Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Ja coś podejrzewam pod tą wprawną ręką... Ech, kosmate myśli, kosmate :)
ale tak, kobieta potrafi ożywić i zwiędła roślinkę, szczególnie, jak jest wprawną ogrodniczką.
Sympatyczny tekst, ja trochę trywialnie, bo przecież można nadać tej miniaturce głębsze znaczenie - ale myślę Piotrze, że mi wybaczysz.
Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Michale, ostatnio ktoś mi wpisał po utworem jakimś że wiersz tworzy też czytelnik.
A nie jesteś pierwszym któremu kosmate myśli nachodzą po czytaniu.
W W kilka się takich osób znalazło. Więc nie ma wybaczenia bo "nulla poena sine culpa", a ja tu winy nie dostrzegam :))
Pozdrawiam
Opublikowano

szybko się przeniosłeś z tym Piotrze ;)
albo to po prostu fascynacja naturą albo...
on jest ogrodniczką i ją pocieszy.kobieta - paproć - (to chyba taka najbardziej lakonicza interpretacja) wyczerpana po cały dniu nagle wraca do życia,bo...
(powiedzmy,że każdy się domyśli za sprawą czego).albo odwrócić role...
nie wiem czy wspominałem,że mi się podoba.
pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Bardzo mnie rozbawiła twoja interpretacja. I gdy się zastanawiam to chyba najbliżej prawdy jasteś. Znaczy przed zmianą ról. :))
Dzięki i pozdrawiam również.


Ps.Aż mnie zstanowiłeś czy czasem małej zmiany nie wprowadzić. I chba tak zrobię.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Fraszki - te są dla zabawy
ale róża w mym ogrodzie
będzie kwitła bez obawy
tylko dzięki czystej wodzie

nie zakwitnie nam niestety
tylko dzięki pisaninie
więc zadanie dla poety
nie polejesz kwiat przeminie

;)))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Sylwester_Lasota Dziękuję, że zajrzałeś tutaj, no popatrz na co mi przyszło :) Mam kilka historyjek z mojego ogródka, postanowiłam je spisać. A niech tam sobie będą.  :)
    • @Naram-sin jesteś tu świeżakiem a już w piórka obrastasz ? Nie wiesz, że inwersja jest środkiem stylistycznym a skoro jest to można ją stosować w wierszach ?A rytm? Pisać wiersze jest sztuką ale umiejętnośc ich czytania chyba jeszcze większą.Napisz swój sonet.Poczytamy i ocenimy domorosły krytyku.
    • @Sylwester_Lasota A ja od zawsze wolałam pisać, Szukałam eleganckich papeterii, znajomi przywozili mi z zagranicy, przecież nie mogłam pisać na jakiejś kartce, wyrwanej z zeszytu, może jeszcze postrzępionej. Któregoś roku, będąc w Zakopanem, poznałam chłopaka, wymieniliśmy się adresami i on zaczął do mnie pisać. Może w tych listach nie było nic ważnego, ale w każdym, na końcu przysyłał wiersz. Nie swój, ale zawsze podpisany przez autora. Po czasie, już zaczynałam czytanie od ostatniej strony, wszystko inne nie było tak ważne, jak wiersz. A wiersz, zawsze dotyczył relacji damsko - męskich, był tęskny, ciepły i jakby do mnie czy dla mnie, no i od niego. Też chciałam dołączyć przy odpisywaniu jakiś wiersz, ale nie miałam żadnej poezji, za wyjątkiem  - Wybór pism Mickiewicza, choć książek w domowej bibliotece sporo - ale nie było poezji. Od tamtej pory zaczęłam szukać i kupować tomiki wierszy. Wszystkie czytałam po kolei, a na ostatniej stronie tomiku, zapisywałam na której stronie znalazłam to, co by się nadało.  I już nie było mi smutno, że nie mam nic dla niego. Po pewnym czasie, zaczęłam się zastanawiać czy nie dałabym rady sama napisać, czegoś od siebie.  I tak się zaczęła moja przygoda z pisaniem.   Dzięki Sylwestrze, pozdrawiam serdecznie :)
    • Wyszli chłopi zboże kosić, przechodząc obok krzyża  modlitwę w ofierze złożyli.   Człowiek kijem chmury  przesuwa, niech świeci słońce i w pracy im towarzyszy.   Wielki ptak powoli opada jego ogromne szpony wbiły się głęboko w ziemię.    Tutaj zostanie i wychowa  pisklęta, kiedy dorosną  razem daleko odlecą.    Na skrzyżowaniu stary krzyż stoi, któremu złamało się jego wiekowe ramię.    Pójdą chłopi jak co dzień, rankiem ze śpiewem ptaków i modlitwę w ofierze złożą.   Ktoś ręce podniósł do góry, nad łanem zboża wypowiedział doniosłe słowa.   Za starym krzyżem zboże stoi pod złamanym ramieniem  wieniec z kłosów żyta złożyli. 
    • Świetny tekst Alu.   Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...