Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

"czyżby"
ziewnęłam sama do siebie
już po pierwszej
biurko nadal twarde i łokcie
bolą coraz bardziej
śledzę
kurz osiadający na kartce
osiadł także na moich plecach
już czwarta
nawet zegar stanął i śpi
kawa wypowiedziała subordynacje
zresztą zimna nie dobra
ja też - nie dobra
próbująca pisać
a mam tylko złudzenie w dłoni
i parę wspomnień
Opublikowano

bardzo przyjemny wierszyk, nie wiem jednak co "czyżby"... jak dla mnie to opis kolejnej nieprzespanej nocy po przeżyciu jakichś (być moze silnych) wrażeń (przez te wspomnienia to wnioskuję, choć tak naprawdę to ja sobie wyobraziłam ślęczącą nad biurkiem całą noc kobietę, ale nie wiem...próbującą napisać coś?..jakąś no nie wiem, jakby myśłała o czymś poważniejszym typu książka ale nie może znaleźdź odpowiedniego pomysłu nawet na pierwsze zdanie).
to, to czyżby miałoby zwiastować jakieś olśnienie? wenę?
no sama nie wiem.

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

Opublikowano

Tekst fajny, ale raczej nie mój klimat :)
Mała uwaga:

zresztą zima nie dobra
ja też - nie dobra

Czemu służy to powtórzenie? jak dla mnie wystarczoły
zresztą zimna niedobra
ja też

Ale Ty lepiej wiesz, co dla Twojego tekstu jest najlepsze ;)
Pozdrawiam
Coolt
[sub]Tekst był edytowany przez Coolt dnia 04-02-2004 16:32.[/sub]

Opublikowano

Bardzo ciekawy.
Trafił mi się jak ślepej kurze ziarnko. Nawet zawiera przesłanie: nic na siłę.

Kurz na kartce i palcach mówi dużo , jest chyba najlepszym wzmaczniaczem atmosfery utworu.

Pozdrawiam, życząc nocy bez kurzu :)

A.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Na marnej jakości zdjęciach wszyscy wciąż jesteśmy żywi a drzewa są soczyście zielone, mimo czerni i bieli.   Przechadzam się pomiędzy zgiętymi starością masztami latarń, szczerzą swoją bezzębność, bezskutecznie próbując rozproszyć ciemności.   Dotykam ziemi, właściwie jest prochem, przesypuje się przez palce nie pozostawiając śladu na spragnionych wilgoci dłoniach.   Księżyc rozpada się na fragmenty, może poraz ostatni, koty zerkają z flegmatyczną dezaprobatą.   Mój chwiejny krok wytycza trasę do w pocie czoła wypracowanej samotności łóżka.   Na marnej jakości zdjęciach na śmierć zapomnieliśmy uwiecznić najwarzniejszych spojrzeń, słów i gestów.   Dlatego nawet koty milczą, nic nie zakłóca przeklętej ciszy, prawdopodobnie ostatecznej.  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - dokładnie tak jak w komentarzu - serdecznie dziękuje za przeczytanie -                                                                                        Pzdr.uśmiechem.
    • @Alicja_Wysocka Może i tak, a może życie to sen?
    • Płyń we mnie rzeko czarodziejskiego napoju Brangien   Kości moje wypełniają się woskiem i winem   Coś wiem Coś widzę Coś pamiętam   W głębi kwiatu orzecha wodnego wschodzi słońce    
    • Witaj, Janie. Z wiersza wynika, że jakaś Narcyzka Cię usidliła i wciągnęła w świat swoich iluzji. Teraz może być jednak tylko lepiej. Dług zawsze można spłacić, a świat wcale nie jest szorstki i bezlitosny. Dokonywanie wyborów, choć wymaga odwagi, jest świadectwem jednego z największych darów od losu - wolności. Jeżeli się jej boisz, to wcześniej czy później ktoś to wykorzysta i Cię zniewoli, wyczuwając, że tak jest dla Ciebie wygodniej. (Oczywiście mówię do peela, jakby co...) miłego :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...