Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

miał całkiem rozbudowaną osobowość
bez pogrążających worków z piaskiem
czaskę otwartą na cokolwiek innego
otwartą lojalnie by nie spoglądać
na boki niestety

idź do wanny. pamiętaj o mnie. zapomnij
kiedy będziesz mnie chciała będę spał
wlókł swoje ręce do samego końca. zamknij mnie
wysusz oczy. absorbuj. wyczyść je

spotkamy się w wywiadzie. nasze głębokie sekrety
wszystko zacznie się od nowa bo nie mam nic do stracenia
wyobraź sobie moje tatuaże. złotą rebelie. bunt
daj się podciagnąć pod kobietę której wcale nie chcę

miała całkiem bezinteresowne spojrzenie
coś w niej płonęło. topiła się w liczbach
była gdzieś między błękitem a tą szarą ziemią
wierzyła że jej ssanie osiągnie efekty

usiądź na kolanach. podpisz się swoim imieniem
przestań czuć się wyjątkowa. wróć do swoich snów
najlepsze zostaw na koniec. zapomnij je. wypłucz
pozostaw je biernej przypadkowości

zachowajmy swoje śluby mileczenia. uwierz mi
będziemy puści bo powoli się sobie odbieramy
karmimy nasze ego. odwlekamy próby
wszystko co mamy chowamy do innej kieszeni

otwórz dłonie i zaimponuj mi bo wszystko schodzi na psy
możemy się na siebie patrzeć. denerwować. na szalonym parkiecie
myśleć o zupełnie czymś innym. robić zdjęcia. nauczyć traktować się
jednorazowo. odwrócić język. spowodować by wszystko co chcemy
zaczęło się od nowa

Opublikowano

powiem tak dawno żadne wiersz nie poruszył mnie do tego stopnia co twój
i nie patrze tu na warstwe techniczna gdzie przemkneła mi jakieś dwie może literówki
wiersz o czymś pobudzający emocje ..brawo

Opublikowano

w warstwie technicznej to tylko nabyły warsztat i ejakulacja na kacu. kurwy, prostytutki, flesh mechanical i słodkie uśmiechy tylko po to by się pieprzyć

dzieki za koment

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ukradłeś. oddaj. to moje :)

wrócę na dłużej jak się to wszystko (tu) uspokoi.

a

to nie twoje, to molko

tu wszystko jest spokojne
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



eee tam:)
tu, tzn. u mnie :) sesyjnie:) nie bedziemy robic Ci śmietnika pod tekstem. postaram się napisać coś dłuższego w wolnej chwili.
Opublikowano

no dobrze, właśnie nastała chwila wolnego i tak jak obiecałam wracam do tego tekstu.

w sumie z tytułu wnioskuję, że to jakieś podsumowanie, spojrzenie całościowe na pewne obrazy, przeżycia, inspiracje etc. "wszystkie filmy w mojej głowie"- spodziewałam się od razu niespójności, raczej skojarzeń, niż tekstu poprowadzonego konsekwentnie od początku do końca. ale tutaj następuje raczej niespodzianka, bo tekst jest spójny, wszystkie strofy łączy peel i adresatka, do której kieruje swoje słowa (pewnie już się śmiejesz z tonu jakim piszę ten komentarz, ale bądźmy profesjonalni :D).

po kolei. pierwsza strofa, wg mnie mówi o wizji peela na życie, kierunku w jakim idzie, jak sobie wszystko wyobraża, nie patrząc na boki, czyli jakby nie zakładając innej wersji, idealista jednym słowem. od drugiej strofy zaczyna się już ciekawie, bo z jednej strony peel chce być w centrum zainteresowania owej kobiety, ale równocześnie mówi: daj się podciągnąć pod kobietę której wcale nie chcę. czyli jaką? demoniczną? wykreowaną? niezapatrzoną?
czwarta strofa mogłaby być zapisana kursywą. wprowadza ładny subtelny opis, zburzony ostatnim wersem :D w ogóle dochodzę do wniosku, że ten tekst jest niesamowity, piąta strofa urzeka, przestań czuć się wyjątkowa, a szósta powala na kolana. będziemy puści bo powoli się sobie odbieramy. podsumowanie. peel potrzebuje kogoś kto go pochłonie, kto mu zaimponuje sobą, wcale nie swoim intelektualizmem, a całą swoją osobą. kogoś kto będzie dokładnie tym kogo potrzebuje, ale też zarazem zupełnym przeciwieństwem tej osoby. wyzwaniem, zaprzeczeniem, równością, przeszłością i przyszłością, kimś zagadkowym, a zarazem przejrzystym (wiem wiem, trochę nadinterpretuję). podoba mi się ta pewność na końcu tekstu, że możemy zrobić cokolwiek na co mamy ochotę, mimo, że wszystko schodzi na psy.

