Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

twoje życie
mój świat
odeszły
na odległość większą
od roku bezpieczną

*
assist - złowieszczy komunikat
spontaneous – z nadzieją
różaniec odmawiany na twoich palcach

*
kolejna wiosenna kompozycja
deszczu zieleni i błękitu
oczu patrzących z pogodą
dzisiejszych dni … oby
tamte nie zawróciły z drogi



10 kwietnia 2007

Opublikowano

Egzegeto!
kolejna wiosenna kompozycja
deszczu zieleni i błękitu
oczu patrzących z pogodą
dzisiejszych dni … oby
tamte nie zawróciły z drogi

dla mnie ta, również optymistyczna.
reszta smutek i nostalgia
PozdrawiaM.

Opublikowano

widzę, że oprócz najbliższej rodziny
- Stasi, Marletki, Judytki, Piotra
na moje podwórko zajrzała również Alicja :) Miło mi
Dzięki Wam, że byliście.
Pozdrawiam

PS. a tak nic tam nie trzeba poprzestawiać, zmienić, wyrzucić...
w ramach wiosennych porządków... ? :))

Opublikowano

To ja się wyłamię ;) Fakt, piękny, ale ja bym coś jednak zmieniła:

twoje życie
mój świat
odeszły
na odległość od roku
bezpieczną

*
assist - złowieszczy komunikat
spontaneous – z nadzieją
różaniec odmawiany na twoich palcach

*
kolejna wiosenna kompozycja
deszczu zieleni i błękitu
oczu patrzących z pogodą
dzisiejszych dni … oby
tamte nie zawróciły z drogi


Ciut wytłam (2 X oczy wpatrzone), ale chyba sens wiersza pozostał.
Teraz wg mnie jest naprawdę ślicznie.

Słoneczka!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



na tom czekał, tylko muszę się zastanowić, bo fakt
- 2 x oczy wpatrzone, sens wprawdzie nie zmieniony, ale jakby z lekka zubożony.

Zastanowię się czy te oczy zastąpić czymś innym, czy - jak sugerujesz - pozostawić wersję skróconą, dając pole manewru przygodnej wyobraźni :)

Dziękuję serdecznie
Opublikowano

wiersz w moim klimacie, odczuwam bliskość i zroumienie. Smutny cholernie ale podoba mi się wiele momentów, a w zasadzie całość,jest płynna i czytelna
uśmiechy
Jai

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



jak końcówka optymistyczna, to nie taki znów smutny:)
Ale mnie smuci, że całość czytelna :(

ktoś ma sygnaturkę:
zrozumienie wiersza jest jego śmiercią -
czy coś w tym stylu :(
:))
Dziękuję
pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Kasieńko Kochana
wszak tu o rodzinę orgową idzie :)
a nie mam nic naprzeciw, abyś była wśród moich najbliższych
:))
zaskakuję ?
jeszcze nie zaskoczyłem o co tu ....:)))))
pozdrowionka

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @JWFI tu by można polemizować, czy wszyscy się trudzą i poszukują :) Dziękuję i pozdrawiam:)
    • @Alicja_Wysocka , poza tym jednym twoim przewidywaniem odnośnie dalszego losu Agnieszki, którego nie podzielam, to bardzo się cieszę, że ciebie to moje opowiadanie tak wciągnęło. Takim moim marzeniem, a może strategicznym celem, jest, żeby jakaś dziewczyna napisała utwór, w którym to Agnieszka byłaby narratorką, a nie jej mąż Marek. W końcu Agnieszka doświadczyła pewnych zdarzeń, których nie doświadczył Marek, jej mąż. Na przykład co myślała sobie, kiedy zrezygnowała z odwoływania się od swojego wyroku. Albo jak to wyglądało, jak była przyjmowana do zakładu karnego, kiedy oddawała własną odzież i obuwie i zakładała więzienne ubranie i więzienne drewniaki. Bo, że Marka intryguje, jak te sprawy dokładnie wyglądały, to chyba widać po jego snach. Na przykład na końcu pierwszej części: "A kiedy spałem były sny. Na przykład, jak Agnieszka zdejmuje kolorową sukienkę i szpilki i zakłada zieloną więzienną spódnicę i drewniaki..." Albo sen Marka w drugiej części: "Tej nocy śniło mi się, że Agnieszka jest w więzieniu, ale jest we własnym ubraniu: niebieskich dżinsach i szarej bluzie od dresu. Tyle, że na bosych stopach ma te białe więzienne drewniaki, w których ją już widziałem na ostatnim widzeniu. Chodziła w nich tam i z powrotem głośno klekocząc, żeby je przymierzyć. Raz nawet tupnęła drewniakiem. Potem strażniczka zaprowadziła ją do jakiegoś pomieszczenia, gdzie moja żona usiadła za biurkiem i coś pisała na komputerze. " (15 akapit drugiej części). A więc z Agnieszką jako narratorką mogłoby być na prawdę ciekawie. Ale chyba byłoby lepiej, kiedy ta narracja Agnieszki zostałaby napisana po tym, jak ja ukończę całość z Markiem jako narratorem. No i taka dziewczyna by się musiała poczuć wystarczająco zainspirowana, żeby coś takiego napisać... :)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • dziękuję :)
    • oo coś dla mnie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...