Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Do wszystkich, których to obchodzi (a propos 9 w skali Beauforta)

joaxii

Przez joaxii
w Forum dyskusyjne - ogólne

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

joaxii

joaxii

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Niniejszym informuję, że duża ilość komentarzy zamieszczonych od razu, w krótkim czasie, nie oznacza, że teksty nie zostały w miarę dokładnie przeze mnie przeanalizowane. Czytam je zawsze kilkakrotnie, nie komentując "na gorąco". Potem tylko piszę komentarze, często na podstawie notatek z lektury.
Rzadko komentuję, dlatego staram sie komentować wszystkie teksty po kolei, oczywiście w miarę moich możliwości. Nie wybieram tylko tekstów dobrych albo tylko złych, albo tylko znajomych autorów. Nie czytam komentarzy pod tekstami (zazwyczaj) dlatego przepraszam, jeśli zdarza mi sie dublować czyjąś opinię. Zawsze staram się być rzeczowa i uzasadniać swoje opinie.
Oczywiście - nobody's perfect. Dlatego mogę się mylić, mogę nie uzasadnić, mogę nie być rzeczowa, za co przepraszam. Podobnie jak za głupi wątek na forum :)
Pozdrawiam, j.

Messalin_Nagietka

Messalin_Nagietka

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ja bym zmieniła zapis, np. tak:

Mogę się mylić, mogę nie uzasadnić, mogę nie być rzeczowa.
Za co przepraszam?

;-D
Pozdrawiam.

a ja Joaxii rozumiem
też kiedyś tak robiłem
aby być ze wszystkimi
i nic do jej komentowania nie mam

z ukłonikiem i pozdrówką MN
Agnes

Agnes

Opublikowano
Opublikowano

Joaxii - nie wiem o co chodzi, ale wnioskuję, że ktoś musiał sprawić Ci przykrość i posądzić o komentowanie "niezgodne z jego wyobrażeniami" (szeroko pojętymi). nie wygłupiaj się i za nic nie przepraszaj - kto tu troszkę jest i czyta więcej niż to co sam zamieszcza, wie jak komentujesz i nie będzie kręcił nosem :) rób swoje a będzie dobrze i niczym się nie przejmuj.

pozdr. a

joaxii

joaxii

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Dzięki :)
To nie kwestia przykrości - chciałam tylko ubiec potencjalnych krytyków moich komentarzy. Nie chcę też, aby ktoś poczuł się zlekceważony faktem, że zamieszczam komentarze w tempie małego tornada.
Ktoś rzeczywiście zauważył, że zamieściłam tyle komentarzy niemal "ciurkiem", ale w życiu nie posądzałabym tego Ktosia o próbę sprawienia mi przykrości :)
Dzięki za słowa wsparcia :)
Pozdrawiam, j.

M._Krzywak

M._Krzywak

Opublikowano
Opublikowano

Nie ma się z czego tłumaczyć - koment to koment, a czy się Autorowi danemu podoba, czy nie, już problem Autora. A sięganie po takie argumenty, że ktoś coś za szybko, jak widać są bezzasadne, ale Autor chwyta się wszelkich sposobów, żeby się bronic.
Szczególnie, że sam tak czasem robię (tyle, że bez notatek ;)

Bogdan Zdanowicz

Bogdan Zdanowicz

Opublikowano
Opublikowano

Ktoś -
Bije się w pierś (nieokazałą, ale zawsze to pierś).
Posypuje głowę popiołem (i tak mu się należało w ta pora).
Tylko do Canossy nie pójdzie - za daleko (znaczy: nie ma na bilet).
Obiecuje (sobie) nie żartować na bieżąco (czyli nieodpowiedzialnie? ;).
Wesołych Świąt Wszystkim, którzy zechcą życzenia przyjąć.

pzdr. b

ps. W zasadzie to chodziło nie o TEMPO, ile o siłę argumentów (każdy dostał uzasadnienie rzeczowe w kilku punktach) i MOC fali zalewającej panoszący się w orgowej mątwie kicz.

I tak a'propos - sorry ;)

Dorma

Dorma

Opublikowano
Opublikowano

A wiesz Joasiu, że dokłądnie o tym pomyślałam jak wczoraj widziałam powiększającą sie ilość Twoich odpowiedzi. Tzn. takie miałam przeczucie, że zaraz ktos Ci to napisze. A to dlatego, że ostatnio pod wierszem Pameli przeczytałam dyskusję o tym jak to komentarze, które sa umieszczane "hurtowo" są nierzeczowe i mniej dokładne. Nic bardziej mylnego, gdyz ten kto widzi narastające komentarze nie wie ile razy ta komentująca osoba przeczytała te wszystkie wiersze wcześniej i ile czasu sie nad nimi zastanawiała zanim dodała te wszystkie komentarze.

Ja osobiście robie tak samo. Szczególnie widać to po weekendzie, kiedy z powodu braku internetu nie mogę komentować. Wtedy lecę po kolei po wszystkich wierszach i kiedy chce jakis skomentować to komentuję.

Joasiu oni sie powinni cieszyć, że tak dobra poetka skomentowała ich wiersze, a nie marudzić.
Ja tam zawsze czekam na Twój komentarz z nieciepliwością.

