Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zniewieściali też żyć muszą,
Tylko czemu tak się puszą?
Ja tam nie manifestuję,
Że w odmiennej płci gustuję.
Mnie niestety już nie skuszą.
....
Zamiast swego szczęścia szukać
Dziwnych łapią się sposobów,
Wyważaja, zamiast pukać
I trafiają w homofobów.

A więc ludzie, pytam: po co
Jest wam ta determinacja?
Tolerancja - tak, lecz życie
To (jak dotąd) prokreacja.

I ktoś może się niezgodzić,
Bo dyskryminacja trwa.
Lecz, by żyć - ktoś musi rodzić
Cóż... natura tak już ma.

Opublikowano

Kiedyś jechać mógł kolega,
do Afryki, lecz się bał,
bo miał tu ośmioro dzieci,
a dziewiąte jeszcze chciał.

Doradziłem jedź kolego,
a ten wypchnął brata.
Brat plemiona dwa już spłodził
- z trzecim się już swata.

Najważniejsze, gdy rodzinę
masz na całym świecie,
lecz najgorsze, że teściową
też - w każdym powiecie.

Nie ma się co zastanawiać
- usuwać, czy rodzić.
Dylematem jest teściowa.
Jak się uda - szkodzić!

Opublikowano

U mnie bliżej bo w rodzinie
i do tego brat rodzony
albo ma cholerną chcicę
lub się ślepo słucha żony.

Żeby chociaż jedenastka
ale jemu ciągle mało
więc tych chłopców na potęgę
w szybkim tempie przybywało.

Dwie drużyny naprzeciwko
siebie stoją na murawie
a ten szepcze żonie w uszko
- może jeszcze jedno sprawię.

Opublikowano

Ja popieram niechaj płodzą,
bez progenitury
ZUS za roczek miał nie będzie
na emerytury.

Ja do śmierci funta kłaków
nawet im nie wpłacę.
Więc kto będzie im fundował
biura i pałace?

Opublikowano

Przecież tanie państwo mamy,
może nie zbudują?
I po jednym urzędniku
nam dokwaterują.
Każdy będzie miał swojego,
na własnym garnuszku.
Oby tylko się do żony
nie dobierał w łóżku...

  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

W takim razie w moim domu
ulokują pewnie dwóch
bowiem jeden nie poradzi
choć by nawet był to zuch.

Moja żona ma na sobie
(pod rygorem mogę przysiąc)
nie ujmując, nie dodając
kilogramów chyba z tysiąc.

I nie mówię tu o tuszy
tylko o jej zwiewnych szatach,
których ciągle jej za mało
a więc za nowymi lata.

W pojedynkę nie ma mowy
żeby z drogi ją usunąć
bo pod taką stertą ciuchów
i dźwig także mógłby runąć.

Opublikowano

Mnie kiedyś panienka
wszystko zapisała,
(plus adres i telefon),
lecz nie powiedziała,
w którym mieście mieszka.
I z tej durnej przyczyny
dziś pani Agnieszka
z innego robi kpiny.
;)

Opublikowano

Mówił mi ktoś kiedyś
o czadowej babce
lecz wiem tylko tyle
że mieszkała w Rabce
jej wieku, wyglądu
także nie podali
jeno to, że babka
dużo fajek pali
lecz chyba normalne
to jest u górali.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Radosny dzień zimą , ty jesteś przy mnie Słońce ogrzewa duszę, a spojrzenia rozpromieniają się Czas mija, niczym woda w strumieniu Ogród cudowności w naszym domu Łączy nas pasja i uczucie Nie ma gotowych schematów miłości, sami je kreujemy Jesteśmy jak kawałki układanki, które tworzą nasze życie Skarby miłości, nasza rodzina Mamy podobne serca, przepełnione ciepłem, uczuciem i szacunkiem Życie w kolorach jest różnorodne, cenimy wszystkie barwy Świat jest zróżnicowany, lecz miłość pozostaje niezmienna                                                                                                                                                                       Lovej. 2025-12-16                                   Inspiracje. Miłość w rodzinie
    • żółte chryzantemy, które do niedawna pstrzyły się w ogrodzie dziś skulone dogorywają w wazonie zerwała ich całe naręcze aby przyozdobić grób syna na małej mogiłce tli się jeszcze gliniany znicz a światło niczym matczyne dłonie delikatnie muska przestrzeń na coś ty mi mały zachorzał przyszedł niespodzianie w bólach przeokrutnieńkich ino te oczka zamglone roztworzył i zamilkł a mnie się tak cni do ciebie w coraz mocniejszej trwożności ach gdyby można cofnąć czas zebrać krew która cienką strużką toczyła się między redlinami wepchnąć wątłe ciałko w sam środek ciepłego łona pod zapaską Anna ukryła grzechotkę drewnianą z wilczym zębem na nic się zdało smarowanie mózgiem królika odprawianie guseł pomarło się dziecku na Amen
    • Daleko jesteś, gdzie błękitu sklepienie. Ty moje słowa jak zawsze zrozumiesz. Dobranoc, Mama i nów Cię ukołysze.   Znów staram się oszukać to tęsknienie,  czy ciepło tam dotrze- skosztujesz? Daleko jesteś, gdzie błękitu sklepienie.   Garść dobrych dni - wspomnienie I słońc igraszkom nowiem folgujesz. Dobranoc, Mama i nów Cię ukołysze.   Spłoszonym ptakiem  myśli cierpienie, Doświadczeniem Hioba usta rysujesz. Daleko jesteś, gdzie błękitu sklepienie.   Mijają dni bez Ciebie kolejne jesienie. Czy tęsknotę wciąż jeszcze czujesz? Dobranoc, Mama i nów Cię ukołysze.   Miłości wiecznej tu łez ronienie. I nie wiem, czy mnie wypatrujesz Daleko jesteś, gdzie błękitu sklepienie Ty moje słowa jak zawsze zrozumiesz.    
    • Krótko i trafnie, a wielu, jak sądzę, tak ma. Pozdrawiam. P.S. Chyba "tchórzę".
    • @KOBIETA To jest wybitnie sensualny fragment: Z prażonej kukurydzy zlizywałam sól językiem twoich ust.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...