Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Listopadowe nuty

Jaro Sław
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Jaro Sław

Jaro Sław

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Jest też i radość cmentarzy
Skąpana w liściach
Ocieniona konarami drzew
Mądra w zadumie
I krokach przechodnia
Co zboczył z trasy swych
Codziennych dróg

Jest radością i mądrością
Wieczność
Przemijanie, oczekiwanie
I nieuchronność rzeczy ostatecznych
Jest coś jak pogoda jesieni
I zimy
Co ją ogrzewa serca rytm
Wytrwała wędrówka rozumu
Po śladach których nikt
Przed tobą nie odkrył
Dopiero ty sam
Poznasz i doświadczysz.

To przygoda bohaterów
Schodzących ze sceny
Bez publiczności świateł
I patosu
Spotkanie z Ostateczną Wartością
Rachunek dróg...

pathe

pathe

Opublikowano
Opublikowano

podoba mi się tematyka.bo chodząc po cmentarzu ostatnio, może radośnie nie było ale na pewno pięknie i jesiennie.tak,cmentarze niosą opymizm w pewnym sensie.

ale wiesz co Jaro? straszny patos w tej ostatniej strofie wyszedł

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tomyeon
      Płacz w ścianach

      Przez Tomyeon · Opublikowano

      "Płacz w ścianach"   Kałuże krwi wszędzie. Cóż to będzie? Może nicość będzie? Czuję beznadziejność, to moje uczucie jedyne jest. Przeszłam Wielki Test.   Dziura w mym sercu, Postrzał w klatkę, Wszystko widziałam.   Weźcie mnie do nieba. Wciąż w ciebie wierzę, Ojcze. Będzie lepiej, wciąż się łudzę.   Słyszę ich płacz w ścianach, Podążają za mną cały czas, W nocy i dzień, jak mój anioł stróż.   Znam cały część ciała, Widziałam wszystko otwarte, Czy bym chciała wiedzieć to znów?   Nie. Nie. Nie.   Wolałabym zapomnieć, Straszna Wielka Tragedia Ludzkości. Najgorszy koszmar mego życia.   Wciąż pamiętam jej wyraz twarzy wypełniony przerażeniem i strachem śmierci. Czy mogę zapomnieć? Chciałabym i marzę, ale nie jestem w stanie. To będzie podążać za mną raz na zawsze.   Choć może wystarczy pewna kula w łeb. Zakończę to jak mnie zakończyło. Przepraszam.   BACH!   Podpisała się:  Pielęgniarka Alicja
    • Berenika97
      Złe zrozumienie

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Marek.zak1Jeszcze raz bardzo dziękuję. Pierszą skończyłam wczoraj, jest naprawdę niezła. Więcej napiszę Ci na priv, bo nie wiem, czy chcesz mojej recenzji na ogólnym. :)))
    • wierszyki
      Wyjechali

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Tak, wyjechali na wakacje Kult, Gdy nie ma dzieci     nasze dzieci poszły do szkoły a gerbery zerwały się w ogień nasze dzieci usnęły wieczorem   nie jak trolle internetowe: by nie skończył się świat ciągłym przebojem          
    • Berenika97
      Ziemia

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @lena2_Bardzo dziękuję! @Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję! To prawda!  @Waldemar_Talar_Talar@sisy89@Andrzej P. ZajączkowskiBardzo dziękuję! 
    • bazyl_prost
      haiku

      Przez bazyl_prost · Opublikowano

      w krzemowej zupie się taplam push and pull dotyk łagodzi największe koszmary

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...