Cyrk w cyrku

[Lilianna Szymochnik]

Przyjechał cyrk z wielkim stanął dachem namiotu
dzieciom wielka radocha rodzicom zawsze-leciało,po kieszeni.
Ubaw będzie,że hej!Dzieci się z tego faktu rzeczy gwarnie cieszyli
pisk,wrzask,rwetes-echem?-roznosiło rwało z radości nawet wiwatom i szczęściu.

Już taborem stawali w kręgu wozów w błoniu zieleni i z łąki traw w parku
w oczy uderzała tęcza różnych kolorów,ze strojów obrazy raziła w piękne widoki.
Całe szeregi ogromnych klatek w kraty zamknięte na ogromne w skoble z klucza kłódki
lwy ryczące z garbami wielbłądy,małpy,słonie,konie ptaki-cała fauna-flora zwaliła,tu światu.

Ryki groźne złowieszcze wrzaski małpie i ptactwa,rżenie koni ryki słoni-różności rwało-aż u dzieci serce
słychać było śmiechy głupie wybryki klaunów sprzedające bilety ulicą-magika,co z kapelusza czarował zająca.
Całe miasto w plakatach świętowało,nawet pobliskie wiedziały,już wioski fajerwerki leciały,jak w noce sylwestrowe.

Pięknie tańcząc na gwiaździstym niebie-nagle straż zawyła w syreny pożarowe-cyrk stanął cały w płomienia.
Swąd roznosił spalenizny drażnił-trwoga wielka w oczach?wszędzie strach wielki u ludzi panika i przerażenie.
Dniem drugim,na polu ślady popiołów walały i gruzy-strzępy różnego rupiecia-cyrk w cyrku areną zabawie został ognia.