Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Ktoś próbuje Cię zniszczyć.
W Twojej głowie rodzi się Zło.
Wszystko jeszcze może się zmienić,
tylko wsłuchaj się w Jego głos.

Jak zalegające robactwo w mogile Ciemności,
pochłaniają Cię ochydne i brudne myśli.
Obudź się i walcz, nie padaj na kolana.
Strzeż się tych, co do Ciebie przyszli.

Nie jesteś już sobą, poddałeś się.
Łapczywie szarpią Twój umysł Ci Obcy.
Pozwoliłeś Im Sobą silnie zawładnąć.
Tak to jest, gdy wilk ubiera się w szatę owcy..

Ktoś przywiązał Cię do drewnianego łóżka.
Czujesz, jakby wymierzano bolesną Ci karę.
W Twojej duszy rozbłysło jasne Światło,
bo straciłeś Siebie, lecz nie Miłość i Wiarę..

Opublikowano

Witaj,dla mnie ładny wiersz.Tylko nie powinno być w pierwszej zwrotce w ostatnim wersecie
"tylko wsłuchaj się w swój głos"tak mi by bardzej pasowało.
A tak zawsze otymizm ma sens,nawet wtedy,gdy pozornie wydaje się, że zło zwycięza.
Ostatecznie zawsze zwycięża dobro, miłość i wiara przede wszystkim w siebie.
Pozdrawiam

Opublikowano

Myślę że nie.To co piszesz to niby w czy głos mam się wsłuchać?
Myślę że każdy powinien w swój głos się wsłuchać,z dna serca echo zawsze coś powie.
Tak napisałam,bo mi lepiej tak się czyta.
Sorry, Ekspertką nie jestem ale jak możesz to wytłumacz mi;'Dlaczego w jego głos',a nie 'W swój głos'Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Jeszcze coś: Nie wszystko, co proste, jest banalne. Czasem właśnie w tym najzwyklejszym placku, w uśmiechu dziecka, w mące na blacie i cieple kuchni - mieści się więcej poezji niż w setkach słów poukładanych na siłę. To nie banał - to codzienność, która wzrusza. A jeśli kogoś nie wzrusza - może to właśnie jego zmysły zasnęły, nie poezja.
    • @Marek.zak1 spróbuję to zmienić ale mając tylko jeden wers to trudne

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • A mi się przypomina szuflada od Tuwima :)   Julian Tuwim - Kwiaty polskie - fragment   Mój dom. Mieszkanie. Pokój. Biurko. A w nim (pamiętasz?) ta szuflada, Do której się przez lata składa Nie używane już portfele, Wygasłe kwity, wizytówki, Resztki żarówki, ćwierć-ołówki... Leży tam spinka, fajka, śrubka, Syndetikonu pusta tubka, Jakaś pincetka czy pipetka, Stara podarta portmonetka. Kostka do gry, koreczek szklany. Bilet na dworcu nie oddany, Szary zamszowy futeralik, Zeschły pędzelek, lak, medalik, Przycisk z jaszczurką bez ogona, Legitymacja przedawniona, Brązowe pióro wypalane Z białym napisem "Zakopane". Korbka od czegoś, klucz do czegoś, Lecz już oboje "do niczegoś" Słowem, wiesz, jaka to szuflada... A gdy jej wnętrze dobrze zbadasz, Znajdziesz tam małe zasuszone Serce twe, w gratach zagubione..."       Pozdrawiam :)
    • @Robert Witold Gorzkowski No tak, bo jedni i drudzy to chrześcijanie. Pozdrawiam
    • @Marek.zak1 Mówię tutaj o Ziemi Ruskiej dla której w XIX wieku ukuto termin Ruś Kijowska Ożeniony z siostrą cesarza bizantyjskiego Anną książę Włodzimierz I w 988 roku przyjął chrzest i uczynił z chrześcijaństwa wschodniego rytu oficjalną religię państwową. Panujący w latach 1019–1054 Jarosław I Mądryumocnił pozycję Kościoła Wschodniegona Rusi Kijowskiej. Stanowił on początkowo metropolię w składzie Patriarchatu Konstantynopola i to właśnie patriarcha ekumeniczny dokonywał konsekracji głowy ruskiej Cerkwi. Metropolita początkowo rezydował w Kijowie, następnie we Włodzimierzu, tymczasowo także w innych miastach. Chodziło mi o „Pomiędzy chrześcijan obrządku katolickiego i wschodniego” może nie do końca trafny skrót myślowy.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...