dobrze, że nie zabrałam się do tego tekstu od razu, bo zapewne miałabym takie samo skojarzenie jak Iza, wszystkości, wielości i pewnie ta wielość przerosłaby mnie. ale dzisiaj patrzę na ten tekst całościowo i widzę jak to wszystko się układa. przychodzi mi też do głowy taka myśl, że peel w jakiś sposób degraduje tę kobietę, tworzy ją na nowo. bo mówi o niej w czasie przeszłym była gdzieś między błękitem a tą szarą ziemią, pytanie, jacy mogą być teraz, skoro mogą spowodować, żeby wszystko zaczęło się od nowa. odpowiedzi na to pytanie tutaj chyba nie znajdę (zagalopowałam się?).

kurcze, wiesz, podoba mi się.

karmienie ego, dużo o tym myślałam swojego czasu (i nie wmawiaj mi że to nie moje, bo moje też) i ostatnio ponownie. denerwuje mnie to, że jestem tak słaba, że zawsze potrzebuję kogoś, choćby na chwilę, żeby poczuć się lepiej. to chyba żenujące.

masz odpowiedzieć na ten komentarz. jak wrócisz (bo jakoś wyczuwam, że znowu nie ma Cię w domu).

pozdr. a

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Tyle przecież jej zawdzięczamy, Poprzez liczne burzliwe wieki, Ostoją nam była naszej tożsamości,   W ciężkich chwilach dodawała nam otuchy, Gdy cierpiąc wciąż pod zaborami, Przodkowie nasi zachwyceni jej kartami, Wyszeptywali Bogu ciche swe modlitwy.   Gdy pod okrutną niemiecką okupacją, Czcić ojczystych dziejów zakazano, A pod strasznej śmierci groźbą, Szanse na edukację celowo przetrącono,   To właśnie nasza ojczysta historia, Kryjąc się w starych pożółkłych książkach, Do wyobraźni naszej szeptała, Rozniecając Nadzieję na zwycięstwa czas...   I zachwyceni ojczystymi dziejami, Szli w bój ciężki młodzi partyzanci, By dorównać bohaterom sławnym, Znanym z swych dziadów opowieści.   I nadludzko odważni polscy lotnicy Broniąc Londynu pod niebem Anglii, Przywodzili na myśl znane z obrazów i rycin Rozniecające wyobraźnię szarże husarii.   I na wszystkich frontach światowej wojny, Walczyli niezłomni przodkowie nasi, Przecierając bitewne swe szlaki, Zadawali ciężkie znienawidzonemu wrogowi straty.   A swym męstwem niezłomnym, Podziw całego świata budzili, Wierząc że w blasku zasłużonej chwały, Zapiszą się w naszej wdzięcznej pamięci…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Pseudohistoryków piórem niegodnym, Ni ranić Prawdy ostrzem tez kłamliwych, Wichrami pogardy miotanych.   Nie pozwólmy by z ogólnopolskich wystaw, Płynął oczerniający naszą historię przekaz, By w wielowiekowych uniwersytetów murach, Padały szkalujące Polskę słowa.   Nie pozwólmy bohaterom naszym, Przypisywać niesłusznych win, To o naszą wolność przecież walczyli, Nie szczędząc swego trudu i krwi.   Nie pozwólmy ofiar bezbronnych, Piętnem katów naznaczyć, By potomni kiedyś z nich drwili, Nie znając ich cierpień ni losów prawdziwych.   Przymusowo wcielanych do wrogich armii, Znając przeszłość przenigdy nie pozwólmy, Stawiać w jednym szeregu z zbrodniarzami, Którzy niegdyś świat w krwi topili.   Nie pozwólmy katów potomkom, Zajmować miejsca należnego ofiarom, By ulepione kłamstwa gliną Stawiali pomniki dawnym ciemiężycielom.   Bo choć ludzie nienawidzący polskości, W gąszczach kłamstw swych wszelakich, Sami gotowi się pogubić, Byle polskim bohaterom uszczknąć ich chwały,   My z ojczystej historii kart, Czynić nie pozwólmy urągowiska, By gdy oczy zamknie nam czas, I potomnym naszym drogowskazem była.   