Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Mucha :

Zobaczyła karalucha, w domu plujka czarna mucha
i powiada oburzona, szkoda, że cię nie zje wrona,
o mój Boże znowu widzę, karalucha w swym rewirze,
was jest wszędzie zawsze pełno, lepiej zmykaj stąd ofermo,
jesteś plagą tu zarazą i dla oczu mych obrazą.

Karaluch :

A karaluch na te słowa, odpowiada : brudna mowa,
masz bakterie na swych nogach, bardziej czysta jest stonoga,
och jak dużo brudnych garów, dla twych zmysłów siedem darów,
lubisz nawet brud na kupie i utoniesz pewnie w zupie.

Mucha :

Co ja słyszę, niesłychane, właśnie chłopcze dałeś plamę,
brud roznosisz za szafkami, wraz ze swymi bratankami,
ciągle biegasz po mym stole, już nachalne mniej są mole,
sam po rondlach ciągle biegasz, obecnością ludzi nękasz.

Mól :

O wypraszam sobie mucho, mnie nie widać prawie wcale,
mieszkam w szafie gdzie wygoda, jest mi obcy brudny talerz,
przecież trzeba jakoś w życiu, co dzień radę dawać sobie,
wprawdzie lubię jeść bawełnę, lecz miarkuję się jak mogę,
wszak być mógłbym obżartuchem i zatruwać ludziom życie,
bardziej niż to robię zwykle i nie brzęczę im o świcie.

Truteń :

Truteń zaś na szybie siedział i zabrzęczał ironicznie,
mól namolny jest zazwyczaj, w swetrach robi dziury śliczne,
jest szkodnikiem jakich mało i powiedzieć muszę śmiało,
że być dumny nie powinien, ten kto cudzym kosztem żyje.

Mól :

Czemu trutniu głos zabierasz, skoro nektar tylko zżerasz,
nie masz czego szukać w ulu, jesteś śmieszny aż do bólu,
bo nie lubisz żadnej pracy i nic nie masz jak biedacy,
ni statusu, ni szacunku, tyś miernotą wizerunku.

Truteń :

Hola!, Hola!, nie tak szybko, zapędziłeś się w ocenie,
lepiej przestań mnie obrażać, bo w tym domu sami lenie
i nie wliczam tutaj siebie, żyłem pięknie tak jak w niebie,
zanim tutaj przyleciałem, brudów większych nie widziałem,
szklanki brudne, dzbanek kawy, dla robaków pełno strawy,
kto u licha tutaj mieszka, dom flejtuchów, sprawa śmieszna,
pierwszy raz przebywam w chlewie, a na dworze kwiat na drzewie,
obok kwiatu kwitnie słodko, cudnie w maju, cudnie wiosną.

Opublikowano

Zabawny wierszyk dla dzieci. Wzorowany wyraźnie na wierszach Brzechwy.
"już nachalne mniej są mole" zmieniełabym na: "mniej nachalne są już mole".
Szkoda, że nie zachowałeś rymów wewnętrznych do końca wiersza. Warto byłoby nad tym popracować.
Wiele przecinków jest błędnie użytych, niepotrzebnych.

Opublikowano

przeczytałem z uśmiechem, to fakt jak podkreśliła Oxyvia wiersz inspirowany i ukierunkowany pod specyficznego odbiorcę
są moment ciekawe ale są też kiepściuchne
np: "lubisz nawet bród na kupie" ==>nawet jeśli spojrzeć na to z przymrużeniem oka to i tak jest niesmaczne

ale generalnie zabawa przednia
pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Stefanie, a dlaczego uważasz, że jest to wiersz dla dorosłych? Bardzo jestem ciekawa Twoich spostrzeżeń. Bo ja tu widzę wyłącznie treści dla dzieci, połącznone z morałem na końcu - jak u Brzechwy. Nie widzę niczego adresowanego wyraźnie do dorosłych, ale może po prostu nie dostrzegłam czegoś.
Co nie znczy oczywiście, że dorosłym ten wiersz nie może się podobać - jest zabawny, nieco satyryczny, fajnie napisany. Dla dzieci - to nie znaczy gorszy (nie w moich ustach). :-)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



dalej mi sie nie chciało czytać, bo rym się zbiesił. podsumowując - to nie jest rymowanka ani dla dzieci, ani dla dorosłych - to jest taka sobie beztrosko-pezpańska rymowanka wymyślona bez chwili namysłu.
Opublikowano

