Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Czym dla was raczej jest wiersz? Myślą, rozmyślaniem, poglądem czy uczuciem, przeżyciem? Czy może wogóle czymś innym?
Każdy wypowiada swoje zdanie, tak jak uważa, a nie pcha swego poglądu innym ;)
Pozdrawiam

  • Odpowiedzi 48
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

to kumulacja słów + mieszanka wyobraźni i przeżyć
Jeśli dobrze dobierzemy słowa, wkładając je na odpowiednie miejsce i włożymy pomiędzy przecinki i puste miejsca uczucia otrzymamy wiersz
(lepszy lub gorszy) .
Pisze się tak o , poprostu lub bo muszę ;)
pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



To w pewnym stopniu składanka jak puzzle tylko jeszcze wymaga twórczych porywów i fantazji? To znaczy pisanie możno nazwać pracą? :)
A musisz pisać dlaczego? :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



nawet Żygać nie potrafisz poprawnie
przepraszam, że zwracam uwagę - Żuca się w oczy;]

rzygaj sobie rzygaj
każdy kocha tak jak chce
do rzygania też się to odnosi
ja rzygam tak z czułością

to i w wierszach szukasz czułości? :)
Opublikowano

Dokładnie tak :) jedni piszą bo muszą ;) np. odreagować,udowodnić że są w czymś dobrzy,bo kochają to robić itp. Poezja to magia, ukazanie świata w inny dziwaczny,piękny,przerażający,melancholijny,spokojny (...) sposób.
Oczywiście że pisanie można nazwać pracą ;) Pracą Twórczą XD
Hmmmmm muszę pisać bo kiedy tego nie robię czuję się pusta a kiedy przychodzi wena to nie przelanie jej na papier byłoby głupotą i zabiciem cząstki mnie. To jak zmarnowanie talentu, pieniędzy,władzy.... coś strasznego.

pozdrawiam

Opublikowano

Przez wiersz między innymi wylewam słowa i uczucia, których nie umiałabym pokazać i powiedzieć w normalnej rozmowie i których zazwyczaj w normalnych sytuacjach się nie mówi

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 Ten tekst porusza niezwykle ludzką kruchość momentu narodzin słowa, decyzji, gestu. Ma w sobie czułość wobec tego, co zazwyczaj lekceważymy — niedokończonych myśli, zawieszonych początków, przerwanych westchnień, niewybrzmianych sygnałów, które nie znajdują adresatów. A jednak są i istnieją, tuląc się do rzeczywistości.
    • @Migrena Twój wiersz ma odwagę być w miejscu, gdzie niebo się zawala, i nie odwracać wzroku. Boska nieobecności nie jest karą, ale nocą nauczającą nas zapalać światło od środka. To teologia negatywna zapisana językiem ran i popiołu. Najbardziej porusza mnie w tym wierszu moment przełomu – kiedy cisza pęka „jak szyba uderzona sercem". Bo cały ten tekst zmierza właśnie tam - do punktu, gdzie pytanie „Gdzie jesteś?" staje się aktem stwórczym. Gdzie nicość nie jest końcem, ale miejscem, z którego może się narodzić nowe światło. A światło rodzi się w ranach, wiara w epoce nieobecności Boga jest trudniejsza, ale może właśnie dlatego – prawdziwsza. Dużo jest tu niezwykłych obrazów - one czynią ten tekst niesamowitym.  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Berenika97... ostatnia, a zarazem puenta, jest kwintesencją całej treści... śliczna i logiczna 'gradacja' przemyśleń, nic tylko być determinacją, jak ta jaskółeczka, utulona po spłoszeniu, a która na pewno chce wzlecieć w górę. Ileż to.. niedokończonych... bo nie zaczętych spraw. Pozdrawiam i.. niech spokój pozwala na realizację tego, co się zaczęło.    
    • Dylematy cyników.   Ciotki zachęcają do walki. Krew to zdrowie, szczególnie dla ich systemu sercowo-nerwowego, i przesyłają sól na rany wraz z otuchą.   Czułość Europy.   Kończcie to – straszy wredny wuj. Przehandlować trzeba kości, Jak jeszcze coś ważą w tych zapasach o świat. A jak porzucicie swe transzeje pełne martwych kolegów, to da wam cukierka, plaster na dusze i dwa lata zapasu na rozliczenia między wami, Bo pytania padną -  kto bohater, a kto łotr.   Szczerość Ameryki.   A potem oni znowu przyjdą i wejdą już twardo w miękkie tkanki.   Logika historii.      
    • @KOBIETA To takie wołanie do kogoś nieobecnego, próba zamienić jego brak w obecność choćby w wyobraźni. Każda zwrotka mówi to samo innymi obrazami: chcę, żebyś był w moim życiu, choć wiem, że cię nie ma. Poetycko  miękkie, czyste. Emocjonalnie - uczciwe, niesione tęsknotą jak liść wiatrem.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...