Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Razu pewnego,
w dzień całkiem upalny,
marząc o orzeźwieniu i chłodzie,
usiadł zajączek pod starym dębęm,
w cieniu, na wielkiej kłodzie.

Podskoczył wnet z bólu
i jeknął donośnie,
niczym heretyk na mękach.
W prawy pośladek coś go uwiera-
siadając nie zauważył sęka.

Zmarszczył więc brwi,
bo złość poczuł wielką,
że go tak kłoda okrutnie kaleczy.
Nie myślać zbyt wiele dał upust złości
i dalej jął kłodzie złorzeczyć.

Ta niewzruszona,
wzorem stoików
cierpiliwie znosi grad obelg wszelakich.
To widząc zajączek, wciąż wiele nie myśląc,
zaczyna kłodzie rozdawać kopniaki.

I jęk nowy
echem się niesie
między drzewami, po leśnych dróżkach,
bo kłoda twardsza niż ciało zajączka,
więc teraz go boli i pupa, i nóżka.

Tak siedzi zajączek
w cieniu, pod dębęm,
jęcząc i płacząc z bólu i złości,
a morał z tej bajki taki jest, dzieci,
by nie być ofiarą swej wrażliwości.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nooo, tak Romanie, ale nie każda niewiasta ma ogromny biust, a przecież też jest kobietą...
Pozdrawiam dając plusa za smieszną historyjkę - trochę przypomina →

Było morze, w morzu kołek,
a na kołku był wierzchołek,
na wierzchołku siedział zając
i nogami przebierając
śpiewał tak:
Było morze...

Można ten lekki wierszyk starannie dopracować w formie i bajka gotowa...

Pozdrp Piast
Opublikowano

witaj "J'' no nie będę złośliwa i się nie wyrażę; Bajki prawie
umiesz pisać - piszę prawie bo drobinki potknięć choć nikłe... i.t.d.:))))
Pozdrawiam nie, nie minetycznie. Normalnie pozdrawiam serdecznie:)))) EK

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...