list do Arabeli

[Michał_Bębenek]

na stoliku nocnym leży ogryzek jak wyrzut sumienia Afrodyty
dzieląc jabłko na pół nie myślałem że druga połowa
dostanie się tobie to przecież był czysty przypadek
jak zapalony papieros w środku nocy gdy jeszcze nieśmiało marzysz

myślałem że twoja dłoń sięgnie do kontaktu aby zapalić
naszą lampkę nocną aby światło wtuliło się w pościel
jak ja wtulam swoją dłoń barbarzyńcy w twój policzek
jakby nadgryziony przez śmiertelny ząb czasu jesteś cokolwiek blada

zaparzę kawę może poczujesz się lepiej może akurat na wiosnę się obudzisz
wiesz ciągle marzę że akurat obudzisz się na wiosnę a ty
jesteś ciągle w proszku przepraszam w sproszkowanej materii
świata jak zbutwiały jesienny liść który depczę ciężkim butem

niestety to sztampowe ale ciężki deszcz uderzył o parapet
no i wtedy obudziłaś się na tę jedną chwilę i powiedziałaś
wybacz Misiu ale ostatni raz do ciebie przychodzę zrobiło się późno
jeślibyś mógł zgasić światło byłabym wdzięczna kocham cię

a ja zgasiłem światło i niedługo potem spotkaliśmy się
ławka w parku była mokra ale wytarłem ją chusteczką
opowiadałaś mi że strasznie ci ciąży brzmię bycia lalką
lalunią malowaną lalą a ja jestem twoim miśkiem z tej samej półki

nie wytrzymałem i podarłem kartkę którą przysłałaś mi na Walentynki
myślę że odwiedzę cię prędko cały czas myślę zapalając światło
stojąc w oknie moknąc drąc na strzępy wszystkie listy które do Ciebie pisałem
jest jeszcze wcześnie jeszcze zdążymy się spotkać w tym lub w innym parku

[Oxyvia]

Coś w tym jest, coś mnie pociąga w tym wierszu. Jeszcze wrócę.