Beton Poeta Słowo

[Tauryn Borret]

1

stara Omega
z silnikiem 1.6
stoi na parkingu
widać ją z balkonu

promienie słoneczne
padają pod zadanym kątem alfa
możemy zmienić oznaczenie zmiennej
nie burząc porządku końca i początków

jest wcześnie rano
ulice dzielą miasto
na plastry miodu

2

siedzi
dostanie raka
od tego siedzenia

szary ołówek Faber-Castell
poci się w chropowatości lewej dłoni
słońce zaczyna padać mocniej
czas pójść po rozum do głowy

po dwa trzy Żywce do sklepu
z butelkami na kaucji
po myśli i enumeracje
trochę czarnej soli trzeźwiejącej

3

tak mało słów
wyświechtanych z poezji betonu

beton który kocha
beton który marzy
który skarży się
rozmytej gdzieś matce

czas na miejsce
artykulacji krzyku jęku
i ich synonimów

linie metra
podcinają miastu skrzydła i żyły
tworząc logiczną metaforę
upadku cywilizacji

[Dorota M.]

oddaje bezsens i niemoc, podoba mi sie szczegolnie fragment miasta jak zlote plastry miodu.

[Bogdan Zdanowicz]

Ktoś tu krzyczy, ale nie wiadomo dlaczego.
Koniec położony, jak dziewka w stogu siana - albo uniesiony powyżej pępka, więc odsłania... kicz ;)
Ja bym go przemyślał (z pozycji peela).
b

[Messalin_Nagietka]

a cóżeś z poezji na banię
zmusił by za litanię
nosiła taką pozę
a nuż i ją powrozem, wio!

z ukłonikiem i pozdrówką MN
ps. kiepskie bo nieczytelne

[Oxyvia]

Niestety ja też nie widzę sensu w tym wierszu.
Pozdrawiam.