Pióra

[Margaret Floral]

Siedząc przy nienaturalnym świetle lampy,
myślę.

Myśli me latają i gubią pióra.

A ja po prostu pływam w obłokach czyichś marzeń,
wędruję po nieprzebranych miedzach czyjejś radości,
latam pod granatem czyjegoś nieba.

I gubię te nieszczęsne pióra.

By choć na chwilę wolną od ptasiego skrzeku
odfrunąć od mdłej autentyczności.
Nikt nie lubi deszczu
- pióra mokną.

[Olesia Apropos]

proszę pani, to jest straszne!

[Spiro]

ja lubię deszcz. i pióra mi nie mokną, bom łysawy, a reszta ogolona krótko schnie od podskakiwania. i co teraz?

[Margaret Floral]

Uuu, trochę mi mokro od tej lodowatej wody, którą na mnie wylaliście.
Ale bardzo dziękuję, naprawdę.
Widzę, że muszę popracować. A może rady nad czym?
I początkującym się jest, o.
Ale w żadnym wypadku się nie usprawiedliwaim.
Jeszcze raz dzięki.

[Atena]

za dużo myśli, myślenia, piór. `obłoki marzeń` `nienaturalne światło lampy` i wciąż ja, ja, ja- myślę, pływam, wędruję. Sztuka polega na tym, żeby nas, czytelników, zaskoczyć. A tu wszystko takie oklepane i wytarte. Może i zamysł autorki piękny, ale wyszło brzydko.
pozdrawiam

[Margaret Floral]

No, możliwe.
Bedę ćwiczyć - obiecuję.
Pozdrawiam.

[M._Krzywak]

To jest pop polo wiersz, szkoda puenty (dwóch ostatnich wersów), warto coś do niej dopisać.
Pozdrawiam.

[Margaret Floral]

;)
Dzięki.
Pozdrawiam