Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

kierunek życie

Katarzyna Bielińska
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Katarzyna Bielińska

Katarzyna Bielińska

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

rękawicę świata pragnie zdobyć
dotknąć nią w głąb ludzkich dusz

w łowcę myśli bawi się
nie rozumie krainy życie

które rapsodią staje się...

przez dziki zmierzch osaczona
w kręgu ciemności podróżuje

do wnętrza brzasku pragnie się dostać
spojrzeć w oczy słońca czule

nie woła o pomoc nie szuka przyjaciela
w pogoni za jasnością zatracona

najwspanialsza wyprawa po szczęście...
w świat daleki...bliżej nieba...

jedynie złotą gwiazdą została zwieńczona...

Margaret Floral

Margaret Floral

Opublikowano
Opublikowano

Może się akurat na tym nie znam (wszyscy mi to wypominają;)), ale nie pasuje mi rytm. 'Dziko' się czyta. Do końca też nie zrozumiałam pewnych strof, choć wszystko jest przedstawione jasno. Ale może to nic-nierozumienie jest spowodowane skrajnym wycieńczeniem umysłowym, wiec się nie przejmuj;). Przeczytam to później jeszcze raz i pewnie wszystko sobie wyjaśnie;).
Ogólnie treść jest dobra - przedstawienie takiego obrazu podoba mi się. I ten tytuł;-). Mnie trochę przeszkadza układ strof (dwuwersowe), bo przepadam za rozległym przedstawieniem danej myśli. I jeszcze przy czytaniu takiego układu, ten rytm mi tak chodzi i się psuję. Ale jest dobrze;)
PS. Chyba już jestem pełnoetatowa;)

nie ma

nie ma

Opublikowano
Opublikowano

Rzeczywiście to "nic-nierozumienie" jest spowodowane skrajnym wycieńczeniem, bo w tym wierszu nie ma nic niejasnego. Układ strof jest dobry... nie trzeba się wiele rozwodzić, żeby dużo powiedzieć. Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Rafael Marius
      Sam sobie sternikiem

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Kiedyś tak było i to na masową skalę w latach 30tych w ZSRR i później też.
    • TylkoJestemOna
      niezapominajki - opowiadanie wierszowane

      Przez TylkoJestemOna · Opublikowano

      @Leszczym    ...co roku od męża otrzymuję bukiet niezapominajek z bilecikiem i napisem (oczywiście w kolorze różowym) "a jednak się doczekałem" rozumiem, doceniam   a moje serce wciąż porusza Ten Jego uśmiech i czysty błękit pewnego spojrzenia...   no zechciała

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Alicja_Wysocka
      coś z kroniki AA (2)

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @MIROSŁAW C.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       Jasne   "Przyznać muszę, że byłem i jestem złodziejem w najgorszym – po ludzku sądząc – wydaniu. Kradnę rodzinie najlepszych ojców i synów. Kościołowi – najwierniejsze dzieci. Ojczyźnie – najzdolniejszych obywateli. Szkole i nauce – najtęższe umysły. Rodzinie ludzkiej – najpierwsze jednostki. A jednak cieszę się dotąd wolnością i mianem najlepszego dobroczyńcy ludzkości, przyjaciela człowieka, towarzysza jego radości i smutków. Ja jestem na świecie największym gangsterem i przywódcą mafii, która codziennie uśmierca miliony, zabierając im wszystko. Włamuje się do kieszeni, domów, serc i rodzin. Tylko ja znam klucze do wszystkich zamków, skarbnic i kas. Mój gang nie boi się szubienicy, bo mam w swoim gronie przedstawicieli wszystkich warstw społecznych, nic wyłączając sprawujących władzę i wymierzających sprawiedliwość. Jestem panem, monarchą, władcą. Mnie służą rządy, stawiając na czołowym miejscu w czasie bankietów i przyjęć. W mojej obecności decyduje się o losach świata, życiu i śmierci, ubija interesy… Moje zdanie w każdej sprawie jest ostateczne. Przy mnie ludzie bawią się, tańczą, płaczą, umierają. Walą się trony jeden po drugim, kurczą imperia, upadają rządy, tylko moje imperium nie kurczy się i nie upada, choć niesie zagładę. Niszczę wszystko i wszystkich. Piękne dzieci, wspaniałą młodzież przemieniam w zbrodniarzy. Zapełniam nimi szpitale i zakłady poprawcze. Bogatych zamieniam w nędzarzy. Zdrowych w chorych. Mądrych w głupich. Kołyski w trumny. Miasta w cmentarze… Któż mnie nie doświadczył? Któż mnie nie zna? I to dziecko mego przyjaciela pijaka. I ta poniewierana żona. Znają mnie dobrze kapłani, załamując ręce nad owocami wieloletniej pracy. Znają mnie izby wytrzeźwień, sądy, więzienia, ale też i szkoły, dyskoteki. Teraz nie muszę się już chyba dłużej przedstawiać? Mam nadzieję, że i wy nie zrazicie się do mnie i tylko u mnie szukać będziecie mocy i szczęścia – tak jak szukają go miliony. Myślę, że i was nie zabraknie w mojej armii, którą od lat zdobywam dla piekła!    Autorem niniejszego artykułu jest pracująca w Naszym Stowarzyszeniu psycholog Ewa Załęczna."
    • Leszczym
      niezapominajki - opowiadanie wierszowane

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @TylkoJestemOna Proponuję Koleżance Agacie napisać - tak dla draki - że apsztyfikant się udał i że ona go chce :)) No a potem jeszcze razem się udaje :) Jak to u Ciebie przeczytam urządzam strajk włoski w pisaniu i czytaniu na 2 tygodnie :)
    • Jacek_Suchowicz
      Mandarynki

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ach dziab mnie dziab (albo dziabaj):)))))))))))))))))

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...