Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

tu chciałaś pocałować wiatr
stary aparat się roześmiał
rozmazał szminką
niewyraźne zdjęcie

do twarzy ci w żółtej koszulce
zazdrosne słońce nie pierwszy raz
zasłoniło oblicze
ktoś krzyknął że to jest zaćmienie
tylko… dlaczego księżycem
on obiecał taniec pannie nocnej

a tam… biegasz po łące
brązowa konturówka do ust
była taka słodka
i jak miałem nie tęsknić
upiłem się wtedy… wspomnieniem

zobacz jak rzepak rozlał żółć na pola
zezłościł się
krzyczeliśmy do ciebie
on ciszej wołał

tu zarumieniłaś się patrząc w szybę
starsza pani ubierała
niegrzecznego manekina
a starszy pan założył wspomnienia

tu deszcz zaglądał do nas
przez okulary okien
wtedy powitaliśmy noc
której miało nie być
spocona pościel jeszcze kilka dni
pachniała deszczem

na tym wyciągamy dłonie
powiedziałaś że niebo ma twarz
wtedy zapłakało a my
połamaliśmy czyjś przyszły chleb
budując czyjeś życie

Opublikowano

Jakby to było jedno zdjęcie, to może i można by wiersz skrócić, ale zdjęć więcej ... ;)))
Ja z tych czytelników, co to lubią takie sentymenty i mi się podoba, bez wnikania oczywiście w poprawność techniczną, to pozostawiam bardziej wprawionym w rzemiośle. Najważniejsze dla mnie, że wiersz pisany z uczuciem, a to się czuje.
pozdrawiam serdecznie

Opublikowano

a ja z tych czytelników, którzy lubią dobrze użytego entera

tutaj widać, że enter tylko i wyłącznie po to aby pociąć na strofy

coś w tym wierszu jest więc warto go jeszcze dopieścić
pozbyć się tych nieszczęsnych wielokropków i powtórzeń
takich jak choćby

"czyjś przyszły
budując czyjeś"


pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Mówisz, że to nie ma sensu, że świat obraca się na drugą stronę, że rozsypaliśmy horyzont w zdarzenia, nieokreślone punkty drżące w napięciu.   Tu podłoga jest sufitem, sufit podłogą, kierunki tracą znaczenie i zapętlają. Wskazówki zegara zszywają się w mapę pokoju, który oddycha przez pęknięcia.   Wychodzą z nich nieprzespane noce, mój cień liże ścianę - wbite w tynk niepotrzebne słowa.   Myślałem, że zatrzymałem je językiem, przyklejonym do podniebienia.   Powiedziałaś, że to nie ma sensu, że świat obrócił się już na drugą stronę, kierunki straciły znaczenie, podłoga stała się sufitem, sufit podłogą.   Że rozsypaliśmy horyzont w zdarzenia, pełzające po mapie pokoju, który przestał oddychać…
    • @Migrena Ojej! Cudny wiersz! Inspirujący, więc wybacz mi. Nie mogłam się powstrzymać: Może ona nie odeszła.     Tylko rozpłynęła się.     Wróciła do miejsca, z którego przyszła –     do szeptu, który był przed słowem,     do myśli, która nie zdążyła stać się ciałem. Może nie zeszła z twojego istnienia.     Stała się jego tłem,     powietrzem w twoich płucach,     którego nie zauważasz, dopóki go nie zabraknie. Niech zostanie.     W odblasku lustra, który nie jest twój.     W kasztanowym kolorze światła.
    • @UtratabezStraty

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Mam nadzieję, że takich obaw Ci moje opowiadanie nie dostarczyło. Pozdrawiam. 
    • Rozkopana ziemia ujawnia swoje największe tajemnice.   Stado dzików tędy szło szukają pożywienia zostawiły pobojowisko.   Leśna droga do nikąd prowadzi usunięto z niej znak  abyś błądził niczym w ciemności.   Wyolbrzymiam fakty i wszystko widzę w ciemnych barwach, lepiej nie pytaj mnie o radę.    Nie wiesz o czym myślę nie pytaj bo nic nie powiem,  swój problem rozwiążesz sam.   Po środku pola stoję  w strumieniach deszczu szukam pomysłu na jutro.   W zaroślach skaleczyłem  nogę  idąc boso chociaż dokładnie zaplanowałem gdzie ją postawić.    Bezradny jestem bo nie umiem rozpalić ognia, nękany przez siebie  jest mi obojętne co dalej będzie.   Niebu patrzę głęboko w oczy w rozkopanej ziemi nic nie znalazłem   odchodzę więc bez słowa.
    • @violettaBardzo dziękuję! Oczywiście, że tak. Ależ z Ciebie pozytywna kobietka! :))) Pozdrawiam.  @Annna2Bardzo dziękuję! I pewnie już nic tego nie zmieni, a raczej się będzie pogłębiało. Pozdrawiam :)))) @MigrenaBardzo dziękuję! Technologia tak "pędzi",że już teraz niektórzy ludzie nie zauważają np. zmian pór roku. Pozdrawiam. :)) @TylkoJestemOna

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @UtratabezStraty@Rafael Marius@JWF@Wiesław J.K.@Andrzej P. Zajączkowski Serdeczne  podziękowania!     
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...