań” — a ja, idiota, już odchodziłem. czasem włączam tę samą piosenkę, co wtedy, i myślę, że gdybyś była obok, też byś milczała. bo o czym tu mówić, kiedy nawet cisza nie ma już sensu. — ten list nigdy do ciebie nie dojdzie, A., bo wszystko, co miało znaczenie, umarło zanim nauczyłem się je nazwać.
    • @Roma   Wbrew powszechnej opinii - u nas - Polaków - istnieje coś takiego jak gen wojny, niech pani zapamięta: nigdy, dosadnie - nie służyliśmy nikomu, otóż to:   Check out this video from this search, niech żyje brygada świętokrzyska

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Walcząc z Sowietami, oni postanowili nie poddać się nikomu i przedrzeć do armii polskiej na Zachodzie. Ponad tysiąc karnych zdecydowanych na wszystko żołnierzy Brygady Świętokrzyskiej dotarło do Czech. W Holiszowie brawurowo oswobodzili zaminowany i przygotowany do spalenia niemiecki obóz koncentracyjny dla kobiet. Setki uratowanych od śmierci Polek, Żydówek i Francuzek w dowód wdzięczności podarowały im serduszka uszyte z pasiaków. Najwyższe odznaczenie, jakie dostali w życiu. Razem z Amerykanami wzięli do niewoli sztab XIII armii niemieckiej. Generał Patton przywitał ich słowami: „Na Boga, powinniśmy podrzeć te cholerne, podłe porozumienia z Sowietami i ruszyć prosto na wschodnie granice”. W tak fascynujący, emocjonalny i pełen humoru sposób, może pisać tylko Elżbieta Cherezińska. O patriotyzmie bez patosu, o prawdziwych bohaterach bez bohaterszczyzny. Powieść z iście filmowym nerwem. Niczym "Bękarty wojny" i "Złoto dla zuchwałych". Powieść o tych, którzy nie poddali się nikomu
    • @Migrena A ja myślałam, że ona tam była z Tobą w tej oliwkowej mini :)))  
    • @Wiesław J.K.   I to jest właśnie u pana obrzydliwość: uległość wobec plemienia wybranego, nawet jeszcze do pana nie dotarło, że pani Roma jest żydówką i to ja - ją znalazłem w Muzeum Żydów Polskich, teraz już nie ma wyjścia - musi kochać prawdziwych Polaków, nie rozumie nadal pan, że żydzi nienawidzą uległych, pokornych i jęczących katolików?   Łukasz Jasiński 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...