Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

krzykiem spłoszone ptaki
odrywają od drzew gałęzie
kołyszą siłą nagłego odlotu

niedokończony szkic
na niebie jeszcze ostrzy
głośny trzepot skrzydeł

cichnie szum i kłania się
drzewom nastaje nowa

cisza

trudno ją przerwać

Opublikowano

Marlett
a wiesz wprowadziłaś mnie w autentyczny obraz "akustyczny"
w Borach Tucholskich, gdzie na rozłożystej lipie często setki może tysiące szpaków
nagłym jakimś hałasem podrywały się z charakterystycznym szumem :)
i na niebie chmura ich:)
ładne - przynajmniej dla mnie
choć nie powiem aby było tak do końca dopracowane
np. wyrzuciłbym "hukiem" bo jak spłoszone to wiadomo, że albo hukiem albo zwykłym hałasem, albo nawet krzykiem
dalej
gałąź to też drzewo
na niebie to ostrzenie :(

ta strofa
cichnie szum i kłania się
drzewom nastaje nowa
cisza szybuje wysoko


jest dobra ale może być jeszcze lepsza
może tak"

odchodzi szum i kłania się
drzewom nastaje nowa

cisza

trudno ja przerwać

tyle mojego trzygroszowego:))
pozdrawiam bardzo

Opublikowano

Powiem szczerze, że wiersze które "tak wychodzą" są moim zdaniem najlepsze.
na swoim przykładzie dodam, że jak później poprawiam za dużo to mi się w układzie wszystko wali i często wracam do początku.
Tak więc jak dla mnie to może Ci "tak wychodzić" częściej :)))))
Pozdrawiam i weny również w rysunku życzę

Opublikowano

Marlett
skorom już zaczął przy tym wierszu, to muszę wytrwać do końca
jego kształtu.
jednak nie wyciągnęłaś wniosków z dobrej uwagi Kaliny
i rzeczywiście nadal można ćwiczyć te różniste ś,trze, strzy i krzy

ostrzy
głośny trzepot skrzydeł


I jak wolisz, ale tak jak już wyżej pisałem bez Krzyku

po prostu w pierwszym wersie - "spłoszone ptaki"
i nieważne czym, nawet kot może je spłoszyć :)))

Pozdrawiam

Opublikowano

krzykiem spłoszone ptaki
odrywają od drzew gałęzie
kołyszą siłą nagłego odlotu

niedokończony szkic
na niebie jeszcze ostrzy
głośny trzepot skrzydeł

cichnie szum i kłania się
drzewom nastaje nowa
cisza

trudno ją przerwać

tak misie. w ten sposób nastającą ciszę aż widać w układzie wersów i można ją wyczytać. pozwoliłem sobie na wywalenie ołówka. teraz ten szkic można różnie rozumieć. ktoś rysuje obrazek odlotu. ptaki "szkicują" na niebie skrzydłami. ostrzy bardzo mi się podoba. wyostrza zmysły. jak w żeglarstwie idzie ostro na wiatr (obrany kierunek).

i na koniec Egzegeta ma racje, że ptaki może spłoszyć wszystko. ale nie ma racji, że nie jest ważne co je płoszy. krzyk wprowadza do układu (brrr) element człowieczy i jeśli jest dla Ciebie ważny to nie wywalaj krzyku.

i przepraszam, że dopiero teraz, ale musiałem dłużej pomyśleć (bo wolno myślę;))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



a właśnie po kiego "element człowieczy" jak to raczył sformulować spiro.
Ale to kwestia spojrzenia na przyrodę, dla mnie człowiek w przyrodzie to najczęściej intruz, a niejednokrotnie przekleństwo, dlatego m.in. ten krzyk mi tu nie pasuje. Odlot ma być nieskażonym odruchem przyrody. Tak ja patrzę na przyrodę - bez człowieka, choć on jej elementem :((
no i podtrzymuję wers bez krzyku , z niedomówieniem, z polem dla wyobraźni :)

wybór należy do Ciebie
bo to Twoje dziecko :)
Pozdrowionka
- dla spiro także :))


PS. wg sjp.pwn.
krzyk
2.>
:)
nie tylko człowieka:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Wiktorze!
Tobie obojętne czym spłoszone ptaki.
Dla mnie ważne,więc ''krzyk'' musi zostać.
a jeśli chodzi ;ś trze..myślę ,że też wyostrza:))
Dziękuję serdecznie,pozdrawiam ciepło.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Bardzo ludzki tekst, historia o tym jak człowiek dla innego człowiek może stać się najważniejszy. O lojalności, o zrozumieniu, bliskości... 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Tu się uśmiecham, nie potrafię się nie uśmiechnąć do Krzysztofa... Pięknie.
    • @Robert Witold Gorzkowski   Dokładnie tak, Robert. Dziękuję Ci za ten przykład - z tą sztuką kubistyczną to w punkt. Widz często widzi tylko efekt końcowy, ale nie dostrzega drogi, która do niego prowadziła - lat ćwiczeń, prób, opanowania klasycznych form.   Picasso, zanim namalował Guernikę, potrafił narysować końską głowę jak z anatomicznego podręcznika  - czyli miał i znał podstawy. Był świadomy. I właśnie dzięki tej świadomości mógł tworzyć rzeczy, które burzyły formę z sensem, nie przypadkiem. Tak samo jest z poezją – zanim coś rozbijemy, warto wiedzieć, co dokładnie rozbijamy. To trochę tak, jak z latarnią morską - nie chodzi o to, żeby przesunąć ją z miejsca, (ona musi być), Warto zrozumieć, jak działa i jak pomaga statkom bezpiecznie przepłynąć. Bez tego światło traci sens. A po co latarnie? Niech wszystko co napisane, będzie poezją   Dzięki Ci za ten głos - dodaje odwagi do dalszego dzielenia się, bo widać, że rozmowa nie idzie w próżnię:)  
    • @Alicja_Wysocka dziękuję Alicjo za wspaniałe słowa. Z pełnym szacunkiem dla Ciebie.
    • dwa miliony lat temu  wtedy człowiek wyszedł z Afryki  entropia Europy przez kilka  gatunków istot ludzkich  życie nie jest łatwe    potem mrozy  cmentarzyska fosylia  i skamieniałe żebro    rzucona dzida leci wysoko  najlepiej celować w mamuci bok drony na osiedla i szpital dziecięcy  dobrze zeszklony koniec łatwiej przebija zwierzę    jar północny pali już ognie  praca daje spokój duszom przodków  pierwsza lekcja to wyjazd z hangaru  w pracy zbroi przeciwlotnicze  pociski rakietowe    z tej ciszy pierwszego miliona lat po upadku Asteroidy wyszły ssaki ryjące  życie nie jest łatwe    jadły popiół           
    • @Berenika97  delikatnie bardzo. Pięknie aż żal czasem się obudzić
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...