Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

  • Odpowiedzi 46
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



nie tylko oczy w parze
zerkają do wyobrażeń
z których już prawie niema
choć ciągnę rękoma obiema
hi, o masz
a może oboma?

z ukłonikiem i pozdrówką MN
myślę, że obiema, choć nie jestem pewna
może to zależy co ciągną te ręce
lecz nie powiem więcej
będę taktowna...
boooo....hihihi....pozdrawiam :)
Opublikowano

i tak kto dotrwał do tej części bajdy
niechaj odrzuci przyziemskie zwyczaje
chowania w doły śmiertelnej pogardy
dla puent, morałów i co tam uznaje


a ja mam takie przyziemne zwyczaje
że dobre chwale - a dno ganie
a jeśli ktoś ma jakieś pretensje
dąsy i pląsy to niechaj słucha
wiersz musi być dziełem sztuki
a stworzyć taki to wielka sztuka
ale Witkowi się to udało
więc dobrze robią, że dobre chwalą
:)
(coraz bardziej siebie lubię)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



nie tylko oczy w parze
zerkają do wyobrażeń
z których już prawie niema
choć ciągnę rękoma obiema
hi, o masz
a może oboma?

z ukłonikiem i pozdrówką MN
myślę, że obiema, choć nie jestem pewna
może to zależy co ciągną te ręce
lecz nie powiem więcej
będę taktowna...
boooo....hihihi....pozdrawiam :)

ręce i nogi - oboma myślami
są wymienialne bo czasami
obalić by się można w cień
gdyby kto nie miał któ - rej (akcent na ostatnią sylabę)

hihihiihi
z ukłonikiem i pozdrówką MN
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Chyba nie. Płanetniki to mityczne, słowiańskie demony, bawiące się pogodą i uwielbiające burze, wichury i huragany. Słowem - klęski żywiołu powietrza. ;) Ale się je da przebłagać. Jeno nie pomnę, jakimże to sposobem... :D
A mopki to take nietopyrze po prostu, o ile dobrze pamiętam.

Messalinie! Czemu Ty ciągle te biedne mopki mordujesz?! I to gotujesz im śmierć tragiczną, nagłą i często bolesną! Za co?! ;)
Podoba mi się. Mroczne, burzowe... W moim guście. :D
I ten traktor... makabra...

Pozdrawiam, R.

Rhiannon - nie morduję - to tylko teatr, też mi się ich szkoda zrobiło
a o Planetnikach chyba warto napisać, jajć, już mi slinka cieknie, na
wiersz, hi
z ukłonikiem i pozdrówką MN No to w teatrze, w sztuce zabijasz! Czeeeeemu?
Dobrze, rozumiem - sztuka. Ale mi ich szkoda...

A co do demonów - jakoś trzeba było te stwory nazwać jednym wspólnym mianem. "Demon" dobre, jak każde inne. Miano.
A tych demonów było duuużo więcej, niż Oxyvia wymieniła. Wąpierze były też. Wilkołaki. Dla wielu ludów to jedo i to samo stworzenie... Hy!

Pozdrawiam, R.

P.S. To czekam na płanetniki. A w następnych wierszach mopki, mam nadzieję, nie będą ginąć tak tragiczną śmiercią...? ;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


myślę, że obiema, choć nie jestem pewna
może to zależy co ciągną te ręce
lecz nie powiem więcej
będę taktowna...
boooo....hihihi....pozdrawiam :)

ręce i nogi - oboma myślami
są wymienialne bo czasami
obalić by się można w cień
gdyby kto nie miał któ - rej (akcent na ostatnią sylabę)

hihihiihi
z ukłonikiem i pozdrówką MN
z jedną ręką źle, z jedną nogą jeszcze gorzej
nie upadnę w cień....chyba, że łaski bożej hi (bez akcentów)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Na pewno nie nasze. Nie mam słownika etymologicznego, ale tu nawet słychać, że to niezbyt dawne zapożyczenie - po naszemu przekształcilibyśmy na jakie "dziemiony" albo "ziemiony" (lub po prostu: diabły ;-D). Ale Kopaliński ma w swoim słowniku nie tylko mity słowiańskie, więc demony są tam jak najbardziej na miejscu.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Rhiannon - nie morduję - to tylko teatr, też mi się ich szkoda zrobiło
a o Planetnikach chyba warto napisać, jajć, już mi slinka cieknie, na
wiersz, hi
z ukłonikiem i pozdrówką MN No to w teatrze, w sztuce zabijasz! Czeeeeemu?
Dobrze, rozumiem - sztuka. Ale mi ich szkoda...

