gdzieś tam

[Katarzyna Reszka]

w zwojach dźwięków
zgubiłam twój głos,
już mnie nie prowadzi
do jedynego-słusznego-celu

droga, którą teraz idę,
nie ma początku ani końca.
tak naprawdę w ogóle jej nie ma.
nie wierzysz?

bo ja już w nic nie wierzę.

[Weronika Helena]

Wiersz dobry aczkolwiek nie rozumiem zbyt funkcji myśników w czwartym wersie pierwszej strofy. Będę wdzięczna za wytłumaczenie.

Weronika

[Maria Anonym]

Och Kasiu skad ten pesymizm ): chociaz niech pani w siebie uwierzy prosze (((((:
pozdr, M+A

[Katarzyna Reszka]

jeśli chodzi o użycie myślników przy zwrocie "jedynego-słusznego-celu", to chciałam mu nadać mu formę niejako nazwy własnej.

a jeżli chodzi o wiarę, to.... czasem rzeczywiście nie wierzę.... ale ma tyle szczęścia, że zazwyczaj zjawia się ktoś, kto zdejmuje mi z oczu czarne okulary i chowa je do szafy. za często jednak z tej szafy wyjmuję je...