Tym razem banalnie
-
Ostatnio w Warsztacie
-
KOBIETA 425
Listopadowy świt zalśnił przezroczystością cieni
dryfowałam przez dzień spokojem, z gracją łabędzia.
Słońce pozbawione promieni mija obojętne twarze
czarna kawa bez cukru, beznamiętny rogalik.
Telefon milczy neutralnością słów upragnionych
łagodność ciszy nieporuszonej tchnieniem wiosny.
Zamglony wieczór jak otulony płomyk w dłoniach
kiedy już bardzo tęsknisz za spełnioną nocą.
Okruszkowi ;)))))
2
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 40 odpowiedzi
- 763 wyświetleń
-
- 36 odpowiedzi
- 636 wyświetleń
-
- 33 odpowiedzi
- 827 wyświetleń
-
- 31 odpowiedzi
- 446 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 549 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Berenika97 · Opublikowano
@huzarc Unieważnię - czyli sprawię, że przestaniesz istnieć, że twój krzyk, twój bunt, twoja złość staną się nieważne, niewidzialne. Wiersz mówi o tym, jak system (społeczny, polityczny, osobisty) neutralizuje autentyczny gniew - nie walcząc z nim wprost, ale unieważniając go, ośmieszając, gasząc błyskami i brokatem. Ciekawe! -
Przez Berenika97 · Opublikowano
@Waldemar_Talar_TalarJa również nie boję się miłości! :)))) nie boję się miłości gdy świat się chwieje to ona przypomina po co się żyje -
Przez Simon Tracy · Opublikowano
@KOBIETA Bardzo często sięgam w swojej twórczości po motywy weird fiction i mitologię Cthulhu. Jest to najdoskonalszy rodzaj grozy transcendencjalnej -
Przez Niewygoda · Opublikowano
Ty bzik - ba - bujał: cne, to potencjał u babki zbyt. -
Przez Berenika97 · Opublikowano
@Migrena Napisałeś świetnie o artystach (poetach), którzy utknęli między własną ambicją a paraliżującym brakiem autentyczności. Ich powaga jest pozą, która maskuje brak treści. Dużo tu ironii, która miejscami przechodzi w groteskę. Wyśmiewasz pozy i banały, którymi posługują się ci "twórcy", którzy pragną wielkich tematów, ale boją się ryzyka, prawdy i konfrontacji. W końcówce, wiersz staje się opowieścią o uniwersalnym ludzkim dążeniu do ekspresji. Pokazuje, że prawdziwa twórczość (to "żywe słowo") nie jest łatwa ani przyjemna. Ona "gryzie" – jest bolesna, wymaga konfrontacji i pozostawia ślad. Ciekawy tekst, refleksyjny, świetny! Czytam twój wiersz o poetach-tułaczach i myślę sobie - znam takich, co mają w plecaku dziesięć tomików niedokończonych, trzy metafory (wszystkie o jesieni) i jeden rym do słowa "miłość", który brzmi jak "pilność". Stoją na przystanku inspiracji czekając na autobus, co nie przyjedzie, bo wena ma dziś wolne i poszła do fryzjera. A ja? Ja też mam watę w zdaniach i kotlet robię z każdej myśli, ale przynajmniej wiem, że pies ma rację - i dlatego kończę wiersze, choćby były jak skarpety - nierówne, ale w parze. Bo lepiej skończyć źle niż pięknie nie zacząć, a słowo, które w końcu dogonię - niech gryzie, szczypie, drapie! Przynajmniej poczuję, że żyję!
-
-
Najczęściej komentowane
-
.thumb.jpeg.b5ae7bcef73c3501c1166879fc389fb7.jpeg)
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się