Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Złączeni zmysłami, myślami
Obok siebie, a jednak ocean między nami.
Miłości nie ma,
co więc przyciąga i odpycha nas?
Światy, których natury nie znamy?
Jak myślisz?
Słuchaj, dusze szepczą,
Chodż, podejdżmy bliżej
Może nie będziemy już
Statkiem na morzu.
Staniemy się oceanem-
Odkryjemy tajemnice dusz.

Opublikowano

Czuję w tym wierszu tęsknotę za uczuciem zakochania. Piszesz "nie ma miłości", a mimo to chcesz podejść bliżej, bo coś cię przyciąga. Może to już jest zauroczenie. Do miłości niedaleko.
Czy mi się wydaje, czy słowo "ocean", które występuje tutaj 2 razy ma 2 różne znaczenia? Raz jako negatywny symbol odległości między partnerami, a drugi raz jako pozytywny symbol bliskości ukochanych.

Opublikowano

co racja to racja, słowo ocean ma dwojakie znaczenie.
Tak, wydawałoby się, że wiersz miłosny.
Chcę podejść bliżej, ale nie chodzi o miłość.
Psychologia się kłania, nie zawsze co nas przyciąga ma związek z miłością.

Wielkie dzięki za komentarz.

Pozdrawiam.

Opublikowano

Jaka jest więc odpowiedź na twoje pytanie z wiersza o to, co Cię przyciąga? Czyżby chodziło Ci o pociąg seksualny? Piszesz jednak o wsłuchiwaniu się w dusze, o złączeniu myślami. Coż to więc za siła?

Opublikowano

chciałem napisać :" Tacy sami ,ta taca między nami ...", ale nie
wstrzymam się, bo czasem miłość może być równie głęboka
jak oceanu gniew i uniesienie ... i równie niebezpieczna.
Pozdrawiam

Opublikowano

Hmm zaciekawił mnei wiersz... nie ma jakiś wielkich metafor , ale nie jest też całkowicie klarowny. Dla mnie ten pierwszy ocean to odległosć między ludźmi, którzy siebie nie rozumieją a jednak widzą coś w sobie (jak z latarni po przeciwległych brzegach). Myślę, ze chodzi o to, że gdy te dwie osoby stana się tą odległością, skrócą ja i wypełnią dojdą do tego dlaczego się sobą interesują. Niby prosty motyw, ale bardzo ładnie opisany... czy mam racje... mysle, ze chodzi o zaciekawienie i zasade: "przeciwjeństwa się przyciagają"

pozdrawiam... duzy plus

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...