Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

****


Dotyk

Rekomendowane odpowiedzi

Coś było całe i nagle stwierdza, że tyle
brakuje, w środku mu coś kapie, narasta
szum, jakby wiatr wybijał szyby w oknach.

Krajobraz wewnętrzny, spaprana robota
- tam już wszystko ustawiło się na zawsze
i nie można zaszaleć, poimprowizować.
Gdyby chciał to ruszyć - kompozycja
pieprznie, nadmiar czerwieni wycieknie,
biel pokryje środek jak czerń, wygaśnie tło.

Kupisz taki obraz, powiesisz na ścianie?

To tak, jakby zapytać świnię - czy lubi
kiełbasę, z poderżniętego gardła utoczyć
krwi do koryta, powiedzieć smacznego.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

poimprowizować , a nie improwizować ---> to mniej więcej taka różnica jak narzekać a ponarzekać - trochę bardziej rozciągnięte w czasie, nie dokonyane jednym rzutem.

kolokwializmy jak najbardziej na miejscu - daję słowo jako autorka:)

moja niepewność warsztatowa niech nie spędza Panu snu z powiek, na pewno kiedyś nauczę się warsztatu.
:)
dzięki za komentarz.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Przypomniał mi się taki rysunek (chyba Mleczki?) z lat 80-tych: siedzą sobie faceci w garniturach wokół stołu konferencyjnego i jeden z nich pyta: "Co by tu jeszcze spieprzyć, panowie?"
Nie, to nie jest aluzja do wiersza. Wiersz jest OK. Natomiast peel z pękniętym wnętrzem, nie lubiący samego siebie i świata, który się w nim krzywo odbija - to taki właśnie facet w garniturze za stołem konferencyjnym, niezdolny do stworzenia niczego. Tak mi się zobrazowała treść wiersza.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...