Marazm

[Barbara Orzeszek]

Me oczy srogie i szkliste
Wpatrują się w słońce złociste.
Patrzą na błędnych przechodniów,
których złowrogie milczenie
rodzi we mnie odrętwienie.
Me oczy nie wilkiem patrzą,
Lecz z byka łypią
Na świat spochmurniały
On nie czeka świtu.
Drzewa błagalnie spuszczają ramiona
Jak gdyby dźwigały ogromne brzemiona.
Istoto marna... Tak!
To TY, drogi człeku,
Zniszczyłeś tę ziemię
obojętnością wieku.