Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
można się zgubić w zgiełku niedoświadczeń
w zgubie można odnaleźć doświadczenie



niepotrzebnie wdarłam się w życie
nie umiałam nie chciałam nie śmiałam
stos zimnych kamieni tyle co zostało
po tacie ciągle to przypomina

pulchna dziewczynka z cyckiem przy buzi
wyglądała jak lalka tyle że robiła w pieluchy
i darła się o nieprzyzwoitych porach
w rodzicielskim łożu

nikt mi nie mówił nie obiecywał
że będzie słodko nigdy nie było
matczyny rękaw zawsze w zasięgu
rozpruł się na złe i na zawsze

smutek w dorosłych oczach wskazuje
na doświadczenie po latach
durnych i szumnych niegdyś z góry
skazanych na sukces

*

stoję w połowie drogi przeliczam
przyszłość na palcach u nóg
dłonie drętwieją ze strachu

minione błędy - życiowa promocja
dla następnych pokoleń
nie chcą wiedzieć

nikt nie słucha
Opublikowano
pulchna dziewczynka z cyckiem przy buzi
wyglądała jak lalka tyle że robiła w pieluchy
i darła się o nieprzyzwoitych porach
w rodzicielskim łożu

nikt mi nie mówił nie obiecywał
że będzie słodko nigdy nie było
matczyny rękaw zawsze w zasięgu
rozpruł się na złe i na zawsze


te dwa- bomba. Reszta również na wysokim poziomie. Tekst zręczny od strony technicznej i przede wszystkim- pełen ogłady i życiowej mądrości.
Na taką Supay czekałem :)

Serdecznie

G.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Na marnej jakości zdjęciach wszyscy wciąż jesteśmy żywi a drzewa są soczyście zielone, mimo czerni i bieli.   Przechadzam się pomiędzy zgiętymi starością masztami latarń, szczerzą swoją bezzębność, bezskutecznie próbując rozproszyć ciemności.   Dotykam ziemi, właściwie jest prochem, przesypuje się przez palce nie pozostawiając śladu na spragnionych wilgoci dłoniach.   Księżyc rozpada się na fragmenty, może poraz ostatni, koty zerkają z flegmatyczną dezaprobatą.   Mój chwiejny krok wytycza trasę do w pocie czoła wypracowanej samotności łóżka.   Na marnej jakości zdjęciach na śmierć zapomnieliśmy uwiecznić najwarzniejszych spojrzeń, słów i gestów.   Dlatego nawet koty milczą, nic nie zakłóca przeklętej ciszy, prawdopodobnie ostatecznej.  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - dokładnie tak jak w komentarzu - serdecznie dziękuje za przeczytanie -                                                                                        Pzdr.uśmiechem.
    • @Alicja_Wysocka Może i tak, a może życie to sen?
    • Płyń we mnie rzeko czarodziejskiego napoju Brangien   Kości moje wypełniają się woskiem i winem   Coś wiem Coś widzę Coś pamiętam   W głębi kwiatu orzecha wodnego wschodzi słońce    
    • Witaj, Janie. Z wiersza wynika, że jakaś Narcyzka Cię usidliła i wciągnęła w świat swoich iluzji. Teraz może być jednak tylko lepiej. Dług zawsze można spłacić, a świat wcale nie jest szorstki i bezlitosny. Dokonywanie wyborów, choć wymaga odwagi, jest świadectwem jednego z największych darów od losu - wolności. Jeżeli się jej boisz, to wcześniej czy później ktoś to wykorzysta i Cię zniewoli, wyczuwając, że tak jest dla Ciebie wygodniej. (Oczywiście mówię do peela, jakby co...) miłego :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...