Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Oślepł, kobiece kolory
zlały się w mętne, wyblakłe odcienie.
Zranionemu czas barierę stworzył,
spoza której ledwo słyszalny tętent
drażniąc ożywiał wspomnienia,
dotykając zapomnianego piękna.

Uciekał od rzeczywistości,
szczelnie zamykając niewypełnione.
Kiedyś otworzył je nagły poryw,
zakręcony lok uncinusa,
wyginał kąciki, wzruszał,
jednak na krótki tylko moment.

Żył, a właściwie uczuciową wegetacją
nie wykraczał poza bezsens.
Unikany przez bliźnich fantom
kołysał się na wietrze.

Opublikowano

Ekspresja wyrazu w wierszu jest dobra... od strony technicznej się nie wypowiadam - sporo napisano, jak to wiersz winien wyglądać, dlatego milczę. Dla mnie Grundsachen sa śodki wyrazu, a w przypadku tego wiersza, nie ma się do czego przyczepić; smutne? prawda smutne, dlaczego by nie? Za ekspresję najwyższe noty, tylko leksem 'uncinusa' troszkę jakby zepsuł klimat ;)
Pozdrawiam

Opublikowano

jakoś nie mogę Leszku się przekonać do Twojej poetyki
nawet liczyłem po cichu, że ten wiersz mi się spodoba
i wyjdę jednak na kogoś kto chociaż się sili na trzeźwe, własne,
nie zmącone zeszłorocznymi dysputami o charakterze bardzo dynamicznym,
spojrzenie
naprawde staram się, żeby takie było
ten wiersz mi po prostu nie leży


uczuciowa wegetacja jest beznadziejna i cały wers toporny
natomiast kolejny - nie wykraczanie poza bezsens podoba mi się

pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Masz rację, że sporo napisano o wierszu klasycznym, jednak moje ostatnie od klasyki nieco odbiegają. Co do uncinusa to wydała mi się ta metafora uprawniona, a może to sentyment lotniczy przeważył. Pozdrawiam Noworocznie Leszek. :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Każdy z nas jest inny, dzielą nas przeżycia, wiek, sposób formułowania myśli i wiele, wiele jeszcze czynników, dlatego są pewne wiersze (pewien rodzaj poetyki), które nas przekonują, a są i takie, który mimo że tego nie chcemy drażnią nas.
Napisałeś wyrywając z kontekstu "uczuciowa wegetacja jest beznadziejna", przemilczę ton wypowiedzi, ale rad bym był, gdybyś jakoś po swojemu tą beznadziejność uzasadnił (chciałbym zrozumieć), ale opierając się na całym zdaniu, a nie na wyrwanych z kontekstu słowach. Pozdrawiam Leszek. :)
Opublikowano

Czytałem ;)

Leszku - dalej czekam.

Ale kilka uwag w biegu.
Przepełnienie (dopowiedzienia, podwojenia itp. - to grzech młodego Coolta, ale dlaczego u Ciebie? :)
żebyś wiedział o czym - np. "jednak na krótki tylko moment" - tak się mówi, ale moment nigdy nie jest długi (wiem, rzecz względna, choć czasu w zasadzie nie ma ;).

"Zranionemu czas stworzył barierę" - bez inwersji.

Piramida znaczeń (czynności wzajemnie zależnych):
" tętent
drażniąc ożywiał wspomnienia,
dotykając zapomnianego piękna."
- jest to do przeczytania, ale nie najlatwiej ;)

"uczuciową wegetacją", "wykraczał poza bezsens" - kategorie ogólne (wtórnie użyte zresztą) niewiele mówią o tym indywidualnym przypadku, poza tym podnoszą temperaturę w okolice patosu ;)
"Unikany przez bliźnich" - pomyślałbym nad innym sformułowaniem. końcówka na pewno do przeróbki.
Podziwiam odwagę sufrowania po "białych" falach wiersza - trzymam kciuki.
b
PS. Grabarski: łopata i grabki, i czytać kilka razy (z dobrą wolą - a nie myślą o jutrzejszym piwie ;)))

Opublikowano

a ja tak:
- kobiece kolory? (chociaż kobieta widzi więcej kolorów podobnież)
- uciekał od rzeczywistości - blade to
- nie "zapomnianego" tylko "zapominanego" - w wersji pierwotnej brak logiki
- krótki moment - to już było poruszone
- uczuciowa wegetacja - wegetacja nie pasuje do uczuc
-bezsens - a co jest sensem, a co bezsensem?

