Przyrząd topnienia lodów

[Peo niebieska]

mróz kwiatem sypnął na szyb prześwity
w zwiewne koronki je przybrał
chłodem malując wzór znakomity
swobodnie na oknie igrał


dziadek wraz z wnuczkiem karmnik buduje
by ptactwo nakarmić głodne
każdy odzienie ciepłe wyjmuje
nastały zimy dni chłodne


i zapachniało świerkiem zielonym
i święta grudniowe przybyły
z nimi opłatek i barszcz czerwony
mróz - w gorąc serca zmieniły


bo choć nie znosisz zimowych chłodów
dziękuj za Święta DZIECIĘCIU
tkwi w tobie przyrząd topnienia lodów
ukryty w gorącym sercu :)

[Polonia Abaddon]

I znowuż kolejne, małe arcydzieło. Szczególnie spodobała mi się ostatnia, podsumowująca strofka. Gdy czyta się Twoje wiersze, to aż się człowiekowi cieplej robi na duszy i poprawia się humor.

[Peo niebieska]

Och, droga P.A. chyba każdy autor uwielbia pieścić swoje oczy takimi komentarzami jak Twoje :)

Pozdrawiam ciepło
Dorota