Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Po pierwsze, nie jest źle - wg mnie.
Po drugie, chyba mam alergię na słowo "lustro". W radio , telewizji i najpodlejszej prasie, to słowo odmieniane jest we wszystkich (i jeszcze więcej) przypadkach.
Po trzecie, jeszcze na dodatek "obrzezane" - i myśl skacze w całkiem inne rewiry.
Ostatnia strofa - wynagradza za pierwszą. Pozdr.

Opublikowano

tak oto, w ciagu poltora roku, zniknelo z tego forum calutkie moje pokolenie. bez obrazy, ale nie biore sobie was do serca, bo zeby mowic o bywajacych badz nie dobrych wierszach, wypadaloby najpierw miec na swoim koncie conajmniej cos imponujacego, co dowodziloby znajomosci rzeczy

droga pathe- to, ze nie rozumiesz tego wiersza, nie daje ci prawa do insynuowania mojej glupoty. niestety, obawiam sie, ze dokladnie wrecz przeciwnie.

coz... do reszty nie mam wiele do powiedzenia. moze tyle, ze kiedys wchodzilo sie na ten serwer, zeby uczyc sie od siebie nawzajem na rozne sposoby, zeby kazdy mogl pisac lepiej. a tu sie okazuje, ze wy poprostu jezdzicie albo gratulujecie sobie wierszy dla czystej saysfakcji.

przykro mi, ale to zenujace. gdyby kogos bylo chociaz stac na konstruktywna krytyke , ale tu tylko garstka ludzi z kilkunastoma wierszami, traktuje mnie jak debiutanta. heh... no nic :).

Opublikowano

drewno a takie czułe na krytyke;)
szkoda, że tak nisko upadłą poezja.org i w związku z tym stracimy tak wspaniałego poetę jak Ty.
to co napisałam to parafraza z felietonu w "chrakterach".polecam lekturę.
pozdr i życzę więcej dystansu w życiu:)

Opublikowano

miło mi czytać kogoś ze starej załogi :P
tym bardziej, jeśli powraca z niezłym wierszem.
pierwszą zwrotkę jednak bym trochę zmieniła

obrzezane z naciągniętych błon
umierają zgwałcone lustra
-już w nie nie spadam
refleksy są za ciężkie


poza tym, dobrze, bez czepialstwa, na +.

pozdrawiam Espena :)

Opublikowano

"zgwałcone lustra" - to już kwestia mojego gustu, że źle odbieram tak polączone słowa

"już w nie nie spadam" - już w nie nie wpadam, bo trudno jest sobie wyobrazić "spadanie do", bo spada się z czegoś

"za ciężkie są refleksy
nierealnie intensywnych dojść"
- ciekawe, chwilami świetne, tyle, że znów na słowie "nie" Autor buduje myśli

"niejeden wszechświat
mam w rękawie
oplatam się nimi ciasno"

znów to "nieeeee:, ale strofa udana

"jestem wyjątkowa"

:) no może__ tak sobie myślę, że z przyjemnością poczytam więcej Twoich wierszy

pozdrawiam

Opublikowano

dorga Ewo, mozesz poczytac te, ktore juz mam malym dorobku :]. ale mimo to ciesze sie z krytyki. to 'nie'... faktycznie jest go tutaj sporo! nie zauwazylam tego nawet. przemysle, przemysle.


Espena! ha! wiec jednak ktos! fajnie cie widziec. no i dzieki za komentarz.


coz, pathe, nie ma po co bawic sie w objezdzanie, bo robie to juz zbyt dlugo i mi sie przejadlo. nie przejmuj sie tak swoja rola krytyka moze, to lepiej ci ona wyjdzie. a ja mam dystans do siebie, dlatego chcialam zobaczyc krytyke, nie swiadectwo oczytania w felietonach. po pierwsze preferuje ksiazki, a felietony wylacznie w wykonaniu eco a po drugie- fakt, ze wzielas to z felietonu, nie usprawiedliwia braku szacunku do autora. co z tego, ze to cytat? tresc ma byc chyba jednak przekazywac to samo, czy raczej wstawilas dla czystej rozrywki?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



jeśli chodzi o tego Marcina
ech - durowato pisze - jajć
udało mi się złapać jego knigę
w jakimś empiku i zdębiałem
ale cóż świat absurdów
kraj absurdów i wiersze
to już nie poezja - w skórcie
NIEZJA!
z ukłonikiem i pozdrówką MN
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



jeśli chodzi o tego Marcina
ech - durowato pisze - jajć
udało mi się złapać jego knigę
w jakimś empiku i zdębiałem
ale cóż świat absurdów
kraj absurdów i wiersze
to już nie poezja - w skórcie
NIEZJA!
z ukłonikiem i pozdrówką MN


i jeszcze dodam - nie ma w moim mieście
tegoż empik'u - byłem w Płocku, udało się,
myślę, odwiedzę dział poezji, wpadał, biorę
i - ani to dziennikarstwo ani opowiastka,
d... Jasiu o niczym, wybaczcie, wybacz
Drewniane Palce - nigdy więcej nie wezmę
do ręki tego autora