Reasumując - są lepsze momenty, są i gorsze momenty... Ja proszę o same najlepsze!
Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Bogdanie z uwagi na to, że wpuścili mnie na chwilkę na komputer to odpowiem na raty. Zgadzam się, do usunięcia "krótki". Pomyślę. :)



tu będzie gorzej i chyba inwersja zostanie z uwagi na kolory-stworzył



a kto mówi, że ma być najłatwiej :)



tu muszę pomyśleć, ale dziękuję za merytoryczne sugestie :)



to dopiero początki, ale powoli coś się wykluwa :) najważniejsze, że sam zaczynam rozumieć cel do którego zmierzam, pozdrawiam Leszek :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Hm! czyżbyś mnie podglądał? :) A tak poważnie Stefciu ten wiersz jest wierszem rymowanym i to powiem, że nie ma w nim jednego niezrymowanego z innym wersu. Pozdrawiam Leszek. :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Michale kolory są metaforą uzmysławiającą piękno kobiet w szerokim znaczeniu.

"- uciekał od rzeczywistości - blade to" - jak jego rzezcywistość

"oślepł" więc zapomniał, więc logika jest.

Wegetacja to: «życie człowieka pozbawione aspiracji, celów i perspektyw»
Uczuciowa wegatacja więc to: «życie człowieka pozbawione w uczuciach aspiracji, celów i perspektyw»

"-bezsens - a co jest sensem, a co bezsensem?" tego zarzutu nie rozumiem, ale ponieważ i tak końcówka do zmiany to może podpowiesz co miałeś na myśli.

Pozdrawiam serdecznie Leszek :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



wczuj sie w egzystencję peela to może sam sobie odpowiesz, pozdrawiam Leszek :)

PS jego życie skończyło się w przeszłości, a teraz to tylko trwanie w bezsensie
Opublikowano

Leszku, jakie tam zarzuty?
Takie myśli - oczywiście, że kobiety są kolorowe, chociaż ja bym tak nie powiedział - bo wszystko jest kolorowe - po prostu ten "kolor' potrzebny jest do zlania się, chociaż taki, taki... on jest
-blade w sensie, że już tyle razy te slowa padły, że az strach
- czyli można wspominac coś, czego się nie pamięta??? (a skoro jeszcze ożywiał...).
- i ten sens - każde pytanie o sens jest bez sensu - a biorąc pod uwagę regułke "wegetacji" - każdy, kto jest biedny, jest bezsensowny...
Tyle tłumaczenia.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Michale to nie to, ze kobiety są kolorowe, ale życie z nimi, w ich otoczeniu nabiera barw.

Pamiętam jeszcze słowa Bezeta, że jeśli w napisanym wierszu po przeczytaniu niektóre zwroty wydadzą nam się znajome, to należy je zmienić, gdyż z pewnością gdzieś już się z nimi zetknęliśmy. Niestety wdrażanie takiego sposobu myślenia musi troszkę potrwać.

Można być wywołane z pamięci nawet bez naszej świadomości coś co sądziliśmy, że zostało trwale zatarte.

Co do bezsensu to nie uogólniaj, gdyż tu mamy do czynienia z peelem, który sam tak ocenia swój byt bez uczuć.