Oxyvia J.-{Zabawny wierszyk dla dzieci. Wzorowany wyraźnie na wierszach Brzechwy.}- Nie wzoruję się na brzechwie, to złudzenie.{"już nachalne mniej są mole" zmieniełabym na: "mniej nachalne są już mole".}- Nie brzmi wcale lepiej.{Szkoda, że nie zachowałeś rymów wewnętrznych do końca wiersza. Warto byłoby nad tym popracować.}- Nie lubię zamykać się w ryzach form, to sztuczne robić coś wbrew sobie, zostawię tak jak jest.{Wiele przecinków jest błędnie użytych, niepotrzebnych.}- tylko bez przesady, nie znowu aż tak wiele.

Opublikowano

Tali Maciej-{przeczytałem z uśmiechem, to fakt jak podkreśliła Oxyvia wiersz inspirowany i ukierunkowany pod specyficznego odbiorcę}- Pisząc ten tekst nie inspirowałem się twórczością brzechwy, niemyśląc o specyficznym odbiorcy{są moment ciekawe ale są też kiepściuchne
np: "lubisz nawet bród na kupie" ==>nawet jeśli spojrzeć na to z przymrużeniem oka to i tak jest niesmaczne}- tak, wiem

Opublikowano

Widocznie inspiracja była nieświadoma. Często się tak zdarza, szczególnie wtedy, gdy jakiś twóca mocno nam się wdrukuje w nieświadomą pamięć jeszcze w dzieciństwie - tak mogło być u Ciebie z Brzechwą. Wiersz jest dla dzieci, bo jest prosty, zabawny, wyrazisty, z akcją i ma morał na końcu. Jest dla dzieci, chociaż to też mogło "wyjść" bez premedytacji.
Jest fajny i lekko napisany, ale szkoda, że się upierasz, żeby niczego w nim nie poprawiać. Rymy wewnętrzne powinny być zachowane konsekwentnie do końca, inaczej wiersz wygląda jak niedokończony, jak szkic.
Acha, nie zauważyłam wcześniej jednego błędu ort.: "br[color=#FF0000]ó[/color]d" tak pisany oznacza płytkie przejście przez rzekę, zaś "br[color=#FF0000]u[/color]d" tak pisany - to nieczystość. Popraw to koniecznie!
Co to znaczy: "zamykać się w ryzach forum"?

Opublikowano

zauważam, że Twoje owady
w naturze żyć nie dadzą rady
wciąz w obrębie człeka
jak on każdy z nich narzeka
hi

z ukłonikiem i pozdrówką MN

Chyba nie mam dziś natchnienia,
lecz możliwe, że mam lenia,
złą naturę i buduję,
zaniedbania wielką górę.

Co owadów zaś dotyczy,
człowiek mówi, owad bzyczy,
choć czasami dla zabawy,
żeby nabrać większej wprawy,
bajki piszę...

Pozdrawiam M.W.B.

Opublikowano

Oxyvia J.-{Acha, nie zauważyłam wcześniej jednego błędu ort.: "bród" tak pisany oznacza płytkie przejście przez rzekę, zaś "brud" tak pisany - to nieczystość. Popraw to koniecznie!}-
Dzięki za zwrócenie uwagi na ort. już poprawiłem. {Rymy wewnętrzne powinny być zachowane konsekwentnie do końca, inaczej wiersz wygląda jak niedokończony, jak szkic.}- Nie mogę się z tym zgodzić, próbuję tworzyć coś nowego, lubię mieszać różne formy.{Co to znaczy: "zamykać się w ryzach forum"?}- żadne forum.

