Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Cóż to wieczne kołysanie znaczy
W proteusza zaklęte sercu.
Wyrwanym z litości.
Kochać więcej niż
Z lękiem przed śmiercią
Stać na straży życia?
Umrzeć czy to pora?
Czy też w wiecznej pustce
Bez oddechu tkwić?
Zapomnienia sprośność
W rąbku drogi krętej
Niech zatrzyma serce
Niech nie drży więcej.

Opublikowano

bardzo dziekuję za konstruktywne słowa krytyki, zwlaszcza te o odczuciach,- pewnie wypada też coś powiedzieć, więc...
to mój pierwszy wiersz na tym forum i zauważam już pewne zalezności:
1.pochwal cudzy wiersz - twój też pochwalą!(hehe)
2. widze tu grona wzajemnej adoracji, ci sami ludzie komentuja swoje "prześwietne" wiersze, czasem staja po różnych stronach i dogryzaja sobie (dobre)
3. wielu ludziom wydaje się że reprezentuja wszechświat (ot i anka) - piekny osąd (osoba ta musi bardzo duzo wiedzieć o słabych wierszykach... (cytat z twojego komentarza: ale tu nie oceniamy przeżyć tylko wiersz, pani seweryno! - sorry ja oceniam -i proszę nie reprezentuj mnie)
4. nie rozumiem dlaczego nikt tu nie pisze co czuje, bo szczerze mówiąc mam gdzieś ile wiersz ma rymów zwrotek zgłosek i czego tam jeszcze nie wymyślą bo zwyczajnie sie na tym nie znam - poezja służy innym celom
5.no i coś czuję że wywołam zaraz małą lawinkę komentarzy... ale może dzięki temu ktoś przeczyta mój wiersz dwa razy?
(niech zgadnę kto rozpocznie :)

pozdrawiam wszystkich poetów

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Też tak przypuszczam :) @iwonaroma Czyli maks siódemki zęby :) @Berenika97 Tak, to taka właśnie historia, świetnie ją uchwyciłaś :) @Sylwester_Lasota Dziękuję i również pozdrawiam. @wierszyki To nie absurd, to real :)
    • W tej ciemności, wśród drzew i ścieżek podleśnych kroczyłem patrząc na pnie rzeczy smutnych, na ciemniejące gałęzie myśli ich kora nierówna, ich korzenie poplątane. Potykając się o nie, łamałem kości, naciągałem mięśnie, naznaczone znamieniem czasu pnie ponacinane uznawałem za znak sędziwości W mądrości swojej jednak nie pojąłem że nie należy zatrzymywać się nad nimi, pochylać głowy nad tymi stertami gruzu rozsypanego przez tych, co nie mają na uwadze przechodniów , którzy w cieniu księżca odszukiwali drogi do nieba lecz ja nie pójdę już za ułudą, ze łzami już nie przyjdę przytulać brzoz wysokich światło księżyca pomimo blasku odbija zaledwie promienie słoneczne, a sklepienie wciąż ciemne i tak potykając sie raz za razem, updadłem niczym martwy resztkami tchu pacierz zmawiając, posłyszałem tylko słowa: po prostu idź gdzie światło i ciepło - tego do końca nie wiem lecz wstałem i poszedłem nie patrzac za siebie
    • @ViennaP Zgadzam się z Twoim komentarzem. Choć dobro to jedno, a siły zła to drugie, podobnie jak ludzka przewrotność i przekora :) @Berenika97 No pewnie coś w ten deseń, ale czy o to chodziło to nie wiem, ale bardzo dziękuję za piękny i staranny komentarz :)
    • @Milady w moim jest to spółka z kosmatym, oczywiście z ograniczoną odpowiedzialnością. Pozdrawiam.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Miało być z przerzutnią do następnego wiersza, ale kilka razy to edytowałem i chyba nieco przekombinowałem. :) Może być chcą.     Ślepcom nawet świeca nie pomoże...   Dziękuję :)   Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...