Pozdrawiam Leszek. :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @FaLcorN   FaLcorN …:) wiem, wiem;) mam taki wrodzony …talent ;)    lubię Ciebie:) !!!       
    • @KOBIETA Na Wenus? To nawet lepiej. Większa odległość to mniejsza pokusa, którą roztaczasz.
    • Pozostawiłam na chwilę własne myśli, stawiając przy taksówce od strony bagażnika walizki i informując chowającego je kierowcę, na którą ulicę zamiawiam kurs. Gdy wsiadłam i zamknęłam za sobą drzwi, zdecydowałam się do nich wrócić. A tym samym do naszej rozmowy.     - Jak to, co masz ze mną zrobić? - popatrzyłam na niego zaniepokojona. Do treści pytania, będącego w oczywisty sposób uzewnętrznieniem wątpliwości, doszedł jeszcze podkreślający je ton. Pierwsze pytanie wypowiedziałam zwykłym tempem. Drugie już znacznie szybciej - jak zwykle wtedy, kiedy coś mnie rozemocjonowało. - Chyba nie rozważasz odejścia ode mnie? Nie! No coś ty! Powiedz, że nie! - moje spojrzenie stało się o wiele bardziej niespokojne, podążając za zawartą w wypowiadanych słowach emocją.     - Nie! - powtórzyłam, ściskając mu dłonie. - Ty nie mógłbyś, prawda?! Nie po tych wszystkich twoich deklaracjach i zapewnieniach! Powiedz, że... - zgubiłam się na chwilę wśród swoich myśloemocji, przestając nadążać za słowami - że nie powiedziałeś tego i że ja tego nie usłyszałam - pokonałam na moment swoje zdenerwowanie.     - Prawda jest taka, że rozważyłem - odpowiedział wolno na moje pytanie. - Rozważyłem, ponieważ twoje postępowanie pokazuje, że nie jesteś gotowa na ten związek. Unikasz rozmów o istotnych kwestiach, zapowiadając "pogadamy", ale nie wracasz do nich. Ta sytuacja z koleżanką - wiesz, o której mówię. Test, co zdecyduję i jak się zachowam, dobitnie wskazał na twój brak zaufania pomimo, że o nim zapewniasz. Wreszcie ten wyjazd. Wiesz, że jego uzasadnienie stanowi sprzeczność z twoją obietnicą, że nie planujesz zniknąć? Robisz dokładnie to: zaplanowałaś zniknąć na półtora tygodnia. Skoro tak szanujesz swoje słowa, jak mam być pewien, że za jakiś czas nie znikniesz na miesiąc uzasadniając to potrzebą wakacyjnego wyjazdu?     Nie wiedziałam, co mu wtedy odpowiedzieć. Zrobiło mi głupio przed nim i przed sobą do tego stopnia, że mojemu umysłowi zabrakło słów.     - Słuchaj... muszę iść... - tylko tyle zdołałam wykrztusić.     Tak samo jak w tamtej chwili, poczułam spływające po twarzy łzy. Na szczęście wewnątrz taksówki było ciemno. Kierowca zwolnił, skręciwszy z głównej ulicy i wjeżdżając osiedlową drogą pomiędzy budynki, wreszcie zatrzymując samochód pod znajomo wyglądającym domem. Na szczęście dla siebie zdążyłam szybko otrzeć policzki.    - Jesteśmy na miejscu, proszę pani - oznajmił. - Pięćdziesiąt dwa złote. Będzie gotówką czy kartą?    - Gotówką - odparłam szybko, zaklinając go myślami, aby nie zapalał światła.                     *     *     *      Wszedłszy do domu i zmusiwszy się do jak najbardziej uczciwie i szczerze wyglądającego przywitania z mamą, posiedziałam z nią około godziny. Po czym oznajmiłam, że pójdę już się położyć.    - Tak szybko? Ledwie przyjechałaś... - mama była naprawdę zawiedziona.    - Muszę, mamo. Ja... Przepraszam - objęłam ją i przytuliłam. - Dobranoc.    Idąc po schodach, prowadzących na piętro i zaraz potem do swojej sypialni, wróciłam myślami do niego. Do nas i naszej skomplikowanej sytuacji.    - Czemu znowu to ja wszystko psuję?! - zezłościłam się na siebie. - I czemu on jest uczciwy, solidny i przejrzysty?! Musi taki być? I tak się starać, do cholery?! - zaklęłam. - Gdyby chociaż raz mnie okłamał albo zrobił coś nie fair, byłoby mi łatwiej go zostawić! Uznać, że nie jest dla mnie dość dobry! A tak tylko szarpię się pomiędzy miłością doń a obawami przede wspólną przyszłością! Pomiędzy tym, co czuję a tym, czego chcę!     Rozpłakałam się ze złości na siebie, na niego, na swoje uczucia i na swoje lęki.     - Gdybyś był chociaż mniej wytrwały...       Rzeszów, 27. Grudnia 2025 
    • @Leszczym ostatnio słyszałem tezę że ciężko jest być facetem i nie nosić masek co zdaje się potwierdzać Twój wiersz. Ja robiłem to zawsze instynktownie(co nie zawsze było słuszne) jak w jednym z pierwszych moich tekstów    
    • @Krzysic4 czarno bialym fajne:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...