Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

przekornie


Rekomendowane odpowiedzi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Kto i w jaki sposób odbiera Ci możliwość posiadania własnego zdania? Nikt nie jest władny Ci tego odebrać, Leszku! Dlaczego tak Ci się zdaje? Dopiero co zacytowałeś moją wypowiedź, w której po raz kolejny napisałam, że każdy ma prawo do własnych poglądów i do ich wyrażania na Forum Poetyckim - każdy, włącznie z Tobą. Przeczytaj to, co zacytowałeś powyżej. Bo "ręce mi opadają, jak Ty źle interpretujesz mnie i moje słowa".
Może Ty traktujesz opinie innych ludzi - zwłaszcza te zdecydowane i stanowcze - jak wyrocznię? Może się boisz, że ktoś Ci wmówi, że Twoje wiersze są złe? Ludzie mało asertywni nie umieją przyjmować krytycznych uwag, bo im się wydaje, że te uwagi coś im odbiorą, że są kategoryczną wyrocznią właśnie i że mają moc kreowania rzeczywistości, np. moc nadawania Ci i odbierania jakichś praw, możliwości, wolności - tworzenia, bycia sobą, wyrażania poglądów... Zapewniam Cię, że niczyja opinia niczego Ci nie może odebrać i nikt z nas nie jest wyrocznią, zmieniającą Twoje prawa i możliwości. To tylko Ty tak sądzisz, tylko Tobie się tak zdaje, ale nikomu więcej. Co więcej, to nie ja zaatakowałam Ciebie, tylko Ty mnie; to nie Messalin Cię zaatakował swoją radą, tylko Ty jego, to nie Sokratex w swoich ostatnich uwagach był niemiły dla Ciebie, tylko Ty dla niego. Masz straszne kompleksy!Uspokój się, na litość Boga, pora dorosnąć i rozmawiać z nami jak z równymi sobie!
PS.: A co do wypowiedzi Fanaberki - ona przecież akurat Cię chwaliła, chyba niczego nie zarzuciła żadnemu z Twoich wierszy? Tak mi się wydawało, ale może się mylę. W każdym razie nie widziałam żadnych krytycznych uwag Fanaberki, na których mogłabym wzorować swoje krytyczne uwagi. Jeśli dysponujesz wzorem, prześlij mi go, proszę - chętnie przybiorę taką formę uwag, jaka Ci odpowiada. I bądź łaskaw także przybrać kulturalną formę polemiki ze mną, OK?
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • Odpowiedzi 41
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Post Scriptum: znalazłam komentarz Fanaberki pod "Enklawą". I nie widzę żadnej różnicy między kulturą jej krytyki a kulturą mojej.
Różnica w naszych ocenach polega wyłącznie na tym, że Fanaberka uznała, iż wiersz jest przegadany i należy "wyciąć" z niego zbędne słowa, zaś ja odwrotnie - że zdania są pourywane w taki sposób, iż wiersz jest dla mnie niezrozumiały i należałoby nieco więcej tam dopowiedzieć.
Tyle różnic.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wszedłem w rolę Świętego Mikołaja. I kupiłem całkiem sporo prezentów. Paradoks polegał jednak na tym, że najlepsza rzecz jaką kupiłem była najgorszym prezentem. Otóż, tę jedną rzecz kupiłem bardziej pod siebie, aniżeli pod obdarowanego. Postaci rzeczy to nie zmienia, bo rzeczywiście była to najlepsza i najtańsza rzecz zarazem. Rzecz wręcz nie rzecz, nie wchodząc za bardzo w tajniki prezentu. Innymi słowy coś znacznie bardziej metaforycznego i ponadczasowego, choć powstałego na czasie dzisiejszym. Rzecz spraw obecnych. Gdybyśmy tak umieli obdarować czytelnika wyrafinowanym tekstem, który ten rzeczywiście chce przeczytać byłoby święto znacznie większe niż pierwszy i drugi dzień świąt razem wzięte. Coś bardziej niebywałego nawet niż wszystkie dni wolne w roku kalendarzowym.    Warszawa – Stegny, 24.12.2024r.
