Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Chciałbym umieć pięknie mowić
Powiedziałbym Ci to wszystko co chcę a nie potrafię

Chciałbym umieć śpiewać
Wyśpiewałbym Ci wszystkie miłosne piosenki jakie znam

Chciałbym zamknąć Cię pod kopułą marzeń i snów
A stamtąd nie ma ucieczki

Chciałbym umieć grać na skrzypcach
Wplątałbym Cię w ich struny i już nie wypuścił

Chciałbym być w Twym sercu
Tak jak Ty jesteś w mym sercu

W mej duszy

W mych myślach

W mych utopijnych snach

Chciałbym Cię fascynować
Tak jak Ty fascynujesz mnie

Ale to wszystko to tylko moje marzenia
Tylko mrzonka
Tylko utopia
Ale za to jaka piękna

Opublikowano

Dość sprawnie jak na początkującego (naprawdę bywają gorsze debiuty). Podstawowa rada - czytać poezję. Potencjał jakiś jest i rozwijać go trzeba.

Tylko proszę o miłości nie pisać! Bo takie wstawki człowieka rozbrajają:

"Chciałbym być w Twym sercu
Tak jak Ty jesteś w mym sercu" - tym dwóm wersom mówię zdecydowane - N I E...

* * *

"Chciałbym umieć grać na skrzypcach
Wplątałbym Cię w ich struny i już nie wypuścił" - to już zgrabniejsze i świadczy o jakimś 'potencjale'. Ogólnie utwór przeczytałem ze świadomością, że pierwszy z pierwszych.

Życzę udanych prób i pozdrawiam.

Opublikowano

Ekspansja czułej liryki ma to do siebie, że powiela samą siebie - i w ten sposób chcąc nie chcąc opiera się na tych samych słowach-kluczach: serce, dusza, marzenia, zaimki których jest wręcz przerażająco dużo - a wszystko to jednak echo.
Ja za Panem Rafałem - wczytać się w to, co dzisiaj się piszę i wejść na wyższy poziom.
Pozdrawiam.

Opublikowano

Dzieki za konstruktywną krytykę. Na pewno się zastosuję. Rzeczywiście, wiersz ten jest jednym z pierwszych, jeśli nie pierwszym, więc skoro nie został zjechany od góry do dołu, to chyba źle nie jest.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • atak z powietrza dalej czołgi  artyleria i piechota  klasyka    wojny jaką znamy nie będzie    dwa plus kot  wysprzęglona Polska armia nie grozi    tarcia pod tablicą Mendelejewa Pokrovsk i jak po stole do Kijowa  obliczony na klęskę  pas ziemi niczyjej     Och Karol trzymasz się  a sukienka Trumpa  dziurawa  faluje w tańcu z innym    pomyśl o schedzie  rodzimej    noblistki                   
    • 7. Narodziny wichru (narrator: perski kancelista)   1.   Wieść z Hellady — Macedończyk zwyciężył. I nikt się nie zdziwił.   2.   Święty Zastęp umarł jak trzeba. Reszta — jak zwykle.   3.   Mówią, że nadszedł pokój. To tylko cisza przed wichurą.   4.   Filip — wódz, który zna wartość ludzkiego błota.   5.   Zbyt wiele zwycięstw bez ceny — bogowie upomną się później.   6.   Trzeba pogratulować, nim zaczniemy się bać.   7.   Coś się rodzi na Zachodzie — zbyt pewne siebie.   8.   Być może to nic. Być może początek końca.   cdn.
    • @KOBIETA też jestem piękna:)  @infelia musiałabym dorobić drugi talerz, bo za mało by było:) nie ma co zmywać, tylko opłukać w wodzie:)
    • Z kominka dym unosi się kłębami, Na salony się wdziera, cugu brak? A cóż to? noga zwisa nad paleniskiem. Dziadek z babcią, wnuki z nimi,   O kocie i myszy nie wspominając, Ciągną, ile sił starczy: i raz, i dwa, i trzy! Bum! padają na plecy, a przed nimi dziwoląg W czerwonym kubraczku wypada.   „Hu, hu, hu!” – zakrzykuje – „niosę niespodzianki!” Oj, bidulo, skąd się wziąłeś taki usmolony? Brodę masz przypaloną, portki w strzępach, Co tam masz na plecach? worek piasku?   Nie mów, że prezenty, pokaż, nie bądź chytry, Komisyjnie otworzymy, rach-ciach. O! fajowo! jest ciuchcia, dziadek już się cieszy. Łyżwy, moje, moje! – Emilka piszczy.   Sweter w bałwany… głęboka cisza zapada. Jest i paczka, a w niej model pajęczyny Do sklejenia tylko dla wytrwałych, Napisano drobnym druczkiem na odwrocie.   Szalik, dziwnie długi, jakby dla teściowej… Pomarańcze i orzechy, jabłko i migdały, Piernik nawet nos podrażnia… apsik! Tylko tyle, a gdzie auto i rowery?   Miał być jacht i karnet na siłownię, lot balonem I safari po Afryce dzikiej, niezbadanej. Stasiek, kartkę bierz i pióro mi w te pędy Skargę oficjalną podyktuję do Rovaniemi!   W tym zamęcie, nie mówiąc zbędnego słowa, Gość zdjął czapkę, brodę, wytarte szaty I nagle stał się zwykłym, starym człowiekiem, Co patrzy na tę chciwość ze smutkiem.   „Prezentów dałem w bród, lecz wy nie pojęliście, Że najcenniejszym darem nie jest rzecz żadna, Lecz radość świąt, wasza bliskość, czułe słowa I ten widok was wszystkich, jako rodzina zgodna”   Zanim zdołali jęknąć, rozpuścił się w powietrzu, Jak zapach ulotny, ledwo nosem uchwycony. A pod choinką rozświetloną, w miejscu na prezenty, Kartka została z napisem: „podarujcie sobie siebie”  
    • @violetta Do tego zdjęcia trzeba jeszcze domalować mój widelec! Gary pozmywam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...