Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Lubię po lesie połazić,
gdzie stare sosny się chwieją,
a brzozy majowe zdobne
młodą, radosną nadzieją.

Lubię przywitać się z rzeką,
chociaż uściski jej mokre,
i dobrą książkę poczytać,
kiedy szaruga za oknem.

Lubię słowika posłuchać,
twarz wtulić w bzu kwiat wilgotny,
między zbóż łany wyruszyć
na długi spacer samotny.

Całe to moje „lubienie”
wzniosłe, jak... landszaft babciny,
lecz to bynajmniej nie koniec -
jeszcze coś z innej dziedziny,

bo przecież najbardziej lubię,
gdy śpią już dzieci za ścianą
i wkładasz cienką koszulkę,
wtedy... /OCENZUROWANO/... .

Opublikowano

Slicznie Yourek,tez lubie.....,dla mnie moglby wiersz skonczyc sie na trzeciej strofie,ale pewnie chciales cos waznego przekazac w dwoch pozostalych?
pozdr, M+A
[sub]Tekst był edytowany przez Maria Anonym dnia 02-04-2004 12:02.[/sub]

Opublikowano

hahahahahaa..No to niezle mnie pan zaskoczyl zakonczenie..

Przyznam ze tez to chyba lubie najbardziej

Od strony techicznej w wierszu sa troche usterki.Rym w porzadku,bardzo ladnie sie kompnuje z trescia, ale rymem sie pan tym razem nie pochwalil( w prawie kazdej zwrotce jest cos nie tak z nim)

Ponadto cos mi niepasuje w pierwszej strofie:
"a brzozy majowe zdobne
młodą, radosną nadzieją. "- tu mi brakuje czasownika..Bo w sumie nie wiadomo o co chodzi...

Jednak Twoj wiersz mnie tak urzekl ze bledy przestaly sie liczyc i to jest wlasnie dla mnie prawdziwie doby wiersz..

Tak sobie pomyslalam ze jakbym ja miala pisac o tym co lubie to wogole by sie nienadawalo do publikowania ze wzgledu na cenzure:).. albo byloby tego tak duzo ze nikomu nie chcialoby sie tego czytac( mam duzo zainteresowan.. tak dla scslosci:))
Pozdrawiam
Opublikowano

Dla mnie wiersz mógłby sie rozpoczynać od 6-tej zwrotki. Tylko - jeśli kompozycja byłaby zgodna np. z regułami stosowanymi w niemym kinie: wicher, chmury - gwałtowne uczucia... itp. - to w zasadzie rezygnuję! Ładny "landszafcik" Pan wysmażył, jeżeli z dystansem - to podziwiam, jeżeli... :) Pozdrowienia.

Opublikowano

Rozumiem Cię, Mario, ale czasem kiedy już posłucham słowika, bzu powącham, połażę po lesie, nabieram ochoty na... piątą zwrotkę:-).

Dzięki - pozdrawiam pięknie:-).
*******************************************************
*wiosna wiosną ale...* nie tylko łono przyrody pociąga i fascynuje człowieka, prawda Tadeuszu? :-)))

Dziękuję - pozdrawiam:-).
***************************************

*Rym w porzadku /.../ ale rymem sie pan tym razem nie pochwalil*
Literóweczka, Dormo - domyślam się,że masz uwagi odnośnie rytmu, bo rymów użyłem chyba w miarę dokładnych. No cóż - z tym rytmem u mnie nie zawsze jest OK - "zasynkopuje" mi się czasem:-).

Hmm... pierwsza zwrotka - rzeczywiście, może brakować czasownika przy brzozach, ale sądziłem, że wystarczy domyślny. One tam po prostu są, trwają. Jeśli jednak będziesz się upierać:-), to można zamienić "zdobne" na np. "cieszą".

Nie ma co spekulować, czy czytelnikom podobałoby się lub nie Twoje "lubienie". Najlepiej w strofy ubrać, podać do wglądu i... poczekać na opinie:-))).

Bardzo dziękuję - pozdrawiam:-).
**************************************************

A ja ściskam serdecznie te obie łapki:-)

Dzięki Kornelio - pozdrawiam:-).
*********************************************
*Dla mnie wiersz mógłby sie rozpoczynać od 6-tej zwrotki*
No to będę musiał teraz uważać, czy Kolega Roman gdzieś mi się w kącie alkowy nie czai:-))).

Dziękuję - pozdrawiam:-).
******************************************************

Dziękuję Natalio:-). Owszem, kończy się bardzo miło i oczywiście nie ma mowy o kończeniu w wydaniu "millerowskim".

Pozdrawiam serdecznie:-).
********************************************************

Nie, Ewo - publikacji drugiej części nie będzie:-). Byłaby w pewnym sensie trochę... monotonna:-))).

Piękne dzięki - pozdrawiam:-).


Opublikowano

Dziękuję, Witoldzie:-)

Mówiłem to już, ale powtórzę: świetną sprawą jest móc spojrzeć na swój wiersz oczami innego człowieka. Recenzenci potrafią dostrzec rzeczy, które umykają uwadze autora. Jestem bardzo wdzięczny wszystkim za uwagi.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

cóż - może jak sugeruje Roman, chodzi o kolejne zwrotki:-))).

