Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Odnaleźć najstarsze, letnie wspomnienie,
iść wstecz aż teraźniejszość zniknie,
słyszeć jedynie drżący dźwięk cykad
i bzyczenie much tuż przy twarzy.

Najszczęśliwsza byłam wśród łąkowego zgiełku,
pod krzakiem dzikich malin, kiedy dorastałam
do pępka między słońcem, a żywotem mrówek.

Czas był wtedy leniwy jak opasły kot
i miłosiernie się przeciągał. W zapachu trawy
widziałam sny, a w oddechu ziemi słyszałam
bajki o mojej przyszłości.


Prawdziwa sztuka, to sztuka pamięci.

Opublikowano

Ostatnia strofa z kotem wyjątkowo w całości dla mnie, jako
że miłośnik kotów jestem aż do przesady, co nie znaczy że reszta
mi się nie podoba - przeciwnie całość bardzo na teraz z klimatem na
duuuży plus:)))) Pozdrawiam serdecznie EK

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Trawa i sny? To takie raczej bardzo współczesne, rzekłbym nawet młodzieżowe ;D
O ileż piekniej by się wszystko układało bez wyraźnej cezury czasu przeszłego w języku. Wspomnienia snują się dynamicznie, czasem wkraczają w czas teraźniejszy - są.
Byłam - to klisze, blaknące fotografie.
b
PS. tzw. motto na końcu ;) chyba do odstrzału.
Opublikowano

To wszytsko zależy, co się znajduje w przeszłości, ech...
Lata nasze sielskie, jako pasterze, jak Jan Jakub :)
Dobrze, rozmarzyłem się - wiersz jest fachowo napisany (moze byc taki termin?), pod wzgledem warsztatu - żadnych uwag - treściowo - dużo pozytywnych.
Pozdrawiam.

Opublikowano

Słonecznie mi się zrobiło. Bardzo przyjemnie się czytało Twój wiersz, szczególnie, że ja też miałam kiedyś taki krzaczek, co prawda agrestu i w pokrzywach, ale wspominam go bardzo podobnie. Klimacik w całym tekście bardzo równy i bardzo przyjemny, ale ostania strofa najbardziej mi się, chyba dlatego, że skojarzenie tamtego czasu z leniwym kocurkiem jest takie trafne.
Dzięki, zachwytu ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
    • Przypomniał mi się Ebenezer Scrooge, a raczej wizja jego przyszłości przedstawiona podczas spotkania z trzecim duchem. Z tą różnicą, że wiersz na rozdrożu patrzy raczej w tę ciemną opcję. Samobójstwo? 
    • Dużo ciekawych myśli, ale konstrukcja wiersza chaotyczna i nie sądzę, aby ta niedbałość była pozorna lub celowa.  Początek utworu sugeruje tematykę religijno-kulturową, A ponieważ później robi się dość intymnie, więc może chodzi o problem niedopasowania i braku zrozumienia oraz skutecznej komunikacji w związku z kimś o innej wierze, innej obyczajowości, co skutkuje zwątpieniem i rezygnacją.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...