Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Jeśli zakochać się to: wiosną tuż o świcie
gdy świt wciąż nie wie czy wstać wreszcie czy też nie
gdy się do życia budzi każde drobne życie
a brzask cień nocy w mgielne strzępy chciwie rwie

Jeśli zakochać się to: kwiecień przejść w zaparte
choć w kwietniu zamieć lubi nagle z nieba spaść
Jeśli zakochać się to wybrać dobrą kartę
i całus życiu raz niejeden jeszcze skraść

Jeśli zakochać się to: słońce schwycić czerwcem
sierpniem się zbożnym rozsmakować w poniewierce
I ponaginać dni dotykiem dłoni w dłoń
I pot na skroni
scałowywać poprzez skroń

A jeśli umrzeć to pogodnie uroczyście
po nitce tęczy przejść jak złote płoche liście
Rozczesać wiatr rozpiętym w drzewach listopadem
i sad roztańczyć uniesieniem
ponad sadem

A jeśli przeżyć to tak aby nie żałować
chwil niespełnionych...
ust nie ścierpniętych...
nocy... dni...

Jeśli pozostać
to w pamięci
w dobrych słowach
o których każdy
krótkim
życiem przecież
śni

/2005/

Opublikowano

Pani Kajo, wewnętrzny imperatyw rymowania stworzył w tekście potworki w rodzaju:

a brzask cień nocy w mgielne strzępy chciwie rwie; czy:

I pot na skroni
scałowywać poprzez skroń
(???)

Nie wiem po co są w pierwszej i drugiej dwukropki, "normalniej" byłoby po przecinku:

Jeśli zakochać się, to wiosną, tuż o świcie,
gdy świt wciąż nie wie, czy wstać wreszcie czy też nie
- (2 x "świt", hmmm...i po co to "wreszcie"?)

...no itd. Tym nie mniej ma tekścik w sobie spore pokłady naiwnej fascynacji, bardzo (miejscami) urokliwej. Skoro faktycznie jest z 2005, odleżał już swoje, czas by się mu przyjrzeć krytycznie i popracować nad nim, warto, myślę...)

pozdrawiam.;-))

p.s. ach, te wielokropki, ach...))

Opublikowano

Pewnie, jak kraść to miliony, jak kochać to księcia!
Podoba mi się. Lubię takie nastrojowe wiersze rymowane. Tematyka coś mi przypomina, ale jeszcze nie wiem co.
Nie znaczy to, że wiersz jest idealny. Zgadzam sie w dużej mierze z Lobo.
Od siebie :

Usunęłabym całkowicie tę część:

A jeśli przeżyć to tak aby nie żałować
chwil niespełnionych...
ust nie ścierpniętych...
nocy... dni...

Jeśli pozostać
to w pamięci
w dobrych słowach
o których każdy
krótkim
życiem przecież
śni
- zakończenie na umieraniu byłoby moim zdaniem najlepszą puentą.

Poza tym cos kochliwy ten peel :) . Zakochuje się w każdym praktycznie miesiącu i o każdym mówi, że jeśli kochać to napewno w ten miesiąc.

Opublikowano

Witam:)
oprócz pierwszego ładnego wersu
dalej nie widzę już tego piękna; brak mi tu jakiejś konsekwencji
- choć nie musi taka być, tutaj jednak aż się prosi, bo tak:
aż 4 razy mamy:

Jeśli zakochać się to wiosną
Jeśli zakochać się to kwiecień
Jeśli zakochać się to wybrać dobrą kartę
Jeśli zakochać się to słońce schwycić czerwcem


potem od razu umieramy
- A jeśli umrzeć to pogodnie

potem znów wracamy do życia
- A jeśli przeżyć to tak aby nie żałować
Końcówka już dobrze ustawiona, bo traktuje o pozostaniu w pamięci.
Gdyby Autorka uwzględniła jeszcze uwagi Lobo, to ten zestaw ma potencjał na wiersz :)

Pozdrawiam

Opublikowano

Dla mnie teść wszystkich strof jest spójna i powiązana: zakochać się i albo umrzeć, albo przeżyć tę miłość tak, żeby nie cierpieć, żeby jej nie zaprzepaścić. Tak odczytałam przesłanie tego wiersza. Według mnie wszystko tu jest potrzebne i ma sens.
I jest ładne. Podoba mi się. Lubię takie wiersze: rymowane, melodyjne, liryczne, śpiewne... Już to gdzieś dzisiaj pisałam. :-)
PS. Zgadzam się z uwagami Lobo.

Opublikowano

Witajcie Moi Mili! Pobratymcy po piórze :-)
Dziękuję za zainteresowanie!
Wasze komentarze przeczytałam i ... choć zabrzmi to nienajmądrzej z mojej strony - jako autorki wiersza - muszę stwierdzić, że ZGADZAM SIĘ z WAMI!
Uwagi przyjmuję.
Tak jak LOBO powiedział - minęło trochę czasu. Spróbuję te newralgiczne miejsca trochę podrasować ;-) zmienić ... wyrzucić ... Zobaczymy czy i co się uda.
*
Poprzeglądałam kolekcje Waszych wierszy. Od kogoś przecież musiałam zacząć ;-)
Pod niektórymi dopiszę swoje uwagi/wrażenia - indywidualnie w komentarzach.