Pozdrawiam:-).
Opublikowano

Ojej Panie Yourku to lubimy to samo . i lubimy obaj tę samą formę ....
I dzięki pana nowej fotografii wiem jak wygląda mój ulubiony autor....
Pozwoli Pan że dziś jeszcze sobie troszkę poczytam ...Pana !!!
Zdaje mi się że nie tylko ja jestem zachwycony pańską twórczością ....
Pańskie wiersze podobają się wielu osobom .... jest pan w swojej klasie nie do pobicia ...!
Pozdrawiam serdecznie L.G.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @TylkoJestemOna Dzięki, samo życie niestety. Pozdrawiam
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Niektórzy uważają, iż w tym jest clue poezji, ja się z tym nie zgadzam, ale życzę po prostu, by szukać w dobrym miejscu. Nie zamykać się. Pzdr.
    • Wygnanie z Raju. Albo Cztery wesela i pogrzeb. (szkocka orkiestra) Pzdr :-)  
    • Szedł z nisko pochyloną głową poboczem pola, piaszczystą drogą. Szedł. Idzie obok kartofliska, które okrywa potok wieczornego słońca. Cały w pomarańczowej zorzy. Chłopski malarz. Namalował świat: bydło na rżyskach i pajęczyny babiego lata. Drżące. Sperlone kroplami rosy.   Wiesz…   Jesteś tu jeszcze?   Idę i jestem tutaj. Idę tak, jak szedłem wtedy, pamiętasz? Niczego nie pamiętasz. Już nic nie pamiętasz i nie widzisz, gdyż twoje oczy.   Martwe. I takie zimne zimnem kamienia. Bladego marmuru wyciosanego wieki temu dłutem nieznanego rzeźbiarza…   Ale znowu idziemy razem. Idziemy tak, jak moglibyśmy iść we dwoje. Tak jak moglibyśmy…   Idziemy. Idziemy. I idziemy raz jeszcze…   Stawiamy kroki powolne, jakby w zadumie. Idziemy jak ten sen śniony nagle nad ranem. Jak ta widziadlana korektora zdarzeń, co chwyta za gardło jakimś ciężkim westchnieniem.   Wypiłem trochę, to prawda. I wypiłem raz jeszcze, wznosząc toast za ciebie. Za nas…   Dlaczego milczysz? Spójrz, wznoszę kielich… E, tam, kielich, butelkę całą. Wznoszę ją pod światło wieczornego słońca.   I przez szkło przesącza się światłość pomarańczowa. Nadciągający wieczór. I przez szkło, przez płyn przejrzysty, przez te szkliste turbulencje spienionych majaków…   Napijesz się ze mną? Patrz, jest jeszcze trochę. Widzisz. Nie widzisz. Ale ja, widzę za ciebie.   Nie wypiłem do końca, albowiem chciałem… chcę zostawić tobie.   Stoję w otwartym oknie i patrzę. Wiatr szarpie gałęziami kasztanów. Szeleści liśćmi.   I szepcze. Szepcze. O, mój Boże, jak szepcze…   Na stole leży talerz. Mży cały w pozłocie kryształowy wazon z wetkniętym bukietem czerwonych róż. I te róże. Te róże czerwone…   Choć, napij się ze mną. Na stole lśni butelka. Podnoszę ją, aby wznieść…   Wiesz, był tu przed chwilą mój ojciec. Przyszedł zza grobu, aby się ze mną napić. Nie mówił nic, tylko patrzył. I patrzył tryni swoimi oczami.   Takimi oczami zasklepionymi czarną ziemią jak u trupa. Był i znikł. Nie powiedział ani słowa…   Kielich stoi nadal. Mój i jego. Jego i mój… Był i nie ma, choć przed chwilą jeszcze…   Wiesz, ćwiczę wirtuozerskie szlify chorobliwej fantasmagorii. I próbuję przecisnąć się przez ścianę. Atomy mojego ciała łączą się z atomami tynku, zaprawy murarskiej i cegieł.   Lecz nie mogę. Utykam, gdzieś pomiędzy. Nie potrafię przebrnąć jeszcze tej otchłani czasu. Choć jestem już bliski poznania tajemnicy przemieszania się w czasie.   Wiesz, to jest w zasadzie proste. Bardzo proste… Wystarczy tylko…   Zamykam oczy. Zaciskam szczelnie powieki. I widzę jak idzie ten malarz chłopski i maluje odręcznie dym płynący z łęciny, nad lasem idący...   Mimo że cierpi na bóle głowy i zaniki pamięci.   Ogląda swoje dłonie, palce. Licząc odciski, rdzę z lemieszy zdziera.   (Włodzimierz Zastawniak, 2025-08-10)    
    • Oryginalne, wakacyjne porównanie podróżnicze :-) Głębokich rozmów ze swoim wnętrzem ciąg dalszy :-) Pzdr.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...