Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nad kryształową kulą wpół zgięty
krój boski luny w dół ciągnie promień
skąd w jasność sieci - wód obraz mętny
wpatrzony człowiek
niby latarnia - jej wydźwięk stromy
miał budzić wiązkę światła - to wszystko
przed dnem tajemnym - ostrzec uśpionych
przed moją wyspą

niejeden w kunszcie żeglarstwa wprawny
sił swych próbował lecz prawdy nie znał
myśląc, że Atlantydy pradawny
kamień, że perła
tak od wiek wieków wokół sekretu
jak z oka belka ze łzą w głębiny
leży herosów zastęp odmętu
niepomny wyspy

Ave skrawkowi temu nadano
lecz próżno szukać w encyklopediach
w atlasach błękit a strefą szarą
jest w dokumentach
jedynie w myśli czasem zaświta
we wschodzie słońca rys doskonały
kto by tam patrzył – kto by zapytał
czy to nie czary

wpatrzony w rąbek lśniący noc z nocy
dumam nad głębią - czy taka moja -
w ustach schnie, bielmem zachodzą oczy
pojąć nie zdołam
skąd się tu wziąłem, czy jeszcze człekiem
jestem - jest serce, dusza niepłocha
zaszyta w ciele poezji ściegiem
wyspo - ja kocham ...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



"Wpatrzony w bezdeń światła
mógłbym powieki zmrużyć
w czas byś poświatą zaszła
i mogła dać mi - guzik (...)

bym czasem mógł Cię rozpiąć
do zycia Cię przywrócić
byś mogła wyżej wzrosnąc
w noc z nocy - czar obrócić"

W_A_R


[sub]Tekst był edytowany przez Witold_Adam_Rosołowski dnia 15-03-2004 11:24.[/sub]
Opublikowano

Poranek sam sobie winien
ze ludziom w sen zagląda
kiedy podnosisz leniwie
powieki - on jak flądra

mądrzy się - stąd Ewo - wywód
byś go nie malowała
by wśród zyciowych wygód
ta pieśń się nie ostała

wzmianką jedynie, kartką,
ulotem myśli czułych,
kiedy w nią inni raz zajrzą
doznali ciszy szumy ...

pozdrówko W_A_R

  • 4 miesiące temu...
  • 3 tygodnie później...
Opublikowano

Powiem, krótko jak zazwyczaj.
Piękne... pełne ekspresji, chwytające za serce i niewymownie piękne.
Podoba mi się w jaki sposób układasz i dobierasz do siebie słowa. To wszystko jest tak zgrane i wieje tu taką harmonią słów i znaczeń.
Piękne.
Annabel

p.s. Pozdrawiam cieplutko. Stęskniłam się za pana poezją.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Epopeja Gorzkowska brzmi już całkiem zacnie.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        To mnie zastanowiło. Wiersz miałby sens, gdyby opowiadał o zmarłym tuż po urodzeniu dziecku.   Ale utwór daje za mało danych wyjściowych, więc równie dobrze może być to metafora ludzkiego życia w ogóle, które zawsze wydaje się za krótkie. Jednak wtedy nie ma co narzekać na brak czasu, tylko po prostu wykorzystywać go w pełni, bo zrzędzenie to też strata czasu.
    • @Jacek_Suchowicz pewno masz rację - pozdrawiam 
    • @iwonaroma mam prawo do swojego punktu widzenia i umiem się zachować, nie przeklinać. 
    • A lipy? Już w większości przekwitły, Choć któraś może się spóźnia – traf zwykły. A duch? Bo każdy czas ma ducha swego, Co do charakteru lub transcendentnego. Kwitną lawendy, bylice, krwawniki; Poza tym wszędy strzyżone trawniki Przez ludzi, roboty – to sztuczne! gdzież duch? A choć bywało, tym razem mało much. Mieszają się na ulicach języki, Dziwnych posunięć władz dziwne wyniki. Z barw wciąż tyle złota i zieleni, Że chwilami złuda raju na ziemi. Och pójść do kogoś kto mi wytłumaczy: Co każdy znak czasu dany mi znaczy? Czyż drzwi zawarte? Choć droga przez krzaki, Wiedź mnie przez ten slalom Aniele jaki! Tam gdzie odludzie w ułomek świątyni… Czy Anioł Kościoła za stan nie wini? Z dala człeczych walk niech się uciszę! Niech pojmę co zobaczę, co usłyszę! Jeśli odejdę, niech na Waszą drogę! Czego nie zdałem się w mocy, niech zrobię! Bo potem przejdą refleksyjne lipce! – Czas pobiegnie? Zagrają zimy skrzypce.   Zilustrował grafiką „Zrujnowany, opuszczony Kościół, choć inny” program „Imagine” pod dyktando Marcina Tarnowskiego.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...