grzesze

[Natalia Miloslawa]

ubieram sie w nagosc
mysli,
codzienna pustke
przestrzeni,
archiwow zalegle
stosy.

stapam po skwarze
lodu,
krzywym chodniku
cierpienia,
pomnikow umarlych
alei.

zasypiam w halasie
ciszy,
zimnym lozu
wspomnienia,
ramion braku
bliskosci.

i grzesze...
grzesze do bolu!
do bolu swej samotnosci...

[Indian_Summer]

wiersz srednio do mnie przemawia, oczywiscie rozumiem o co tu chodzi, ze samotnosc boli itede, ale generalnie nie odczulem tego przy czytaniu, a mysle ze powinienem, by nazwac ten wiersz dobrym... w tym wypadku jest on dla mnie sredni...

[natalia]

szkoda, że brak polskich znaków, psuje gdzieniegdzie wymowę wiersza, a ta przyznam interesująca, choć może w hałasie ciszy brzmi oklepanie, ale reszta typu chodniki cierpienia czy łoże wspomnienia bardzo dobre.

Serdecznie pozdrawiam
Natalia