Pozdrawiam
i komentuj częściej:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • acatiiia
      Antykwariat (20.07.2025)

      Przez acatiiia · Opublikowano

      Zamykali antykwariat, a ja -  widziałam jego śmierć. Opróżnione półki, jak bezzębne dzieci, pragnęły poczuć szorski papier.   Było słychać negocjacje, okładki drżały. Książki skazane lub niepewne przyszłości. I ta melodia końca istnienia, którą słyszą nieliczni, w rytmie żółtych kartek.  
    • Kamil Olszówka
      Jesienny wiatr

      Przez Kamil Olszówka · Opublikowano

      Zimny jesienny wiatr, Szybując nieśpiesznie w przestworzach, Widząc może biało-czerwonych flag, W widoku tym się zakochał.   I pędząc tak pod niebem Warszawy, Zapragnął ku nim się zbliżyć, By widokiem tym się zachwycić, Tak bardzo nim zdumiony.   Nasz niegasnący patriotyzm, Tyloma emocjami okraszony, Najszczerszy jego wzbudził podziw, Zimnego wiatru gorący rozniecił zachwyt.   W łopoczące biało-czerwone flagi Zaplątały się jesiennego wiatru powiewy, Pięknu ich nie mogąc się nadziwić, Pięknem ich poruszone do głębi.   A wiatr między flagami wciąż tańcząc, Ciekawsko się rozglądając wokoło, Zachwycony nieskazitelną bielą i krwistą czerwienią, Uniósł się ku pobliskim dachom.   I muskając łagodnie stare kamienice, Gdzie historia w cegłach wciąż drzemie, Zapytał się ich półszeptem, O tak wspaniałego widoku przyczynę…   I opowiedziały mu kamienice stareńkie, Niezłomnego i dumnego Narodu historię, Jego bohaterskie, tragiczne dzieje, Naznaczone tak bardzo bólem i cierpieniem.   I zimny jesienny wiatr, W milczeniu się w nią wsłuchiwał, Jakby tego szczególnego dnia, W pamięci swej ulotnej chciał ją zachować.   I opowiedziały mu Ojców Niepodległości pomniki, O uciemiężonego Narodu niegasnącej woli, Mimo przeciwności losów wszelakich, Tlącej się w pokoleniach kolejnych…   A ciekawski choć ulotny wiatr, Mieszając się między wielki ten marsz, Do serc dumnych Polaków zajrzał, By odgadnąć drzemiące w nich marzenia.   Samemu będąc niewidzialnym, Na pograniczu światów materialnych i duchowych Dostrzegł niewidzialne te więzi, Łączące Naród tak dumny.   A pozostając wiernym przyrody siłom, Z praw natury się nie wyłamując, Zamierzył oddać uniżony swój hołd, Wspaniałym polskim patriotom.   I muskając łagodnie ziemię, Uniósł złote jesienne liście, Niczym niegdyś na polach bitew, Dumni żołnierze sztandary łopoczące.   I uniesione podmuchem gwałtownym, W poprzek placów i ulic szerokich, By w powietrzu zaraz zatańczyć, Jeden po drugim oderwały się od ziemi,   A ten wirujących złocistych liści taniec, Dla dumnych patriotów był hołdem, By zasłużoną oddać im cześć, Szczerym wiatru dla nich pokłonem…   I roześmiane twarze dziecięce, Operlił wnet jesiennym rumieńcem, By namalowane na nich pędzelkiem, Skrzyły się flagi biało-czerwone,   By choć na policzkach jedynie namalowane, Gdy w objęcia nocy odpłynie już dzień, Pamiętnych przeżyć rylcem W dziecięcych sercach pozostały wykute…   A wiatr... już nie zimny... Lecz nieznanym mu uczuciem rozpalony, Samemu zapałał tej jesieni, Miłością do barw tych szczególnych...   Nie mogąc osobiście uczestniczyć w wielkim Marszu Niepodległości w Warszawie, choć tym skromnym patriotycznym wierszem mojego autorstwa chciałbym połączyć się duchowo z wszystkimi jego Szanownymi uczestnikami...  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Arsis
      ***

      Przez Arsis · Opublikowano

      @violetta jęz. hiszpański jest niezwykle melodyjny i śpiewny...      
    • violetta
      ***

      Przez violetta · Opublikowano

      @Arsis masz ciekawe poczucie humoru:)  
    • Adler
      Twój głos jak blues

      Przez Adler · Opublikowano

      Szukam sposobu, jak ci to przekazać, jak metafory wpleść w naszyjnik słów, kiedy nie mrugać, kiedy się ukłonić, historia, która jak twój głos toczy się — cicho, przez sen. Na końcu zdań — oddech, na końcu milczenia — dotyk, a między nami przestrzeń drży jak struna w dłoniach nocy. Bo każde słowo, gdy milknie, wciąż śpiewa o nas , tu — jak stary refren, co wraca w takt serca i dróg. Miłość to droga bez znaków, a ja wciąż nią idę do ciebie — z nadzieją, że znów usłyszę twój głos jak blues. Czasem mnie niesie wiatr wspomnienia, na pustych stacjach słyszę twój śmiech, na szybie nocy rysuję imię, którego już nie wymówi nikt. Może jutro znów się spotkamy, w którymś z wersów, w snach, wśród mgły — a jeśli nie — zostaw mi ciszę, tam też potrafię śnić. Bo każde słowo, gdy milknie, wciąż śpiewa o nas ,tu — jak stary refren, co wraca w takt serca i dróg. Miłość to droga bez znaków, a ja wciąż nią idę do ciebie — z nadzieją, że znów usłyszę twój głos jak blues.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...