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…    Pośród rubasznych śmiechów i brzęku mamony, Ni kłamstw o naszej przeszłości szerzyć, W cieniu wielomilionowych transakcji biznesowych.   Nie pozwólmy by w niegodnej dłoni pióro, Kartek papieru bezradnie dotykając, O polskiej historii bezsilne kłamało, Nijak sprzeciwić się nie mogąc.   Nie pozwólmy by w polskich gmachach, Rozpleniły się o naszej historii kłamstwa, By przetrwały w wysokonakładowych publikacjach, Polskiej młodzieży latami mącąc w głowach…   Choć najchętniej prawdą by wzgardzili, By wyrzutów sumienia się wyzbyć, Wszyscy perfidnie chcący ją ukryć, Przed wielkimi tego świata umysłami,   Cynicznych pseudohistoryków wykrętami, Wybielaniem okrutnych zbrodniarzy, Nie zafałszują przenigdy prawdy Ci którzy by ją zamilczeć chcieli.   I nieśmiertelna prawda o Wołyniu, Przebije się pośród medialnego zgiełku, Dotrze do ludzi milionów, Mimo zafałszowań, szykan, zakazów.   Gdy haniebnych przemilczeń i półprawd, Istny sypie się grad, A skandaliczne padają wciąż słowa Milczeć nie godzi się nam.   Przeto straszliwą o Wołyniu prawdę, Nie oglądając się na cenę Odważnie wszyscy weźmy w obronę Głosząc ją z czystym sumieniem…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…  Prawdy historycznej ofiarnie brońmy, Czci i szacunku do bohaterów naszych, Przenigdy wydrzeć sobie nie pozwólmy.   Przeto strzeżmy wiernie ich pamięci, Na ich grobach składając kwiaty, Nigdy nikomu nie pozwalając ich oczernić, Na łamach książek, portali czy prasy…   Nie pozwólmy by upojony nowoczesnością świat, Zapomniał o hitlerowskich okrucieństwach i zbrodniach, By bezsprzeczna niemieckiego narodu wina, W wątpliwość była dziś poddawana.   Pamięci o zgładzonych w lesie katyńskim, Mimo wciąż żywej komunistycznej propagandy, Na całym świecie niestrudzenie brońmy, W toku burzliwych dyskusji, polemik.   O bestialsko na Wołyniu pomordowanych, Strzeżmy tej strasznej bolesnej prawdy, O tamtym krzyku ofiar bezbronnych, O niewysłowionym cierpieniu maleńkich dzieci.   Walecznych ułanów porośniętych mchem mogił,  Strzeżmy blaskiem zniczy płomieni, Pamięci o polskich partyzantach niezłomnych, Strzeżmy barwnych wierszy strofami,   Bo czasem prosty tylko wiersz, Bywa jak dzierżony pewnie oręż, Błyszczący sztylet czy obosieczny miecz, Zimny w gorącej dłoni pistolet…   Ten zaś mój skromny wiersz, Dla Historii będąc uniżonym hołdem, Zarazem drobnym sprzeciwu jest aktem, Przeciwko pladze wszelakich jej fałszerstw…                      
    • ładnie   chłodne spojrzenia poranków pochmurne deszczowe dni a przecież nie raz się trafi że słońce kasztan da mi   na krzakach żółci się pigwa pod drzewem niejeden grzyb nad nami czerwień jarzębin wiatr z liśćmi rozpoczął gry ...
    • @Somalija stałaś tam, stojąc w słońcu. a wiatr rozwiewał ci włosy. to było wtedy, kiedy o wieczorze liliowe zapalały si,e obłoki, w którymś lipcowym dniu gorącego lata, w którejś znojnej godzinie podwieczornego skwaru...
    • @Nata_Kruk

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       A ja Ciebie i Twoje komentarze :)
    • głody ciebie tworzą omamy lśnienia podbite hormonami  puste przebiegi  złe noce alkoholicznej zorzy    poprzez łzy  widzę niewiele  dłońmi mogą sięgnąć jedynie  już wilgotniej małej  i rozlewać zimne orgazmy    noszę smutne ciało  przeniknięte tęsknotą  z pragnienia zatracam     siebie           
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...