Zgłoś

W mechanicznym mieście, pod neonowym niebem, snują się historie kruche, niewypowiedziane, dryfują w labiryncie oczekiwań, zawsze solo, spragnione przypadkowego dotyku bratniej duszy.   Zasady logiki, skręcone w dziwnej grze, zrodzone z chaosu – nigdy dwa razy tak samo, iskrzą w dżungli surowej, elektrycznej, chwilowo zasilanej blaskiem spotkania.   I rzeczywistość staje się zsynchronizowana, mniej przypadkowa, teraz pod jednym księżycem. Spojrzenia splatają się, myśli łamią reguły, w tej wydłużonej chwili stajemy się powolni.   Rankiem graffiti blednie na starym wagonie metra, rozpływa się, ulatuje jak spadająca gwiazda. Wracamy samotnie w rytm mechanicznego miasta, czekając znów na przypadek, na kolejną szansę.  

@Domysły Monika Ładne ujęcie” sporu”twórczego.Pozdrawiam…

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Od bardzo, bardzo dawna wyznaję podobny pogląd. Bóg dał nam caluteńki wszechświat do odkrywania. Nic, tylko odkrywać, miast zabijać się w bezsensownych wojnach. Jest tak wiele rzeczy, które chciałbym pojąć, czy zobaczyć, a w które ludzkość dopiero zaczyna się zagłębiać. Mechanika kwantowa, wymiary (trzy przestrzenne, plus czas, tak naprawdę), etc. i święty Graal nauki, czyli poszukiwana od lat kwantowa teoria grawitacji.    Teoria wymiarów, to już w ogóle niesamowita sprawa, lecz nadmienić należy, że mowa o wymiarach przestrzennych. Czas jest wisienką na torcie. W ogóle, według teorii pętlowej grawitacji kwantowej, jest jednostką jak najbardziej kwantowalną, co jest niesamowite, bowiem mowa tak naprawdę o nieciągłości czasu.

Reasumując...oboje na pograniczu racjonalnego umysłu . Nie ma innej opcji muszą być kłopoty

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ale przy tym jak bywa "uroczo"  

to nie żart to fakt: mężczyzna to Piotruś Pan a kobiety potrafią być Alicją z krainy czarów :)))