Niemoc

[Tomasz Witkowski]

Jak kamień pęknięty od razów rzeźbiarza
Do wczoraj był głazem teraz, jeno gruzem
Jak dzwon, który tylko tłem jest dla ołtarza
Jak cnota zakonu gdy puścić go luzem

Jak flaga co szmatą jest tylko bez wiatru
Jak fala przez plażę niemile widziana
Jak aktor łaknący własnego teatru
Jak korek tłumiący potencjał szampana

Jak woda co z ogniem na bakier realnie
Jak dzień co bez końca noc posiąść pragnie
Jak nasza prawica myśląca globalnie
Jak łyżwy na śniegu, jak szczudła na bagnie

Jak trudno w tym stanie znaleźć duszę bratnią
Niema chyba wielu zniesmaczonych równie
Chyba się starzeję- bo jakoś ostatnio
Żyję w przeświadczeniu, że wciąż rzeźbię w ......

[Katarzyna Bielińska]

Fantastyczny wiersz!

[Tomasz Witkowski]

Bardzo dziękuję

[Razziel Exodus]

Bardzo fajny wiersz, z początku taki głęboki, prosto z serca, a na koniec dosadny i ...taki prawdziwy! Gratuluję!