Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Na wiele rzeczy patrzę inaczej
Nie-obiektywnie, po swojemu raczej
Przez własną soczewkę przefiltrowane
Bez cudzych odbić, zniekształceń i ramek

Uczył Gombrowicz niezależności
Swych własnych sądów niezawisłości
Że o wielkości ma świadczyć nie to
Że ktoś Słowackim, ale że poetą

Mnie nie potrzeba cudzych osądów
Nie chcę nad dusza swą oddać rządów
Jeśli ktoś myśleć sam nie umie
W pęd owczy wpada i ginie w tłumie
Jemu podobnych średnich statystycznych
Wyznawców Wielkiego Brata wytycznych

Ja wiem, takich jak ja się nie lubi
Większość mniejszości nie hołubi
A mnie się dobrze ze swoim żyje
Bo jak coś wszystkich, to jakby niczyje

Opublikowano

Świetny wiersz! Naprawdę głęboki i bardzo dobrze napisany. Nie ma takich zbędnych wzruszeń "oh-ów" i "ah-ów". Po prostu rzeczowy i zrozumiały. Tak trzymać :)
Nie widzę błędów, rytm wg mnie jest zachowany. Dobrze, że rymowany :)

Pozdrawiam serdecznie

Opublikowano


Racja..Jak cos jest do wszystkiego to jest do niczego..

Wreszcie wiersz na poziomie..
Bardzo mi sie podoba..Z wyjatkiem rytmu, ktory zgrzyta w paru miejscach, a przy wierszach tego typu powinien byc on nienaruszony..

Mam jeszcze jedna rade.Niech pan nie stosuje za czesto rymow typu a a b b to dodaje wierszowi banalnosci, a tematyka jest przeciez powazna.Gdyby bylo a b a b bylo by chyba lepiej.

Ogolnie jednak bardzo mi sie wiersz podobal i ciesze sie ze w koncu znalazlam jakas perelke.Wyroznia sie pan z tlumu:)

Opublikowano

plus za rytmikę choć osobiście bym gdzieniegdzie ją podreperowała np:

-Że ktoś Słowackim, ale poetą

-Jeśli ktoś sam nie potrafi myśleć
W pęd owczy wpada i w tłumie ginie

-Ja wiem,że takich jak ja się nie lubi
Większość mniejszości tu nie hołubi

-Bo jak coś wszystkich, to jakby niczyje - a tu nie wiem :) o jedną sylabę bym skróciła ale nie wiem jak i którą :) może bo jak coś wszystkich to jest niczyje?....choć trochę głupio brzmi, no naprawdę nie wiem.

Poza tym czepialstwem to powiem, że wiersz mi się baardzo podoba, ciekawy tytuł i bardzo ładne rozwinięcie w treści a nie tego się po nim (tytule) spodziewałam :)

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...