Prośba

[Urszulanka]

Powinnam umieć przemawiać do ludzi,
ustami wyrzucać jasność, nie ciemność -
gdy słowo jak światło w mroku rozbłyska,
lśni, zgasło.

Powinnam słyszeć głosy za ścianą,
uszami łowić warg drżenie nocne.
Dłonie zaprzęgać do ciężkiej pracy,
dźwigania toreb codzienności.

Powinnam kazać oczom widzieć,
to na co patrzeć im się nie chce.
A nogom chodzić w stronę tamtą,
gdzie ścieżka stroma w ogień wiedzie.

Jeszcze powinnam pokochać mocniej,
Tego który to wszystko stworzył -
abym mogła wciąż prosić o więcej,
Jego Miłości!

[Judyt]

Urszulanko, a to nie jest " Błaganie?!"
pozdrawiam ciepło