chyba, że macie jakiś ciekawy link
zajrzę

z ukłonikiem i pozdrówką MN
ps. acha Drewniane Palce - Twój wiersz nie jest odkrywczy
poszukiwanie swojego ja - nie tyczy się szoku
bo szokować ba reklama - wiersz wydaje się mi, ma uspokajać
przybliżać, a bo ja wiem o poezji mniej niż Ty abo ja nic już nie wiem
Opublikowano

ja tam nie znam zadnej recepty na zastosowania wiersza. z tym, ze na pewno nie zgodze sie, ze wiersz ma uspokajac. ja poprostu gustuje w innym rodzaju poezji, jak widac. jak chocby milosz, czy wojaczek. nie znam chyba takiego wiersza wojaczka ktoryby uspakajal, a juz na pewno nie przybliza tylko alienuje czlowieka od swiata. wiersz jest do wyrazania ekspresji i tyle. a jakich? to juz kwestia gustu. nie ma tu tez mowy o szokowaniu. nie mialam takiego zamiaru- ale kazdy odbiera to przeciez indywidualnie. ale porownanie do reklamy to jakas abstrakcja.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • pochichoczmy. opowiem historię biednego weneryka, który za opłatą udostępnia krasnoludkom pokryte szankrami ciało, robi za żywą ścianę wspinaczkową. postarajmy się nie pamiętać o grozach typu instynkt samozachowawczy, co sprawia, że nieraz czuję się jak zamknięte w klatce zwierzątko albo jak człowiek, w którego podczas sumy wlazł demon, kazał wyciągnąć z kieszeni noszoną od czasów harcerstwa finkę, wbiec na ołtarz i przyłożyć ją do szyi odprawiającego nabożeństwo księdza, po czym opuścił ciało opętanego (i co teraz? ocykasz się, biedaku, w samym środku szamba-tornada, nie chciałeś, nie ty zrobiłeś, nie wiesz, co jest grane, a tu nagle rzucają się na ciebie jakieś chłopy, obezwładniają). że bywa się rozkraczonym jak przejechana żaba, próbując złapać, spoić rozjeżdżające się wymiary. oj tam, jest dobrze. wiesz, przyśniło mi się słowo "wypoliczkowany". i nozdrza pełne krakersów. nie wiem, czyje. pośmiejmy się z tego.
    • @Alicja_Wysocka Dziękuję serdecznie. @Roma Również dziękuję, najserdeczniej!
    • @Marek.zak1 No wiesz... :)
    • ani kolorowa cerata ani biały obrus ba nawet bukiet polnych kwiatów   nie upiększy tak kuchennego  stołu jak najzwyklejsza kromka chleba   pachnąca polem wiatrem słońcem która nie mówiąc  do nas przemawia  
    • @Robert Witold Gorzkowski, @Jacek_Suchowicz,@Naram-sin,@Roma   Moja odpowiedź – z szacunkiem i sercem dla poezji (i poetów):   Dziękuję Wam wszystkim za ten głos w dyskusji - czytam z uwagą i sercem, bo każdy z nas przychodzi do poezji z innej strony, ale z tą samą wrażliwością. Nie piszę tego, by kogokolwiek pouczać czy oceniać. Wręcz przeciwnie - to, co mnie cieszy najbardziej, to że w ogóle rozmawiamy o warsztacie, o formie, o treści - bo poezja nie jest przecież tylko "czuciem", ale i "sztuką słowa". A jedno nie wyklucza drugiego. To, że dzielę się wiedzą o rymach, rytmie, akcentach - nie znaczy, że mówię komuś: "piszesz źle". Mówię raczej: "Zobacz - możesz pisać jeszcze lepiej, pełniej, świadomiej. Masz już serce - teraz daj mu język, który uniesie je wyżej." Rozumiem dobrze głos Roberta - czasem czytam tekst, który formalnie jest "nieskładny", a mimo to porusza - i nie chcę mu tego uroku odbierać. Ale to, że coś mnie porusza, nie zawsze oznacza, że jest poezją w sensie literackim - czasem to po prostu emocjonalna wypowiedź, poetycka impresja. I to też jest cenne, tylko... warto mieć świadomość, gdzie kończy się "słowo intuicyjne", a zaczyna "słowo świadome".   Bo świadomość to nie kaganiec. To światło.   Nie każdy musi pisać według reguł - ale warto je znać, choćby po to, by łamać je z premedytacją, a nie przez przypadek. Tak samo jak w muzyce: można zagrać ze słuchu, ale jeśli znasz nuty - grasz odważniej. Dlatego - dziękuję, że mnie słuchacie (tu kładę rękę na sercu i kłaniam się z wdzięcznością).   Ja Was słucham też. I choć jestem trochę taką „ciocią od rymów”, nie chcę być ani strażnikiem poprawności, ani recenzentem dusz. Chcę być tylko osobą, która pomoże słowom chodzić prosto - wtedy, gdy się potykają. Reszta należy do serca - i do poezji. Z serdecznością, Ala
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...