Zgłoś

@Roma Roma.  Twoje wiersze są piękne tym, że są trudne. Ja zrozumiałem go w ten sposób, że przedstawiłaś czytelnikom gorzki  traktat o rozpadzie złudzeń - od iluzorycznej słodyczy „kiedyś” po skażony posmak teraźniejszości "dzisiaj". Zderzenie materii i transcendencji w stanie rozkładu. „zbełtane mleko i krew. trochę manny. nieba.”  To połączenie cielesności z duchem.  Wszystko zepsute. Egzystencja z poziomu  "ekstra mocne". Jest dobrze czy w swej niedoskonałości ugrzęzłem gdzieś w labiryncie słów ?

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Na trzeźwo wylącznie. Pzdr

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Ja się na od w znam za bardzo na tych klasykach. Co z czym. Kiedyś jedną na pewno tak zatytułowałam. To było, gdy można było wprost oszaleć, gdy choroba mojego taty nabierała tempa i jeszcze nie wiedzieliśmy, co się dzieje. A to były spadki insulinowe  Wtedy pisanie tego w kółko, sprawdzanie czy dobrze, było jakimś sposobem na ucieczkę dla umysłu. W ten sposób interpretuję sens pisania tego typu utworów.  Tutaj u Ciebie nic nie zapowiada takiej skali neurotyczności. Ale. Nigdy człowieka nie znasz :) Wiersz jest bardzo energetyczny. Musiało to sporo kosztować i oby było taką pastylką na gorsze dni. Pzdr

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    8 wróć. Chwile zawahania. Dla wszystkich czytających również :)))   Szczególnie i miłosników (czek) vilanelli.

@wierszyki To napiszę do Wierszyków                         jak będę na cyku?

@wierszyki Twoje imię znam i jest nią Agata. I wiem też, choć nie bardzo mi wierzą w tę teorię, że to ogólnie jest świat Agat :)))) @TylkoJestemOna Tak to rodzaj wypowiedzi jest niestety. Może i prawdziwej, ale tylko wypowiedzi.