Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

był doskonałym poetą nie trzeba
wierszy żeby to wiedzieć postępowy
nowoczesny wiedział że nie jego ręka
prowadzi pióro na papierze w ataku
natchnienia popadał w stan egzaltacji
nad płatkiem śniegu w nim tkwiła
zagadka wszechświata
miłość nie mogła się spełnić dobry poeta
musi mieć nadzieję a nie pewność

czytałam przyziemnych wiernych mężów
dobrze że nie trzeba być śmiesznym aby
pisać wiersze

Opublikowano

zarówno tytuł jak i treść kojarzą mi się z bohaterem "Śniegu" Pamuka. jeśli była to inspiracja - notabene nagrodzona Noblem (z czym osobiście trudno mi się pogodzić) - to będę szła tym tropem. po pierwsze nie rozumiem układu tekstu, może gdyby opatrzyć go znakami interpunkcyjnymi byłoby łatwiej, ale bez nich - szczególnie wers 6 - wydają się zupełnie niedopracowane. poza tym, nic w tym wierszu nie zatrzymuje, jest czysto opisowy, zupełny brak metafor, pomysłu. jest suchy i jałowy. skąd ta nadzieja? a brak pewności? - ma pan na myśli ową siłę twórczą? jeśli oboje nawiązujemy do tej książki, to pamiętam, że moją uwagę przyciągnął tylko jeden fragment, nie mogę go w tym momencie zacytować, ale brzmiał mniej więcej tak, że szczęście i poezja nie mogą zbyt długo trwać ze sobą, bo albo szczęście zbanalizuje poezję albo poezja zniszczy szczęscie (albo coś w tym stylu). mam wrażenie, że to miał pan na myśli mówiąc o tej nadzieii ale nie pewności.

nie zachwycił mnie ten tekst, tak samo jak rozczarowała mnie książka
jeśli jednak moje skojarzenie jest błędne, to proszę wybaczyć :)

pozdr. a

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



No cóż mnie się książka bardzo podobała, cyniczna i sarkastyczna, na niczym autor nie zostawił suchej nitki, a w szczególności nie na wielkim namaszczonym Ka. W sumie książka, która obśmiewa poetę ma prawo sie im nie podobać.
wiersz też się może nie podobać - rozumiem i pozdrawiam.

A i jeszcze, ta książka nie została nagrodzona noblem( nagroda była za całokształt)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tylko staruszka, która się garbi albo na laskach mocno się trzyma, wypatrzy ciebie — głodny gołąbku, który przyszłości większej już nie masz. Natrętne stadko rozrzuci kwestę, w garnuszku przecież zabrakło wody... Gdy się podziała gdzieś atencjuszka w ludzkim skupisku, dawnej ślebody.          
    • liryczniejemy pomiędzy sklepowymi alejkami promieniami słońca a kroplami ulewnego deszczu   liryczniejemy przedwiośniem w ogrodach Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej   przed zimą pod kocem w mimozy liryczniejemy   bo nasze dni to wersy do poskładania w poemat epicki jak Mahabharata i bezczelnie czuły         strofami mija nam czas gdy tak sobie liryczniejemy   bo słowa są wszystkim co mamy (to przecież wiersz)   gdy słowa są wszystkim co mamy (to przecież wiesz)        
    • Interpunkcyjnie także pięknie. Pzdr :-)
    • Noszę koronę niewidzialną, przeźroczystą I własnymi drogami chodzę miłościwie, Odkąd w swym sercu mnie koronowałeś tkliwie Swoją miłością pół płomienną i pół czystą; I jak blisko może przejść przebrana królowa, Przez targowisko między nędzarzy tłumem, Płacząc ze współczucia, lecz skrywając dumę, Ja swoją chwałę wśród lęku zazdrości chowam. Ma korona ukrytą słodyczą zostanie Ranek i wieczór modlitwą chronioną wiernie, A kiedy przyjdziesz, by mi koronę odebrać, Nie będę płakać, prosić słowami ni żebrać, Lecz uklęknę przed tobą, mój królu i panie I na zawsze przebiję moje czoło cierniem.   I Sara: I wear a crown invisible and clear, And go my lifted royal way apart Since you have crowned me softly in your heart With love that is half ardent, half austere; And as a queen disguised might pass anear The bitter crowd that barters in a mart, Veiling her pride while tears of pity start, I hide my glory thru a jealous fear. My crown shall stay a sweet and secret thing Kept pure with prayer at evensong and morn, And when you come to take it from my head, I shall not weep, nor will a word be said, But I shall kneel before you, oh my king, And bind my brow forever with a thorn.
    • @Annna2Muzyka jak balsam, pasuje do wiersza, a wiersz do niej :) Nawet skowronka w trelach słyszę.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...