moje... życie...?

[Mara Buszmenka]

Nie potrafię...
Nie potrafię płakać już
Łzy...?
Ogrom ich wylałam już
Serce me...
Krwawi; wciąż, nieustannie krwawi
A ten ból...?
Przygniata mnie
Chwila...
Każda chwila jest cierpieniem
Życie...
Chyba nie doczekam końca
Ten ból...
Przygniata mnie
Płakać...?
Nie... Tego już nie potrafię

[Weronika Helena]

Nie chce być nie miła, bo wydaję mi się, że to Twój pierwszy wiersz tutaj. No, ale będę szczera. Rozumiem, że coś Cie przygniata, że masz dość życia i wszystkiego, że masz ochote się naczymś odreagować. Sama kiedyś takie wiersze pisałam... No, ale w tym sęk, że takie wiersze pisze tysiące innych ludzi a przecież nie o to chodzi, prawda? Odreagować swoje myśli-ok, ale może nie poddawać się emocją napisać coś oddające uczucia, a trochę bardziej twórczego? Środków artystycznych mamy przecież bardzo dużo, słów też. Niezrozum mnie źle. Twój wiersz nie jest zły czy niepoprawny, ale nie jest także niczym innych o tysiąca Twoich poprzedników. Ale się rozpisałam. Może następnym razem napiszesz coś bardziej zaskakującego i oryginalnego.

Pozdrawiam. Weronika

[Maria Anonym]

Witam!razi :"plakac juz
wylalam juz"
dwa razy zwrot:" bol przygniata mnie" uwazam za zbytek.
no i ...nie zazdroszcze takiego zycia ):
radze zmienic nastawienie,a przykrosci wykorzystac jako lekcje i doswiadczenie, posylam usmiech, M+A
ps. czekam na nastepny wiersz