A co do demonów - jakoś trzeba było te stwory nazwać jednym wspólnym mianem. "Demon" dobre, jak każde inne. Miano.
A tych demonów było duuużo więcej, niż Oxyvia wymieniła. Wąpierze były też. Wilkołaki. Dla wielu ludów to jedo i to samo stworzenie... Hy!

Pozdrawiam, R.

P.S. To czekam na płanetniki. A w następnych wierszach mopki, mam nadzieję, nie będą ginąć tak tragiczną śmiercią...? ;)

mopki chyba pozostawię w spokoju a chyba wezmę się za takie ptactwo "dzierzby"
wszystko oczywiście wokół szulmierz, a może przeniosę się gdzie na inne tereny
kto wie, zobaczymy jak mi ręka pociągnie, dzięki Rhiannom za kolejne wejście, hi
z ukłonikiem i pozdrówką MN
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ręce i nogi - oboma myślami
są wymienialne bo czasami
obalić by się można w cień
gdyby kto nie miał któ - rej (akcent na ostatnią sylabę)

hihihiihi
z ukłonikiem i pozdrówką MN
z jedną ręką źle, z jedną nogą jeszcze gorzej
nie upadnę w cień....chyba, że łaski bożej hi (bez akcentów)

tylko w bajce ręka z nogą
dogadać się mogą
bez słowy
pomijając udział głowy, hi

z ukłonikiem i pozdrówką MN
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Na pewno nie nasze. Nie mam słownika etymologicznego, ale tu nawet słychać, że to niezbyt dawne zapożyczenie - po naszemu przekształcilibyśmy na jakie "dziemiony" albo "ziemiony" (lub po prostu: diabły ;-D). Ale Kopaliński ma w swoim słowniku nie tylko mity słowiańskie, więc demony są tam jak najbardziej na miejscu.

Oxyvio - idąc tokiem rusi to my byśmy byli ruczajami a nie polanami, hi, ale oczywiście nie neguję, jak wszyscy zauważą, Polanie to był naród koczowniczy, który kiedyś tam zapragnął na pola, a może w łąki, a może w łęgi (Lechy my w końcu)
Demony zostały nam przyczepione za sprawą chrześcijaństwa, to fakt, ale co ja tam będę kuć w ten kamień, skoro chrześcijanie myślą, że są jedyni
może warto zacząć odcedzać co jeszcze choć ździebko nasze
z ukłonikiem i pozdrówką MN
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

O, właśnie! O to chodzi!
Dlaczego w szkołach poznajemy głównie mitologię grecką i rzymską? Tak jakby nie było naszej, jakbyśmy uważali się za coś gorszego. Zawsze gapimy się w Zachód jak sroka w kość. Idiotyczny snobizm!
I z tymi chrześcijanami też masz rację, oczywiście: 3/4 "naszego" chrześcijaństwa to powykrzywiane, najdawniejsze wierzenia i rytuały starosłowiańskie. Ale wielu "prawdziwych katolików" nie chce o tym słyszeć, bo przecież pogaństwa nie wymyślił Pan Bóg! Pan Bóg wymyślił Biblię! ;-D
W. Kopaliński oddziela to, co słowiańskie, od tego, co nie nasze - w jego słowniku wszystko jest ściśle posegregowane. Narawdę lubię przeglądać ten jego słownik. Ale jest jeszcze trochę innej, też dobrej literatury na temat naszej starożytności. Niewiele co prawda, aż wstyd, ale kilka książek jest.
Pozdrawiam!
Opublikowano

No to ja cofam ze wszystkich sił ostatni mój komentarz (ten pod poprzednim wierszem) gdybym wiedział, że te zmiany rzeczywiście zaprowadzą moje boki do sąsiednich pokoi i kleić będę musiał to bym w życiu się nie starał odwodzić Nagietka od pisania na luzie. Udało ci się i to bardzo, a puenta w szczególności, jakbyś na prawdę chciał zrobić na złość konwencjonalnym poetyckim radykałom (ą?)... Dla mnie dzik!
pozdrawiam Jimmy