Pozdrawiam ciepło!

Opublikowano

Hm. Jak dla mnie tylko:

A jeśli umrzeć to pogodnie uroczyście
po nitce tęczy przejść jak złote płoche liście
Rozczesać wiatr rozpiętym w drzewach listopadem
i sad roztańczyć uniesieniem
ponad sadem

A jeśli przeżyć to tak aby nie żałować
chwil niespełnionych...
ust nie ścierpniętych...
nocy... dni...

Jeśli pozostać
to w pamięci
w dobrych słowach
o których każdy
krótkim
życiem przecież
śni


Bardzo mi się podoba - do tego fragmentu nie mam uwag. Za to wieeelki plus. :)
Jednak poprzednie strofy jakoś mi mniej podchodzą. I - szczerze mówiąc - już miałam zamiar sobie pójść, mrucząc pod nosem coś o banałach, kiedy stwierdziłam, że a nuż to jednak nie takie banały i że jest w tym... coś. :) Może jednak warto zostać. Poza tym - jakoś tak nieładnie jest zostawić nie przeczytane do końca.
Zostałam i opłaciło się.
A po namyśle i kolejnym przeczytaniu dochodzę do wniosku, że w sumie pierwsza część wiersza (ta o kochaniu) też jest fajna i też mi się podoba. Tylko zupełnie inaczej. Jakby to były dwa wiersze...

Pozdrawiam, R.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Marek.zak1 Dla mnie podobnie, jeśli wiersz bez rymów, to żaden zagmatwaniec, żadna hermetyczność. Zgadywać o kim, o czym nie cierpię i co, mam jeszcze wzbudzać w sobie poczucie winy i zostać z pytaniem, dlaczego inni wiedzą o czym, a ja nie.   @JWF Ja tak nie chcę, ale to rzeczy, których nie chciałam - wydarzyło się.  
    • @Marek.zak1 Fajnie, że porównujesz Polskę do Węgier i Słowacji, szkoda tylko, że nie do ludzi, którzy tu naprawdę żyją. Bo widzisz – ten wiersz nie jest raportem ekonomicznym ani zestawieniem statystyk PKB. To nie tekst o fabrykach, tylko o ludziach, którzy tych fabryk nigdy nie zobaczyli na oczy. Bo nie każdy ma willę, fotowoltaikę i plany na urlop w Toskanii. Piszesz, że "nigdy nie było lepiej". Z perspektywy kogo? Może Twojej? Gratuluję. Ale to, że jedni siedzą przy stole, nie znaczy, że nie ma głodnych za drzwiami. I nie, to że „na Węgrzech gorzej”, nie oznacza, że mamy siedzieć cicho i dziękować za ochłapy. Czy jak sąsiadowi spłonął dom, to ja mam się cieszyć, że mnie tylko zalewają fekalia z kanalizacji. Wiersz, który komentujesz, mówi o Polsce z paragonu, z przychodni, z kolejki do zawału, nie z przemówień premiera. I to, że ktoś to zauważył i opisał – nie jest „pompowaniem złych wiadomości”, tylko oddaniem głosu tym, których nikt nie chce słuchać. A jeśli Twoim jedynym kontrargumentem jest to, że Robert Lewandowski strzela gole, to naprawdę współczuję – bo nawet Jezus z kuchennego obrazka w tym wierszu by na to spuścił wzrok. Nie pisz więc, że "jest lepiej niż było", bo dla wielu nie jest. I mają prawo o tym mówić. Bo milczenie nie rozwiązuje problemu. Ono go tylko konserwuje – jak margarynę za 12 zł.   Tym razem nie załączę tradycyjnych wyrazów na pożegnanie.  
    • @Waldemar_Talar_Talar cała miłość
    • Urodziłeś się w trzydziestym pierwszym roku.   Myślę sobie tak dawno, ale po czasie dociera kiedy. Okres międzywojenny, burzliwy. Ludzie wciąż przerażeni wojną. Wszędzie strach, nieufność, bieda, ból.   Poznajesz świat, uczysz się chodzić, jeść, biegasz za piłką, kule znowu świszczą.   Zamiast beztrosko grać, cieszysz się, że wciąż żyjesz. Całe dzieciństwo.   Dorastasz pomiędzy dramatu nadzieją. Inaczej niż dzisiaj. Doceniasz każdą wyciągniętą dłoń. Pomagasz innym. Wokoło widzisz mundury, ciężkie buty, ciężki czas. W zanadrzu skrywasz wiele przeżyć, może tajemnic. Dorastasz z końcem wojny, żyjesz, lat jednak nikt nie wróci.   05.02.2025 r.
    • Przyjemny wiersz. Kiedyś miałem dryg do rymów, ale jakoś mi przeszło.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...