Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

prędzej a może później
przyjdzie koniec
przybrałam właściwości szyby
stałam się teoretycznie stała
zaledwie

pozostaje mi wiara namiętna
w pożądanie i dobre intencje
nie nauczona wybierać
nie wiem co gorsze czy lepsze
pokrętnie

jak najstarsze w świecie pianino
rozstrojona razem z żołądkiem
od zdenerwowania włosy siwe
w wieku lat dziewiętnastu
z miejsca w miejsce

instrumenty nie są nieme
nie mogą być
więc dlaczego się nie sprzeciwię
nie jestem jakimś tam meblem
jestem kanapą
luksusową
odpocznij na mnie, zapomnij
przejedź się we śnie
a potem jak każdy
starą mnie wyrzuć na śmietnik

Opublikowano

Wiersz umeblowany w trafne sformułowania i przyjemnie się go czyta. Chociaż zakończenie bez happy endu, a stwierdzone fakty biorą wiersz w klamrę - przypadł do gustu i jak ode mnie miły plus.

Opublikowano

O tym samym pomyślałam, co Jacek... meblowy (może zmienic tytuł..?) a mowa o pianinie. Wtrącasz słowo rozstrojona - dałabym rozstrojone, w kontekście do pianina. Chyba ma być "od zdenerwowaniA włosy siwe"... natomiast frag. "w wieku lat dziewiętnastu z miejsca w miejsce" pominęłabym w ogóle. W ostaniej zwrotce nie pasują mi słowa... "jakmiś tam" Czy można podłączać czytalenika w wersie ..."a potem jak KAŻDY" ( nie wiem, jak pogrubić tekst) może lepiej zrezygnować z takiego słowa...? Łezko, tyle moich uwag, czy słusznych... sama oceń, to w końcu Twój wiersz...:) Pozdrawiam serdecznie.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Sylwester_Lasota Dziękuję, że zajrzałeś tutaj, no popatrz na co mi przyszło :) Mam kilka historyjek z mojego ogródka, postanowiłam je spisać. A niech tam sobie będą.  :)
    • @Naram-sin jesteś tu świeżakiem a już w piórka obrastasz ? Nie wiesz, że inwersja jest środkiem stylistycznym a skoro jest to można ją stosować w wierszach ?A rytm? Pisać wiersze jest sztuką ale umiejętnośc ich czytania chyba jeszcze większą.Napisz swój sonet.Poczytamy i ocenimy domorosły krytyku.
    • @Sylwester_Lasota A ja od zawsze wolałam pisać, Szukałam eleganckich papeterii, znajomi przywozili mi z zagranicy, przecież nie mogłam pisać na jakiejś kartce, wyrwanej z zeszytu, może jeszcze postrzępionej. Któregoś roku, będąc w Zakopanem, poznałam chłopaka, wymieniliśmy się adresami i on zaczął do mnie pisać. Może w tych listach nie było nic ważnego, ale w każdym, na końcu przysyłał wiersz. Nie swój, ale zawsze podpisany przez autora. Po czasie, już zaczynałam czytanie od ostatniej strony, wszystko inne nie było tak ważne, jak wiersz. A wiersz, zawsze dotyczył relacji damsko - męskich, był tęskny, ciepły i jakby do mnie czy dla mnie, no i od niego. Też chciałam dołączyć przy odpisywaniu jakiś wiersz, ale nie miałam żadnej poezji, za wyjątkiem  - Wybór pism Mickiewicza, choć książek w domowej bibliotece sporo - ale nie było poezji. Od tamtej pory zaczęłam szukać i kupować tomiki wierszy. Wszystkie czytałam po kolei, a na ostatniej stronie tomiku, zapisywałam na której stronie znalazłam to, co by się nadało.  I już nie było mi smutno, że nie mam nic dla niego. Po pewnym czasie, zaczęłam się zastanawiać czy nie dałabym rady sama napisać, czegoś od siebie.  I tak się zaczęła moja przygoda z pisaniem.   Dzięki Sylwestrze, pozdrawiam serdecznie :)
    • Wyszli chłopi zboże kosić, przechodząc obok krzyża  modlitwę w ofierze złożyli.   Człowiek kijem chmury  przesuwa, niech świeci słońce i w pracy im towarzyszy.   Wielki ptak powoli opada jego ogromne szpony wbiły się głęboko w ziemię.    Tutaj zostanie i wychowa  pisklęta, kiedy dorosną  razem daleko odlecą.    Na skrzyżowaniu stary krzyż stoi, któremu złamało się jego wiekowe ramię.    Pójdą chłopi jak co dzień, rankiem ze śpiewem ptaków i modlitwę w ofierze złożą.   Ktoś ręce podniósł do góry, nad łanem zboża wypowiedział doniosłe słowa.   Za starym krzyżem zboże stoi pod złamanym ramieniem  wieniec z kłosów żyta złożyli. 
    • Świetny tekst Alu.   Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...