    • Choćbyś wszystko robił tylko dlatego, że nie wiedziałeś i choćby tylko to źle zabrzmiało niczym przypadkowe uderzenie miedzianego cymbału   Dźwięk wybrzmiał, a powietrze niesie drgania dookoła Ziemi, obiegając ją upamiętniającą ciszą   To słowa w ciemności ukryte, którymi rozświetlasz drogę innym duszom w mroku po kolanach brodzącym.   Jakże się stało, że .. bóg(?, nie nie) narodził się w dobie, której zabrakło światła? Gdy słońce, tu, na tej połowie umiłowanej mojej planety, gdzie dominuje ludzkie istnienie - jest widywane najkrócej?   Może to fetysz by widzieć światło w ciemności, samemu sobie rozświetlając drogę, latarniami, lampkami, świecami .. z tym - zazwyczaj - ohydnym pożółkłym odcieniem   Może to filozofia, by nawiązać do tego, który niesie światło zamiast - jak to zostało napisane - do tego, który kieruje ku światłu? Może to strach przed światłem, lub nienawiść światła, by być od niego jak najdalej, by nigdy się do niego nie zbliżać.   A być może stwierdzisz, że wszyscy chcecie światła i w ten mroczny dzień oczekujesz jego ostatecznych narodzin? W takim razie, powiedz mi, gdzie ciemność, skoro na świecie panuje jedność i odnalazłeś z resztą ludzkości spokój ducha, tego dnia, w życzliwości i ciepłych słowach? W końcu, powiedz - czy, skoro przyszło światło i tego dnia nie ma wojen, a na froncie wszyscy całują się, wychodząc sobie naprzeciw z okopów, dlaczego zapominasz o nim dnia następnego? Jakże mogło przyjść tylko na jeden dzień, czyż to nie zdrada, chwilowy, wręcz momentalny flirt prostytutki, chętnej raz w roku, na chwilę spożyć obfity posiłek wzajemnego uwielbienia?   Wykluczam cię, jeśli z twoich ust pada wiatr słów w jednym argumencie: "tradycja". No chyba, że obstajesz za tym, że świat duchowy nie istnieje, jednak korci cię, by strzelić babci gola zadowolenia z dzieci i zasnąć bez .. fałszywych wyrzutów sumienia. Lub na wszelki wypadek przeżegnać się w obawie, przed tym, czego nie wiesz.. właśnie - światłość, nauka.. chwila zwątpienia?   I jeśli już wierzysz, tak jak ja wierzę w swojego Syna, czy myślisz, że jako jego Ojciec, byłbym skory spłodzić go w dzień, by Jego narodziny wypadły w ten najciemniejszy dzień roku?   Myślisz, że byłbym skory go spłodzić w dzień, o porze takiej i w chwili takiej, że narodziłby się w ciemnościach nocy?   I jeśli znów się zapierasz, dumny "chrześcijaninie", że to tradycja i symbol - to symbol już opisałem, tradycję również, a jeśli to tradycja pogańska to powiedz wprost: jesteś poganinem czy uwierzyłeś w mojego Syna? Chyba, że lubisz stać rozkroczony nad nierządnicą ukazując jej swoją haniebną nagość. Jedną nogą w niebie, drugą w ludzkich nieczystościach Nie będąc jednocześnie nigdzie.     Mówisz, że nie wiedziałeś, że to pomyłka lecz zbluźniłeś przeciwko mnie nie przeciwko mojemu synowi lecz przeciwko duchowi, który w Synu moim zamieszkał. Bo nie taki był mój zamysł i nie uczyniłem prawdy kłamstwem ani zła dobrem.   Zbluźniłeś przeciwko Bogu, a jestem duchem również Próbując zasiąść na moim tronie stanowisz jedynie swoje standardy.   Ty, miedź brzęcząca, Ty, cymbał brzmiący.   I choćbyś zarzekał się na krzyż i zmartwychwstanie, choćbyś wrzeszczał w parku pełnym ludzi błagając o litość i łaskę.   To prawdą jest, że nic nie zrozumiałeś.   Poznałeś jedynie ciemność teraz ona towarzyszyć ci będzie wiecznie i nieodwracalnie.   Tak jak ja kiedyś kochałem ciebie, kiedy posłałem swojego Syna, a teraz jestem tutaj osobiście, idąc w ślady z moją siostrą za naszym ukochanym kwiatem i rodzicami, którzy wszystko uczynili. Tak teraz ty kochasz ciemność.   Jak spełni się nasza miłość, tak i twoja.        
    • Gdy Polka się puszcza,to ku...a,gdy Francuska się puszcza,to ku..a, a gdy Żydówka się puszcza,to antysemityzm. Już sam nie wiem, co o tym sądzić. Pozdrawiam.
    • @Kantata   Dziękuję za komentarz, a nie odpuszczę, niby jak mam odpuścić, opus dei?   Łukasz Wiesław Jan Jasiński herbu Topór 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...