Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
Wiktorowi


nie wypuścisz jej z ręki
choć ramię wyrywa z serca
po to takie imię ci dano

nie boli noc ni dzień
każdy wypełnia wspinaczka
i widok na tablicy wyników

nie zawiedziesz
i tak już zostanie
Opublikowano

Skałki jakieś, cycóś?
Niezachwiana pewność w poincie daje do myślenia. Czy na pewno?
Gościowi musi chyba zależeć na tym bardziej niż na czymkoliwek innym,
skoro tylko wspinaczka i tablica wyników. ;)
Słońca!

Opublikowano

a wiesz Marlettko - powiem nieskromnie - że jak otworzyłem ten wiersz
i zobaczyłem Wiktorowi, to przez moment pomyślałem - dla mnie?
Ależ nie, przecież ja to egzegeta.
Ale widzisz jaki jestem zarozumiały ? :)
A jednemu to Wiktorowi ........ :)- ten w wierszu to jakowyś alpinista, skałkowiec chyba.
Akurat ten teraz piszący, to gdzie mu tam wspinaczka, każdy dzień walczy o utrzymanie się na powierzchni życia Jej i swego.

No ale koniec zarozumialcze i do rzeczy
zatem Marlettko Kochana
w imieniu wszystkich Wiktorów i tego peelowego ekwilibrysty górskiego
i tego tutaj egzegety, każdego dnia walczącego o utrzymanie się na powierzchni życia
D Z I Ę K U J Ę :)
a z wiersza usunąłbym chyba ostatni wers, bo całość na plus:)
Pozdrowionka

Opublikowano

Wiktorz,drugiego takiego jak Ty Wiktora nie znam.
Nigdy nie piszę o miłości,
a ten wiersz jest właśnie o wielkim uczuciu
choć nieco inaczej napisany i między wierszami trzeba szukać.
Ostatniego wersu nie zmieniam..bo kiedy jest nadzieja, tak zostanie.
Ten wiersz jest skromnym wyrazem,tego co w duszy.
PozdrawiaM bardzo serdecznie:)))

Opublikowano

Marlett,
zaskoczony jestem całkowicie (nie wiem jaki do tego emotikon by pasował)
W takim razie dziekuje jeszcze raz
i skromne mam zapytanko
czy ten wiersz mogę umieścic na mojej stronce?
z podpisem Marlett ?
proszę

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2 Odnaleźć siebie w prawdzie...   Pozdrawiam serdecznie  Miłego popołudnia 
    • - A... babo! - Na Bali laba? - No, baba.                
    • nuty  jak tancerka  starają się płynąć  ponad myślami  zapraszają do świata  malowanego dźwiękiem  fruną bez skrzydeł  unosząc nas  w sny  kolejnych wykonawców  muzyka bawi się przestrzenią    obrazy zmieniają się  jak pory roku życie    dotykają słońca i ran  miłość i radość  przeplata się  z tęsknotą i smutkiem  różnorodność    podziwiam  jak łąkę pełną kwiatów  wśród  szczebiotu ptaków  poranna rosa mieni się  kolorami wschodów  zachody pełne rumienców  wśród trawy polskie maki    emocje dodają smaku istnieniu piękna  które możemy chłonąć  całym sobą    10.2025 andrew   
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Sylwku to jakieś uprzedzenie, fobia. Bóg stworzył zwierzęta dla nas jako pożywienie.                        My zjadamy zwierzęta, a po śmierci one zjadają nas i nie mają z tym żadnych problemów. Rozkład ciała zaczyna się od brzucha. Miliony uwolnionych bakterii, robali i innych stworów ma wielką wyżerkę, uwalniając przy tym mnóstwo gazów (zazwyczaj reakcje beztlenowe) Żebyś Ty wiedział jaką mają przy tym radochę. Organizm się przestał bronić nie wydziela żadnych dla nich toksyn. Żrą rozmnażają się może nawet kopulują - pełnia szczęścia. Wychowałem się u dziadków na wsi. Na podwórku biegały kury. Dziadek wrócił ze zmiany i ustalili, że na jutro na obiadek będzie rosół (makaron własnej roboty) Z samego rana babcia poszła do kurnika zebrała jajka i chwyciła kurę. Jajka powędrowały do koszyczka a kurka na pieniek. Jeden ruch tasakiem i łepek kurki leżał na ziemi dla burka. Babcia puściła kurkę, bo ta się strasznie wyrywała i jeszcze chwilę bez łebka pobiegała sobie po podwórku trzepocząc skrzydłami, aż padła. Najbardziej dla mnie obrzydliwy moment to skubanie z piór.  Rosołek był moim przysmakiem Pozdrawiam  
    • @Berenika97 No tak, w skrócie o tym :) 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...