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

O, właśnie! O to chodzi!
Dlaczego w szkołach poznajemy głównie mitologię grecką i rzymską? Tak jakby nie było naszej, jakbyśmy uważali się za coś gorszego. Zawsze gapimy się w Zachód jak sroka w kość. Idiotyczny snobizm!
I z tymi chrześcijanami też masz rację, oczywiście: 3/4 "naszego" chrześcijaństwa to powykrzywiane, najdawniejsze wierzenia i rytuały starosłowiańskie. Ale wielu "prawdziwych katolików" nie chce o tym słyszeć, bo przecież pogaństwa nie wymyślił Pan Bóg! Pan Bóg wymyślił Biblię! ;-D
W. Kopaliński oddziela to, co słowiańskie, od tego, co nie nasze - w jego słowniku wszystko jest ściśle posegregowane. Narawdę lubię przeglądać ten jego słownik. Ale jest jeszcze trochę innej, też dobrej literatury na temat naszej starożytności. Niewiele co prawda, aż wstyd, ale kilka książek jest.
Pozdrawiam!

poczynając od bożego narodzenia - kolady to były zupełnie inne pieśni
ech, dużo tych zupełnie powyginanych uroczystości, zaczynając jeszcze
wcześniej - od święta goduna, albo święta pździerzy, albo ... litanii by
nie starczyło - a Kopaliński, ok - tylko jakoś tak - do encyklopedii mam
urazik - wiele dziecięcych encyklopedii na przykłąd - dla dudogodnienia
wyczyszcza wiele faktów, a potem młody się dziwi, ale co tam - pomarudziliśmy
troszkę, ojć sorka, to ja pomarudziłem, może znajdzie się jaki młody
gniewny i zacznie prostować
z ukłonikiem i pozdrówką MN

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • siedzę tu, z popielniczką pełną spalonych prób, i tanim winem, które nie udaje już nawet taniego pocieszenia. jest wieczór, a może ranek, w tej dziurze wszystko zlewa się w jedno— czas, smród, moje myśli. ona ma oczy jakby ktoś nalał nieba do kieliszka i postawił na słońcu, tak jasne, że boli kiedy patrzy, na innych. nie na mnie. nigdy na mnie. śmieje się jakby życie było zabawne, jakby świat nie był tym cuchnącym barem pełnym zgnilizny i ludzi, którzy udają, że kochają. a ja? ja jestem facetem, który tylko potrafi siedzieć i pisać te pie*dolone wiersze o kobietach, których nigdy nie miał i o miłościach, które nigdy nie były miłościami, tylko snem po trzecim piwie i jednej nocce bez snu. ona ma włosy jak pszenica, co nigdy nie dojrzeje dla mnie, dłonie, których nie dotknę, i życie, w którym nie jestem nawet przecinkiem. chciałem być czymś więcej— ale nie każdy koń dobiega do mety. nie każdy poeta przestaje być samotnym pijakiem. więc siadam. i piszę. bo chociaż nie mam jej, mam te słowa. a one nie zostawiają mnie dla lepszych.
    • @Natuskaa Twój wiersz dotyka niezwykle trudnych kwestii etycznych związanych z transplantacją organów i śmiercią mózgową. Stawiasz fundamentalne pytania o granice życia i śmierci, o to, kto ma prawo podejmować decyzje o losie człowieka znajdującego się między tymi stanami. To są pytania, które medycyna i etyka próbują rozstrzygnąć, ale które prawdopodobnie długo jeszcze zostaną bez jednoznacznej odpowiedzi.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Żeby dzień nowy zacząć bez presji.... mam alergię na słowo "dzionek"... :) Nie przejmuj się tym, a czaasem zakląć, trzeba.
    • @Toyer Ten wiersz to piękna refleksja o czasie i pamięci, napisana z wielką wrażliwością. Bardzo podoba mi się zestawienie - przeszłość kochamy, bo jest bezpieczna, teraźniejszość chcielibyśmy pokochać "za bardzo", a przyszłość i marzenia to właśnie ta "furtka bluszczem zarośnięta". Piękny obraz niemożliwości. Ten "wytrych doskonały" na końcu to mocne zakończenie - jakbyś przyznał, że jednak zawsze wracamy do tego, co znane, co już było. Jest w tym i porażka, i rodzaj mądrości.  
    • Waldku... powiedziałabym, że to.. truuuudny temat.. Jest powiedzenie.. szczęśliwcy ci, którzy nie widzieli, a uwierzyli i wierzą. Jako treść wiersza, owszem. Jednym słowem odwieczne dylematy wielu głów.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...