Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Napisałaś "żadnej zdrady
byś nie ważył się - o zgrozo!"
Oj, przewrotnaś Ty kobieta
Życie z Tobą pachnie prozą.

Jeszcze każesz liczyć w wierszach
Te sylaby i akcenty
I o puencie mam pamiętać.
Żyjąc z weną - mam być święty.

Lecz nie święci garnki lepią,
Ja wiem dobrze moja pani:
Jeśli pisać ma poeta -
Musi chodzić zakochanym.

Wiem, że liczysz na poetę,
Co nie kocha tylko w wierszach.
Lecz gdy miłość niespełniona
To poezja - najpiękniejsza.

zainspirowany wierszem Ali

Opublikowano

:)).. Jacku, świetny list!... oby więcej takich inspiracji.
(...)
"Wiem, że liczysz na poetę,
Co nie kocha tylko w wierszach.
Lecz gdy miłość niespełniona
To poezja - najpiękniejsza.".... coś w tym jest....;)
Plus jak się patrzy, pozdrawiam... :)

Opublikowano

tutaj Jacku się nie zgodzę
ja odmienne mam w tym zdanie
piękne wiersze napisano
gdzie wzajemne zakochanie

ciągle na to brak recepty
tak to już jest na tym świecie
czy to z żalu czy z miłości
myśl wykluje się poecie

pozdrawiam serdecznie

Opublikowano

miłe panie tak po cichu
wam napiszę
i was proszę, by nie mówić
nic nikomu
że nie ważne dla poety
jest współżycie
a wiersz walnie kiedy wena
gości w domu

wiersz piękniejszy, kiedy wena
muśnie serce
lub przegląda się w nim cała
w pełnej krasie
wtedy wiersze najcieplejsze
i najszczersze
bo w nich miłość co króluje
ponad czasem

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



człek stłamszony musi chodzić
wedle burzy
ino patrzy gdzie zabłyśnie
lub gdzie grzmotnie
to napięcie i ten stres
już nie służy
więc przycupnie na odludziu
gdzieś samotnie

czasem wenę molestuje
gdzieś na kompie
klecąc jakąś rymowankę
- klawiaturą
buja w chmurach, w końcu weżmie
zimną kąpiel
by na ziemi nagle wrzasnąć
jak ponuro

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...