Opublikowano

JHVH - {dalej mi sie nie chciało czytać, bo rym się zbiesił.} - Jak to zbiesił, być nie może, Panie drogi konduktorze, chyba plecie Pan trzy po trzy, my poeci raczej dobrzy. { to nie jest rymowanka ani dla dzieci, ani dla dorosłych - to jest taka sobie beztrosko-pezpańska rymowanka wymyślona bez chwili namysłu.} - Wielu myśli, że są cwani, mają tupet kawał drani, ale pańskie rozważania, są już dziełem wody lania, oj nieładnie bo utoniesz, w manierycznej egzystencji, krytyk musi mieć też wiedzę, a nie tylko dobre chęci.

  • 3 lata później...
Opublikowano

Forum / Poezja współczesna
Strona: 1 Dodaj wiersz do ulubionych | Dodaj autora do ulubionych

polecamy: Pełny ekran | Dodaj komentarz



Owadzie swary

Mucha :

Zobaczyła karalucha, w domu plujka czarna mucha
i powiada oburzona, szkoda, że cię nie zje wrona,
o mój Boże znowu widzę, karalucha w swym rewirze,
was jest wszędzie zawsze pełno, lepiej zmykaj stąd ofermo,
jesteś plagą tu zarazą i dla oczu mych obrazą.

Karaluch :

A karaluch na te słowa, odpowiada : brudna mowa,
masz bakterie na swych nogach, bardziej czysta jest stonoga,
och jak dużo brudnych garów, dla twych zmysłów siedem darów,
lubisz nawet brud na kupie i utoniesz pewnie w zupie.

Mucha :

Co ja słyszę, niesłychane, właśnie chłopcze dałeś plamę,
bród roznosisz za szafkami, wraz ze swymi bratankami,
ciągle biegasz po mym stole, już nachalne mniej są mole,
sam po rondlach ciągle biegasz, obecnością ludzi nękasz.

Mol :

O wypraszam sobie mucho, mnie nie widać prawie wcale,
mieszkam w szafie gdzie wygoda, jest mi obcy brudny talerz,
przecież trzeba jakoś w życiu, co dzień radę dawać sobie,
wprawdzie lubię jeść bawełnę, lecz miarkuję się jak mogę,
wszak być mógłbym obżartuchem i zatruwać ludziom życie,
bardziej niż to robię zwykle i nie brzęczę im o świcie.

Truteń :

Truteń zaś na szybie siedział i zabrzęczał ironicznie,
mol namolny jest zazwyczaj, w swetrach robi dziury śliczne,
jest szkodnikiem jakich mało i powiedzieć muszę śmiało,
że być dumny nie powinien, ten kto cudzym kosztem żyje.

Mol :

Czemu trutniu głos zabierasz, skoro nektar tylko zżerasz,
nie masz czego szukać w ulu, jesteś śmieszny aż do bólu,
bo nie lubisz żadnej pracy i nic nie masz jak biedacy,
ni statusu, ni szacunku, tyś miernotą wizerunku.

Truteń :

Hola!, Hola!, nie tak szybko, zapędziłeś się w ocenie,
lepiej przestań mnie obrażać, bo w tym domu sami lenie
i nie wliczam tutaj siebie, żyłem pięknie tak jak w niebie,
zanim tutaj przyleciałem, brudów większych nie widziałem,
szklanki brudne, dzbanek kawy, dla robaków pełno strawy,
kto u licha tutaj mieszka, dom flejtuchów, sprawa śmieszna,
pierwszy raz przebywam w chlewie, a na dworze kwiat na drzewie,
obok kwiatu kwitnie słodko, cudnie w maju, cudnie wiosną.

Ostatnio edytowany przez Mirosław Butrym (2007-04-30 02:55:31)




Dnia: 2007-04-26 16:47:10, napisał(a): Mirosław Butrym
Komentarzy: 529

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Jestem wyszczerbiną Szczerbca, piórem husarskiego skrzydła i chłopskim kołtunem.   Zaściankowym obrazkiem i magnacką sztukaterią.   Chatą z sosnowego drewna i ruiną dworu, obrosłą ciemnym mchem.   Dymem huty i sianokosami szumiącymi świętojańskim czerwcem.   Jestem chłopskim oporem i butą szlachciury; męką Łyskowskiego i złotą ramą Czarnej Madonny.   Dzwonem Zygmunta i wielkopiątkową kołatką.   Żelaznym słupem wbitym w wody Odry i nostalgią za Kresami.   Pomrukiem śpiących rycerzy w granitach Giewontu i żołnierzami wyklętymi, złożonymi w brzozowym gaju.   Płonącą barykadą i kamieniami rzuconymi na szaniec, obok bruku, gdzie spadł fortepian Chopina.   Prawem i nieprawością. Krzyżem przydrożnym i karczmą zajezdną.   Słowem poety i przekleństwem ulicy.   Karabelą u pasa i wytrychem w kieszeni.   Arytmią i dystrofią, oddechem zrywu, przesuwaniem granic, wiarą w wieczność, nadzieją na dobrobyt.   Jestem modlitwą malowaną na dnie źrenicy, o to, aby nie patrzyła na grzech.   Ułańską fantazją i dulszczyzną kamienicy.   Szarzyzną równin opadających mgławicami smutku i barwnym kobiercem łowickiej wycinanki.   Szelestem leśnego igliwia i asfaltowym zapachem dworca.   PGR-owskim blokowiskiem i szklanym archipelagiem Mordoru.   Fotografią Pałacu Saskiego i grobem niejednego nieznanego żołnierza.   Manuskryptem wykłutym na pergaminie i krzywym napisem spreju na wagonie.   Kosą, strzykawką, pługiem odwracającym ziemię przodków.   Jestem strzałem w potylicę, katorgą, szlochem niedoli, tęsknotą za ojczyzną.   Jestem ukąszeniem wszy w miejscu orderów i wygodą emigracji.   Pejsem chasyda i wąsem sarmaty.   Dębowym borem smutku i jeziorem wakacyjnego szaleństwa.   Ławką w parku i obozową celą.   Hejnałem i popiskiwaniem tramwaju.   Niezłomnością Kordeckiego i piętnem niejednej zdrady.   Krwią, czasem ostatnią, sierpem i młotem u drzwi, szkiełkiem zieleni i różowymi okularami na sercu.   Sierpniową ciszą upału, która dudni dzwonami na kościelnej wieży.   Maską spawalniczą ojca i skradzionym zegarkiem dziadka.   I jestem pocałunkiem, który wypełnia usta kobiece w grudniowym świetle ulicy. Po wieczność.   Jestem tym wszystkim, z czego mnie zlepiono.   Czas ulepił mnie krwią, ziemią i pamięcią.    
    • @Berenika97Dziękuję Bereniko, mnie się chce najbardziej pisać w nocy.  Całe frazy ustawiają się w kolejce do zapamiętania, a ja je przestawiam, zamykam, wywalam, wyłażą jak niegrzeczne dzieci z łóżek, jak te plotki którym chce się pić nocą - z piosenki.  Muszę wstać, dać im atrament do picia, znaczy zapisać.  I tak się rano budzę i patrzę, jak wygląda to coś, z niczego. Serdeczności dla Ciebie i podziękowania :)    
    • @Migrena Na śmietniku historii… :) państwo jako system władzy jest bardzo słaby.
    • @MIROSŁAW C. To intrygujący wiersz, który operuje bardzo kontrastowymi obrazami - od przyziemności i cielesności do kosmicznych, niemal transcendentnych wizji. To wiersz, który prowokuje pytania - co samo w sobie jest wartością.
    • @KwiatuszekBardzo Ci dziękuję Kwiatuszku i pozdrawiam serdecznie. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...